Πριν δύο μέρες γιορτάσαμε τον πρώτο χρόνο λειτουργίας της Women Act. Τα γενέθλια είναι πάντα μια καλή στιγμή για να σταματήσει κανείς και να κοιτάξει πού βρίσκεται και πόσο δρόμο έχει καλύψει. Φυσικά, και η αυτοκριτική είναι κι αυτή καλοδεχούμενη σε αυτό το σταθμό.
Για αρχή, ας ξεκαθαρίσουμε πως η Women Act δεν έγινε για εμάς, τις οκτώ συνιδρύτριές της. Είμαστε όλες αρκετά απασχολημένες με τις καριέρες, τις οικογένειες και τα ενδιαφέροντα μας για κάτι τέτοιο. Έγινε γιατί πιστεύουμε ότι υπάρχει μια γενιά γυναικών που δεν συμμετέχει, όπως και οι προηγούμενες, σε θέσεις ηγεσίας στην Ελλάδα, η δικιά μας γενιά, και ήρθε η ώρα να ακουστούμε.
Ένα χρόνο μετά, λοιπόν, τι έχουμε κάνει εμείς και τι αντίκτυπο έχουμε; “No man is an island”, είχε γράψει ο Βρετανός ποιητής John Donne. Φαίνεται όμως ότι όχι μόνο οι άντρες, αλλά και οι γυναίκες έχουν ανάγκη στήριξης και επωφελούνται από τη συνοχή που χαρακτηρίζει μια κοινότητα για να προοδεύσουν. Στη Women Act το πιστεύουμε αυτό, και προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση εργαστήκαμε τον περασμένο χρόνο και συνεχίζουμε.
Κάνουμε Ακαδημίες Ηγεσίας κάθε τρεις μήνες, εντατικά σεμινάρια όπου συζητάμε για τα πάντα: ηγεσία, ταυτότητα, εικόνα. Μια φορά το μήνα βρισκόμαστε στα Aperitifs μας, όπου μας μιλάνε γυναίκες που μοιραζόμενες τις ιστορίες τους, όλες με διαφορετικές πορείες, εμπνέουν και επαναπροσδιορίζουν τι σημαίνει επιτυχία. Ξεκινήσαμε ήδη το πρόγραμμα Pathfinder, ένα όχι συνηθισμένο πρόγραμμα mentoring που δουλεύει και για τη μέντορα, όχι μόνο για τη mentee. Αυτά είναι μόνο τρία από τα προγράμματά μας, και βεβαίως θέλουμε να ξεκινήσουμε και πολλά ακόμα, βλέποντας το ενδιαφέρον που υπάρχει για αυτά.
Προχωράμε με στόχο την ανάδειξη όλο και περισσότερων γυναικών σε θέσεις ηγεσίας, μέχρι να φτάσουμε στο 50-50 και τίποτα λιγότερο. Το χρωστάμε στις κόρες μας που έρχονται, μια γενιά ατρόμητων κοριτσιών που δεν θα τις σταματάει τίποτα.
Ωστόσο, όσο πιο πολλά κάνουμε, τόσο πιο πολλά βλέπουμε ότι λείπουν. Ενδεικτικά, αναφέρω μόνο τρία θέματα. Δίκτυα γυναικών που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο εδώ λείπουν. Πρότυπα γυναικών σε ηγετικές θέσεις δεν έχουν την κουλτούρα να είναι μέντορες ανερχόμενων γυναικών. Τέλος, πολλοί άντρες θεωρούν ότι το ζήτημα έλλειψης γυναικών σε ηγετικές θέσεις είναι ένα “γυναικείο” θέμα και όχι έλλειμμα δημοκρατίας.
Όμως, σε μια Ελλάδα όπου η κρίση έχει αναποδογυρίσει τα πάντα, πώς μπορεί κανείς να αποκλείει από τη λήψη αποφάσεων τον μισό πληθυσμό; Δεν είναι καιρός πια να απαλλαγούμε από στερεότυπα και ψεύτικα διλήμματα για οικογένεια ή καριέρα που είναι άστοχα και εκτός εποχής; Σε όλο τον κόσμο συμβαίνει μια επανάσταση στο πώς οι γυναίκες διαχειρίζονται τις ζωές τους και τη θέση τους στη δημόσια σφαίρα, ενώ στην Ελλάδα υπάρχει μια στασιμότητα που πρέπει επιτέλους να ανατρέψουμε.
Δεν πιστεύουμε ότι η Women Act θα αλλάξει όλα τα κακώς κείμενα της χώρας μας στο θέμα της ισότητας των φύλων, ωστόσο πιστεύουμε ότι χρειάζονται ακτιβίστριες αν θέλουμε να δούμε πραγματική αλλαγή στη θέση των γυναικών στη χώρα μας. Και αν έστω και μια γυναίκα παραπάνω διεκδικήσει μια θέση στη δημόσια σφαίρα της χώρας με μια υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές ή πετυχαίνοντας έναν στόχο για μια θέση ηγεσίας στην επαγγελματική της ζωή, εμείς θα είμαστε ευχαριστημένες.Ωστόσο, είμαστε πολύ περισσότερες από μία, και η συμμετοχή στα προγράμματά μας τον περασμένο χρόνο το έχει αποδείξει. Για αυτό προχωράμε με στόχο την ανάδειξη όλο και περισσότερων γυναικών σε θέσεις ηγεσίας, μέχρι να φτάσουμε στο 50-50 και τίποτα λιγότερο. Το χρωστάμε στις κόρες μας που έρχονται, μια γενιά ατρόμητων κοριτσιών που δεν θα τις σταματάει τίποτα.
