Μα, είναι δυνατόν να φοράει 36 νούμερο παπούτσι, πρώτη Δημοτικού; Μετράει σαν δώρο το αντικείμενο που είναι κολλημένο πάνω στη λαμπάδα; Να πάρω τώρα το σοκολατένιο αυγό ή θα λιώσει μέσα στο αυτοκίνητο μέχρι να γυρίσω σπίτι το βράδυ; Όσοι είναι νονοί, ξέρουν.
Εάν για κάποιο λόγο δεν σας έχουν παραγγείλει τα παιδιά των φίλων σας κάποιο συγκεκριμένο δώρο, πάρτε τη σοκολάτα και τη λαμπάδα, και μετά, βρείτε καταφύγιο σ’ ένα ήσυχο βιβλιοπωλείο. Το βιβλίο είναι ένα δώρο που θα τους μείνει για πάντα. Κι αν δεν δείξουν μεγάλο ενδιαφέρον τη στιγμή που θα τους το δώσετε, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα το εκτιμήσουν, κι ας μη θυμούνται ποιος τους το έδωσε.
Με τα παρακάτω βιβλία “γνωριστήκαμε” πρόσφατα, στο παιδικό τμήμα του βιβλιοπωλείου Ιανός (Σταδίου 24) και στο βιβλιοπωλείο Booktique (Πατριάρχου Ιωακείμ 21, Κολωνάκι). Και στις δύο περιπτώσεις συνάντησα υπευθύνους που ήταν ολοφάνερο πως αγαπούν αυτό που κάνουν, και με όρεξη πρότειναν νέες κυκλοφορίες που ταίριαζαν τόσο στην ηλικία — 7 και “σχεδόν 5” — όσο και στις προτιμήσεις των παιδιών μου.
Στο Τικ-Τακ: Ρολόγια, Ώρα Για Μάθημα! (εκδόσεις Ίκαρος) του Αντώνη Παπαθεοδούλου, σε εικονογράφηση της Μυρτώς Δεληβοριά, τα μικρά ρολόγια πάνε κι αυτά σχολείο και ταλαιπωρούν καθημερινά έναν “ρολογοπαιδαγωγό” που παρ’ όλα του τα πάθη, παραδέχεται ότι η “αγαπημένη του ώρα” είναι εκείνη μου περνά μαζί με τους σκανδαλιάρηδες μαθητές του. Είναι ένα βιβλίο για την παράξενη σχέση που έχουν τα παιδιά με την ώρα, αλλά και για την υπομονή και την κατανόηση του παιδαγωγού που αγαπά τη δουλειά του.
Λιγότερες λέξεις και περισσότερη συγκίνηση βρίσκει κανείς στο Ένα Τελευταίο Γράμμα (εκδόσεις Παπαδόπουλος) του ίδιου συγγραφέα. Η εικονογράφηση αυτή τη φορά είναι της Ίριδος Σαμαρτζή. Ο κύριος Κώστας, ο μοναδικός ταχυδρόμος ενός ολόκληρου νησιού, βγαίνει στη σύνταξη. Αλλά την τελευταία μέρα της δουλειάς του, όταν θέλει να αποχαιρετήσει τους κατοίκους του νησιού, κανείς δεν είναι σπίτι… Για να μην ανησυχείτε, έχει happy end!
Στο Ο Τομ Είναι Το Αόρατο Αγόρι (εκδόσεις Λιβάνη) της Trudy Ludwig, σε εικονογράφηση της Patrice Barton, ο Τομ είναι γκρι, σ’ έναν κόσμο με χρώματα. Δεν τον διαλέγουν στις ομάδες στο διάλειμμα. Κάθεται μόνος του στην τραπεζαρία. Δεν είναι καλεσμένος στο πάρτι του Σαββατοκύριακου. Ώσπου ένας νέος συμμαθητής τον προσέχει και τότε όλα αλλάζουν, και ο Τομ δεν είναι πια γκρι… Η τελευταία σελίδα είναι αφιερωμένη σε θέματα για συζήτηση, με έμφαση στην αντιμετώπιση της εχθρικότητας και την καλλιέργεια της φιλίας.
“Κάθε πρόβλημα έχει κρυμμένη μια ευκαιρία για κάτι καλό. Απλώς πρέπει να ψάξεις γι’ αυτό.” Εκεί καταλήγει ο μικρός πρωταγωνιστής του βιβλίου Τι Μπορείς Να Κάνεις Με Ένα Πρόβλημα; (εκδόσεις Λιβάνη) των Kobi Yamada σε εικονογράφηση Mae Besom. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το πρόβλημά του. Δεν μας το λέει ποτέ. Μας λέει όμως πώς τον κάνει να νιώθει. Και πώς από την αγωνία και την αμηχανία, μπορεί κανείς να φτάσει στη γενναιότητα, αρκεί να το αποφασίσει ο ίδιος.
Και κάτι πιο ανάλαφρο…
Για να διαβάσετε το βιβλίο της Emma Yartlett, Αστέρης ο Ζωηρός Βιβλιοφάγος (εκδόσεις Τζιαμπίρης Πυραμίδα), τα παιδιά σας θα πρέπει να γνωρίζουν τα παραμύθια “Η Χρυσομαλλούσα και τα Τρία Αρκουδάκια”, “Κοκκινοσκουφίτσα” (εύκολο) και “Ο Τζακ και η Φασολιά”. Γιατί ο κεντρικός χαρακτήρας του βιβλίου, το κίτρινο τερατάκι που ακούει στο όνομα Αστέρης, μασουλάει και μπαίνει μέσα σε βιβλία, κάνοντας άνω-κάτω τις ιστορίες τους. Ο μεσαίος μου γιος πήγε για ύπνο χθες με ένα καχύποπτο βλέμμα. Δεν ήταν 100% σίγουρος ότι ο Αστέρης δεν είναι αληθινός…
Έπρεπε ίσως να είχα κλείσει τη βραδιά με το πιο μελωδικό Ήταν Ένα Μικρό Καράβι (εκδόσεις Διάπλαση), που συνοδεύεται από CD με εκτελέσεις κλασικών παιδικών τραγουδιών από την Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου. Μεταξύ άλλων: “Δεν Περνάς, Κυρά-Μαρία”, “Μια Ωραία Πεταλούδα”, “Χαρωπά τα Δυο μου Χέρια”, εικονογραφημένα από τη Ναταλία Καπατσούλια, που δίνει τη δική της πινελιά σε κάτι τόσο γνωστό και οικείο. Η αγαπημένη μου εικονογράφηση είναι εκείνη της “Βαρκούλας του Ψαρά”, με το ζεστό καφέ του ψαρά να αχνίζει κάτω από το σεληνόφως…
