Ποιος Έκλεψε την Οσκαρική Παράσταση;

Λίγα 24ωρα μετά την απονομή των φετινών βραβείων Όσκαρ, πάμε να κάνουμε μια ανασκόπηση/αποτίμηση της μεγάλης βραδιάς. Η 90ή τελετή βράβευσης της Ακαδημίας δεν επεφύλασσε ιδιαίτερες εκπλήξεις, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, με τα προγνωστικά να επιβεβαιώνονται και κάποιους μάλιστα να τη χαρακτηρίζουν έως και… βαρετή. Κερασάκι στην τούρτα, οι κάποιες, λίγες στιγμές γέλιου και εύστοχων επισημάνσεων που αποτέλεσαν τροφή για σκέψη, αλλά και οι -και καλά- αυθόρμητες φωτογραφίες που χάρισε απλόχερα στο κοινό της η -υπό την επήρεια αλκοόλ- Jennifer Lawrence.

Καλύτερη Ταινία: The Shape of Water

Το βραβείο Καλύτερης Ταινίας κατέκτησε -όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο- η ρομαντική ιστορία φαντασίας του Del Toro, ένας ύμνος στη διαφορετικότητα, ένα ποιητικό παραμύθι για τη φιλία και την αγάπη άνευ όρων. Εδώ ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, με τις 6 από τις 9 ταινίες να κονταροχτυπιούνται στα ίσια για το αγαλματάκι. Άξια και συμβολική η νίκη του Shape of Water, σε μια εποχή όπου οι διακρίσεις κάθε είδους και ο κυνισμός βασιλεύουν. Μια βράβευση που ελπίζουμε να δώσει στις ταινίες φαντασίας τη θέση που τους αξίζει στην παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία.

Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro

Στον Del Toro πήγε όμως και το αγαλματάκι για την σκηνοθεσία. Και εδώ τα προγνωστικά δεν διαψεύστηκαν, ωστόσο οφείλουμε να πούμε ότι τόσο το Dunkirk του Nolan, όσο και το Phantom Thread του Anderson διέθεταν το κάτι τι παραπάνω από πλευράς δεξιοτεχνίας και μαεστρίας. Χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει ότι το βραβείο του χαρίστηκε. Κάθε άλλο! Είναι, άλλωστε, γνωστό ότι η Ακαδημία έχει αδυναμία στον αγαπημένο παραμυθά του Χόλυγουντ. Κι αν προσθέσεις σ’ αυτό και το γεγονός ότι οι υποψηφιότητές του χωρίς… αντίκρισμα ήταν ήδη τρεις, ε μάλλον τώρα ήταν η ώρα του!

Α’ Ανδρικός Ρόλος: Gary Oldman

Και σε αυτήν την κατηγορία το φαβορί ήταν κάτι περισσότερο από δεδομένο, με τον μεγαλοπρεπή Gary Oldman να παραλαμβάνει αγέρωχα το βραβείο του. Συγκινημένος από την αρχή, με έναν κόμπο στο λαιμό που με δυσκολία συγκρατούσε, δεν παρέλειψε -ως ευγενής Άγγλος- να ευχαριστήσει την Αμερική, τόσο για τη φιλοξενία, όσο και για την ευκαιρία ζωής που του προσέφερε, τους φίλους και τους έρωτές του, ενώ έκλεισε τον ευχαριστήριο λόγο του απευθυνόμενος στην 99χρονη μητέρα του, που παρακολουθούσε την τελετή, λέγοντάς της να τον περιμένει σπίτι με το αγαλματάκι. Σίγουρα από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς.

Α’ Γυναικείος Ρόλος: Frances McDormand

Συνεχίζουμε χωρίς αναπάντεχα, με την Frances McDormand να επικρατεί επάξια των υπολοίπων και να φεύγει με το 2ο Όσκαρ της καριέρας της, 22 χρόνια μετά την ερμηνεία της στο Fargo, που της χάρισε το παρθενικό της αγαλματάκι. Αν κάτι έκανε ιδιαίτερη αίσθηση -εκτός από το λίγο παράξενο γέλιο της και το γεγονός ότι εμφανίστηκε εντελώς αμακιγιάριστη και αχτένιστη, (how cool is that?!),- ήταν η έκκληση που απηύθυνε στο τέλος της ομιλίας της για το περίφημο “inclusion rider”, μια μέθοδο που αποσκοπεί στην προώθηση της διαφορετικότητας στην παραγωγή των ταινιών. Όπως εξήγησε στη συνέχεια από τα παρασκήνια η McDormand, κατά τη διαπραγμάτευση ενός συμβολαίου, οι ηθοποιοί και οι κινηματογραφιστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη που έχουν ως star για να υποχρεώσουν ένα στούντιο να προσλάβει περισσότερες γυναίκες και μέλη διαφόρων μειονοτήτων στην παραγωγή. “Μπορείς να ζητήσεις και/ή να αξιώσεις τουλάχιστον ένα 50% διαφορετικότητας, όχι μόνο στο casting, αλλά και στο συνεργείο”, επεσήμανε χαρακτηριστικά. Well done Frances!

Β’ Ανδρικός Ρόλος: Sam Rockwell

Δεν έγινε ούτε εδώ η μεγάλη έκπληξη, καθώς κάποιοι από εμάς περιμέναμε μέχρι τελευταία στιγμή μήπως το αγαλματάκι δοθεί στον Richard Jenkins. Αντ’ αυτού, το μεγάλο φαβορί της κατηγορίας, Sam Rockwell, ανέβηκε περιχαρής στην σκηνή για να παραλάβει το βραβείο του. Αν και κατέβαλε φιλότιμη προσπάθεια να αστειευτεί, δεν τα κατάφερε, μοιράστηκε όμως με το κοινό μια ιστορία από τα παιδικά του χρόνια που εξηγεί την αγάπη του για τον κινηματογράφο. Ο πατέρας του ήρθε να τον πάρει νωρίτερα απ’ το σχολείο, με τη δικαιολογία ότι κάτι έπαθε η γιαγιά του. Αντ’ αυτού, πήγαν οικογενειακώς σινεμά! Εκ του αποτελέσματος, μάλλον δεν του βγήκε σε κακό η κοπάνα…

Β’ Γυναικείος Ρόλος: Allison Janney

Μια απ’ τις πιο έξυπνες και σαρκαστικές ατάκες της βραδιάς ανήκει στη νικήτρια της κατηγορίας Allison Janney -ούτε εδώ έγινε η έκπληξη-, η οποία σηκώθηκε λέγοντας ότι “τα έκανα όλα μόνη μου”, ως χιουμοριστική απάντηση στα κλισέ τύπου “ευχαριστώ τη μητέρα μου, τον πατέρα μου, τον σκύλο μου κ.λπ.”, στα οποία βέβαια υπέκυψε δευτερόλεπτα μετά.

Πρωτότυπο Σενάριο: Jordan Peele

Η μεγαλύτερη έκπληξη της βραδιάς σημειώθηκε σ’ αυτή την κατηγορία, με το Get Out να κατακτά ένα πολύ σημαντικό βραβείο. Το σενάριο του Jordan Peele είναι μια καυστική και σαρκαστική αλληγορία γύρω από τον φυλετικό ρατσισμό, στον απόηχο όσων συμβαίνων στην Αμερική του Trump -και όχι μόνο- και προσφέρει πολλά παραπάνω απ’ όσα περιμέναμε -μέχρι πρότινος- από ένα horror thriller. Έντονη, μεθοδικά κλιμακούμενη αγωνία, δυνατή ιστορία, μηνύματα προς επεξεργασία, άπαιχτο cast και επιπλέον -προς απογοήτευση των haters- εξαιρετικό χιούμορ. Το Get Out ήρθε κι άλλαξε τα δεδομένα στο είδος του, ανεβάζοντας πολύ ψηλά τον πήχυ και τις εφεξής προσδοκίες μας απ’ αυτό, φέρνοντας μαζί του έναν αέρα ανανέωσης. Κι αυτό -thank God- δεν ήταν δυνατόν να περάσει… “αβράβευτο”.

Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία: Una Mujer Fantastica

Μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη σημειώθηκε σ’ αυτή την κατηγορία, με τη χιλιανή ταινία Una Mujer Fantastica, στη μόλις δεύτερη υποψηφιότητα της χώρας στο θεσμό, να φεύγει με το χρυσό αγαλματίδιο. Μια ταινία που μας άγγιξε με την απλότητα, την ειλικρίνεια και την αλήθεια της. Aν και θεωρούνταν η επικρατέστερη, μέχρι τελευταία στιγμή κρατούσαμε μικρό καλάθι. Προς ικανοποίησή μας όμως, η Ακαδημία τελικά έκανε το βήμα παραπέρα. Να σημειωθεί, επίσης, ότι η νίκη αυτή αποτελεί ιστορικό ορόσημο για τη διοργάνωση, καθώς η πρωταγωνίστρια Daniela Vega αποτελεί το πρώτο ανοιχτά transgender άτομο που όχι μόνο δίνει το παρών στη διοργάνωση, αλλά και η ταινία στην οποία συμμετέχει κερδίζει το Όσκαρ.

Φωτογραφία: Roger Deakins

Κόντρα στα προγνωστικά που ήθελαν τον Hoyte van Hoytema να βραβεύεται για τη δουλειά του στo Dunkirk, μεγάλης νικητής της κατηγορίας αναδείχθηκε τελικά ο 14 φορές υποψήφιος Roger Deakins για την πραγματικά εξαιρετική δουλειά του στο Blade Runner 2049. Ο Deakins παρέλαβε καταχειροκροτούμενος το αγαλματάκι του, το οποίο έσπευσε να αφιερώσει στους συνεργάτες του, ένα βραβείο που ήρθε για να επιστεγάσει την τεράστια καριέρα του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πρωτότυπη Μουσική: Alexander Desplat

Κλείνουμε με μια ακόμη όμορφη και συγκινητική στιγμή των βραβείων, αυτή κατά την οποία ο, κατά το ήμισυ Έλληνας, Alexander Desplat παρέλαβε το δεύτερο Όσκαρ του για την υπέροχη μουσική που έγραψε στο Shape of Water, τέσσερα μόλις χρόνια μετά τη βράβευσή του για τη δουλειά στο Τhe Grand Budapest Hotel. Στον σύντομο λόγο του ο ταλαντούχος συνθέτης ευχαρίστησε τον Del Toro για τη συνεργασία, ενώ -όπως κι ο Oldman- δεν παρέλειψε να στείλει χαιρετίσματα στην 90χρονη Ελληνίδα μητέρα του, που παρακολουθούσε την απονομή από το σπίτι της. Αντί για το βίντεο της βράβευσης, προηγείται παραπάνω ένα από τα κομμάτια του soundtrack που περικλείει -όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει και ο ίδιος ο Desplat- όλη τη “μελαγχολία της αγάπης”.