Το Μαύρο Κερδίζει Το Πράσινο

Η τρομοκρατική επίθεση στην Τεχεράνη και η σύμπτωση με την κρίση στο Κατάρ, φέρνει στην επικαιρότητα το ρόλο του Ιράν στη Μέση Ανατολή. Πρέπει να αντιμετωπίζεται το Ιράν ως αμετανόητος εχθρός, όπως προτείνει ο Donald Trump ή ως δυνητικός και εξαιρετικά σημαντικός σύμμαχος της Δύσης; Την απάντηση μας τη δίνει η πρόσφατη ιστορία, την οποία η πλευρά Trump, βολικά αγνοεί.

Αναφερόμαστε στην “πράσινη επανάσταση” (ή “Twitter Revolution”, λόγω ευρείας χρήσης των social media από τους διαδηλωτές), που ξέσπασε μετά τη νοθεία που έγινε υπέρ του Mahmoud Ahmadinejad το 2009, όταν τεράστιες κινητοποιήσεις μεταρρυθμιστών ξέσπασαν στην Τεχεράνη.

Σύνθημα της επανάστασης ήταν η φράση “where is my vote?” (στα περσικά: رأی من کجاست؟‎‎) και αιτία η προφανής νοθεία που έγινε στις εκλογές εκείνες, στις οποίες τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν δύο ώρες αφότου έκλεισαν οι κάλπες, ενώ υπήρχαν επαρχίες (συντηρητικές), όπου ψήφισαν επίσημα περισσότεροι από τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους!

Οι διαδηλώσεις, η δραματικότερη στιγμή των οποίων ήταν η δολοφονία της 26χρονης Neda Agha-Soltan μπροστά στις κάμερες στην Τεχεράνη, επαναλήφθηκαν και το 2011-12, και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα των συντηρητικών στη συνέχεια από τον πραγματιστή-μεταρρυθμιστή Hassan Rouhani, τόσο το 2013 όσο και (πριν λίγες μέρες) το 2017, με 51% και 57% αντίστοιχα.

Το Ιράν παραμένει ασφαλώς δύσκολη και περίπλοκη περίπτωση. Ο νικητής Rouhani παραδείγματος χάριν υποστηρίχθηκε από το “πράσινο κίνημα” του (αντίπαλου του Ahmadinejad το 2009), Mir-Hossein Mousavi, ο οποίος όμως παραμένει ακόμα σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Το βέβαιο είναι εντούτοις ότι στο εσωτερικό του Ιράν, η πλειοψηφία του λαού στην (υπό περιορισμό) αυτή δημοκρατία, βλέπει θετικά τη στροφή προς τη Δύση, μια στροφή που θα αύξανε την προσφορά διεθνώς του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, κάτι που συμφέρει τους καταναλωτές της Δύσης, όχι όμως και τις εταιρίες πετρελαίου και σχιστολιθικού αερίου, που στηρίζουν παραδοσιακά τους Ρεπουμπλικάνους στις αμερικανικές εκλογές.

Το μαύρο (πετρέλαιο) κερδίζει στην προκειμένη περίπτωση το πράσινο!

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
The Rest is History
The Rest is History

Έλληνας που ζούσε στην Αντιόχεια στα τέλη του 5ου αιώνα και θεωρείται ο τελευταίος ιστορικός της αρχαιότητας. Χάρη σ’ αυτόν (δεν ήταν χριστιανός), έχουμε μια πολύ περισσότερο αντικειμενική εικόνα της ιστορίας του Ιουλιανού, στον οποίο είναι αφιερωμένο μεγάλο μέρος του έργου του που έχει διασωθεί. Αν και έγραφε στα λατινικά, ήταν ο τελευταίος ακόλουθος της παράδοσης του Θουκυδίδη και των άλλων μεγάλων Ελλήνων ιστορικών, που θεωρούσαν ως βάση της ιστορίας την αλήθεια και την αναζήτηση της αντικειμενικότητας. Η ιστορία στους αιώνες που ακολούθησαν βυθίζεται και δίνει τη θέση της στην θρησκευτικά φορτισμένη χρονογραφία.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ

Τα σημαντικότερα νέα της ημέρας, στο inbox σου κάθε μεσημέρι!

ΕΓΓPΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER

+