Eπάγγελμα: Υπεύθυνη Προϊόντων Μηχανικής Μάθησης
Τόπος Κατοικίας: Χερσόνησος του Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια
Η Μαρίλη ζει λίγο έξω από το Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια, μια περιοχή συνώνυμη της τεχνολογίας και της καινοτομίας, όπου τα τελευταία 7 χρόνια είναι Product Manager στη Google. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και αφού τελείωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς στη Ναυτιλία (BSc και MSc) έλαβε μεταπτυχιακό (MSc) και διδακτορικό στην πληροφορική στο Imperial College του Λονδίνου, με μια ενδιάμεση στάση στο ETH της Ζυρίχης, ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια θετικών επιστημών παγκοσμίως. Στη συνέχεια παρακολούθησε το πρόγραμμα Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας του Πανεπιστημίου Stanford στην Καλιφόρνια.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της, εργάστηκε ως αναλύτρια στο Facebook πριν μεταπηδήσει στη Google, στον τομέα τεχνολογιών φωνής. Άνθρωπος με πείσμα, επιμονή, αλλά και με βαθιά συναίσθηση του εθελοντισμού και της κοινωνικής προσφοράς, η Μαρίλη είναι μεταξύ άλλων μέντορας σε θέματα μηχανικής και τεχνολογίας στο ίδρυμα 100mentors και συνιδρύτρια 5 κοινοτήτων που στηρίζουν γυναίκες στο χώρο της πληροφορικής – κάτι άκρως απαραίτητο, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι γυναίκες που εργάζονται στην τεχνολογία αποτελούν ανησυχητική μειοψηφία.
3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στον τόπο που ζεις;
Υπάρχουν δεκάδες start-ups που διευκολύνουν την καθημερινότητά μου – που μου δίνουν επιλογές σε όλους τους τομείς, ξεκινώντας από τη διατροφή, μέχρι την οργάνωση των διακοπών μου. Για παράδειγμα, υπάρχει εταιρεία η οποία μου στέλνει στο σπίτι ακριβώς τα υλικά αλλά και τις συνταγές, με αναλυτικές οδηγίες, για 3 γεύματα της επιλογής μου, κάθε εβδομάδα. Επίσης, λατρεύω τη ζωντάνια, αλλά και τη φυσική ομορφιά της περιοχής και τέλος, οι συνεργάτες μου, αλλά και οι φιλίες που έχω δημιουργήσει εδώ από όλο τον κόσμο. Οι περισσότεροι έχουν το ίδιο πάθος με εμένα, την τεχνολογία.
Η δουλειά σου: πάθος ή τρόπος για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην;
Η πληροφορική είναι το πάθος μου και έχω την τύχη να εργάζομαι σε αυτόν τον τομέα.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι από το κρεβάτι κάθε πρωί;
Η κυριολεκτική απάντηση είναι το κουτάβι μου, που με ξυπνάει στις 6 το πρωί κάθε μέρα! Συγκεκριμένα όμως, η απάντηση είναι η έλλειψη ρουτίνας. Ανυπομονώ να πάω στη δουλειά μου και να αντιμετωπίσω τις νέες προκλήσεις που θα εμφανιστούν, αλλά και να βρω τρόπους επίλυσής τους.
Δεν ήθελα να αρκούμαι στο να ελπίζω για κάτι, έκανα τη δουλειά που χρειαζόταν, όσο καλύτερα μπορούσα, όσο δύσκολες κι αν ήταν οι καταστάσεις, και πίστευα σε εμένα.
Πού θες να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια;
Σίγουρα θα εργάζομαι ακόμη στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά ίσως κάπου στην Ευρώπη.
Πες μας κάτι για τον εαυτό σου που δεν μπορούμε να καταλάβουμε εκ πρώτης όψεως.
Το πόσο διαφορετικές επαγγελματικές εμπειρίες είχα τα τελευταία δέκα χρόνια, παράλληλα με την κύρια εργασία μου, σαν side projects. Έκανα έρευνα επάνω στην πληροφορική, ήμουν προγραμματίστρια, οικονομολόγος, ενώ παράλληλα δημιούργησα 5 μεγάλες κοινότητες για γυναίκες που ενδιαφέρονται για την πληροφορική. Έχω πολλές και διαφορετικές εμπειρίες, μέσω των οποίων γνώρισα πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, και δε θα το άλλαζα αυτό με τίποτα.
Ποιο θα ήταν (αν υπήρχε) αυτό που θα έπαιρνες πίσω στην Ελλάδα μαζί σου από την Καλιφόρνια και γιατί;
Το πόσο εύκολο είναι να ξεκινήσει κάποιος μια εταιρεία, αλλά και τι δυνατότητες υπάρχουν για να συναντήσει επενδυτές για κάποια πιθανή χρηματοδότηση. Δεν υπάρχει (πολλή) γραφειοκρατία, είναι φτιαγμένο το σύστημα έτσι ώστε να μπορούν οι νέοι να αφοσιωθούν στο να δημιουργήσουν.
Ήλιος, θάλασσα, ζεστασιά… 3 χαρακτηριστικά της χώρας μας. Πώς μπορεί αυτό το κενό να αναπληρωθεί όταν ζεις μακριά της;
Δυστυχώς δεν μπορεί, δεν συγκρίνεται κανένας τόπος με την Ελλάδα!
Υπάρχει ελληνικό στέκι στο μέρος όπου ζεις;
Ναι, υπάρχει ένας νέος καταπληκτικός φούρνος, που λέγεται “The Argentum Project”, και έχουν αυθεντικές συνταγές για μπουγάτσα, σπανακόπιτα, καφέ, τσουρέκι… Αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά ελληνικά εστιατόρια.
Πόσο εύκολο είναι τελικά να στήσεις τη ζωή σου από την αρχή; Στην πράξη εσύ πώς το έκανες;
Δεν συμβιβάστηκα ποτέ με κάτι που δεν με γέμιζε, πάντα προσπαθούσα όσο μπορούσα για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Αντίστοιχα, βέβαια, ήξερα τι είναι ρεαλιστικό και τι όχι – λέω ακόμη πως “η ελπίδα δεν αποτελεί στρατηγική”. Δηλαδή, δεν ήθελα να αρκούμαι στο να ελπίζω για κάτι, έκανα τη δουλειά που χρειαζόταν, όσο καλύτερα μπορούσα, όσο δύσκολες κι αν ήταν οι καταστάσεις, και πίστευα σε εμένα.
Στην Ελλάδα γίνεται πολύς λόγος για το λεγόμενο brain drain και για το πώς μπορούμε να κρατήσουμε τα νέα παιδιά στη χώρα μας, εσένα τι θα σε έκανε να γυρίσεις πίσω;
Ίσως μια ενδιαφέρουσα νέα εταιρεία, ίσως να φτιάξω κάτι δικό μου, δεν ξέρω ακόμη, αλλά σίγουρα είναι πιθανόν.
