Το πιο παράξενο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ολοκληρώνεται αυτήν την Κυριακή στο Κατάρ με τον τελικό αγώνα μεταξύ Αργεντινής-Γαλλίας. Το Σάββατο παίζουν για την 3η θέση η Κροατία με –την έκπληξη της διοργάνωσης– το Μαρόκο. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να φτιάξουμε ένα «αταίριαστο» editorial μιξάροντας μουσική και ποδόσφαιρο.
Καθώς όλοι οι αγώνες ξεκινούν με το τελετουργικό της ανάκρουσης των εθνικών ύμνων, αναρωτηθήκαμε για τα μικρά μυστικά κάθε ύμνου, αλλά και για τους στίχους τους – όταν έχουν. Καθένας έχει την ιδιαιτερότητά του, άλλος είναι χωρίς λόγια, άλλος σε πρώτο πρόσωπο, άλλος εξυμνεί κάποιον βασιλιά ή τις αρετές του λαού. Όλοι, όμως, τελικά είναι… μουσική! Οι εθνικοί ύμνοι των τεσσάρων χωρών που έφτασαν μεχρι το τέλος συνδυάζονται στο άρθρο αυτό με μικρές ποδοσφαιρικές πινελιές.
Τυχαία οι δύο υποφαινόμενοι αρθρογράφοι υποστηρίζουμε την Αργεντινή, αλλά συμπαθούμε απεριόριστα τη Γαλλία. Σε ό,τι αφορά τους ύμνους, προτιμούμε του Μαρόκου, καθώς είναι διαφορετικός και ο χορευτικός του ρυθμός μας ανεβάζει τη διάθεση.
Αργεντινή | «Himno Nacional Argentino»
Οι στίχοι του γράφτηκαν από τον πολιτικό Αργεντινό Vicente López y Planes και η μουσική είναι του Ισπανού μουσικού Blas Parera. Φλογερό θέμα των στίχων, η ανεξαρτησία από την Ισπανία, ενίοτε με λέξεις έντονα επιθετικές. Αν και υιοθετήθηκε ως εθνικό τραγούδι της χώρας το 1813, τελικά το 1944 επιβεβαιώθηκε ως επίσημος ύμνος. Από το 1924 πάντως το μακρύ αντι-ισπανικό μεσαίο μέρος παραλείπεται.
Υπάρχει κι ένα ενδιαφέρον παραλειπόμενο που σχετίζεται με έναν στίχο του ύμνου. Στο πρώτο χειρόγραφο, το Buenos Aires φέρεται να αντιτίθεται («se opone») στο μέτωπο του λαού της Ένωσης, ενώ σε επόμενο «διορθωμένο» φύλλο με την ίδια ημερομηνία φέρεται να τίθεται υπέρ («se pone»). Επική… «τρολιά» της εποχής ή τραγικό τυπογραφικό λάθος;
H πατρίδα του Θεού Maradona, του «Χρυσού Παιδιού». Η Albiceleste της καρδιάς μας. Έχει σηκώσει 2 φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1978 και το 1986, και έχει κατακτήσει το Copa America 15 φορές. Το ποδοσφαιρικο μένος κατά της Βραζιλίας είναι μεγάλο, ενώ πάντα υπάρχει ένα κλείσιμο του ματιού προς την Ιταλία, καθώς ο πληθυσμός της χώρας κατά 62% προέρχεται απο τη γειτονική μας χώρα. Η Εθνική Ελλάδος είχε την… τιμή να δεχτεί το τελευταίο γκολ του Diego με την Αργεντινή το 1994, πριν τον πιάσουν ντοπαρισμένο. Και να που ήρθε η σειρά του Messi να σηκώσει το Παγκόσμιο Κύπελλο!
Γαλλία | «La Marseillaise»
Tο 1792, ο αυστροπρωσικός στρατός εισβάλλει σε γαλλικά εδάφη. Ο αξιωματικός του γαλλικού στρατού Claude-Joseph Rouget de Lisle γράφει ένα εμψυχωτικό και ενωτικό τραγούδι για να εμπνεύσει τους Γάλλους στρατιώτες να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Τελικά, περισσότερο απ’ όλους το εκτίμησαν οι Μασσαλιώτες εθελοντές, οι οποίοι επέστρεψαν από το μέτωπο τραγουδώντας το δυναμικό αυτό εμβατήριο. Εξ ου και «Τραγούδι των Μασσαλιωτών» και, αργότερα, «Μασσαλιώτιδα».
To 1919, μας έριξαν 11 γκολ… αλλά ας το ξεχάσουμε! Μαχητές και νικητές, δεν είναι τυχαίο ότι η Γαλλική Επανάσταση και η μπλε-λευκή-κόκκινη σημαία επηρέασε τις σημαίες τουλάχιστον 30 χωρών (καθώς και τον Kieślowski). Αγωνιστικά, η επιτυχία του 1998 με «πρώτο βιολί» τον Zinedine Zidane και αρκετούς παίκτες με καταβολές από άλλες χώρες ή παλιές αποικίες, έδειξε σε όλον τον κόσμο τη δύναμη της ομάδας και της ποικιλομορφίας των μελών της. Η Γαλλία έχει στην κατοχή της 2 Ευρωπαϊκά Κύπελλα (1984, 2000) και 2 Παγκόσμια (1998, 2018). Ο Kylian Mbappé την οδήγησε στον τελικό με σχετική ευκολία, αλλά θα το σηκώσει άλλη φορά!
Κροατία | «Lijepa Naša Domovino»
Ύμνος αφιερωμένος στην «Όμορφη Πατρίδα μας», όπως μεταφράζεται ο τίτλος, από τον οποίο προέκυψε και το «χαϊδευτικό» προσωνύμιο «Όμορφή μας» (Lijepa naša) που χρησιμοποιούν οι Κροάτες για τη χώρα τους.
Οι αρχικοί στίχοι του Antun Mihanović δημοσιεύθηκαν το 1835, ενώ η μελοποίηση έγινε το 1846 από τον Josip Runjanin. Πρωτοεκπροσώπησε μουσικά τη χώρα άτυπα το 1891 κι έκτοτε. η λυρική, εμβληματική αυτή σύνθεση ακουγόταν σε όποια περίσταση ήταν αναγκαίο, μέχρι το 1972 που ψηφίστηκε επίσημος εθνικός ύμνος της Κροατίας. Από τις 14 στροφές χρησιμοποιούνται πια μόνο οι 1, 2, 13 και 14.
Τα παιδιά με τα καρό. Πάντα σκληροτράχηλη ομάδα, από τις πιο νέες ποδοσφαρικά, καθώς τυπικά σχηματίστηκε μετά την ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας το 1991. Στα Παγκόσμια Κύπελλα εχει καταφέρει να πάρει μια τρίτη θέση το 1998 και μια δεύτερη το 2018. Με την Ελλάδα υπάρχει… ισορροπία, καθώς έχει παίξει 8 παιχνίδια και έχει φέρει 4 ισοπαλίες, 2 νίκες και 2 ήττες. Πέταξε έξω τη Βραζιλία στα πέναλτι, αλλά έπεσε στη φοβερή Γαλλία του Mbappé. Στη συλλογή της πλέον ένα ακόμα χάλκινο μετάλλιο μετά τη νίκη με 2-1 επί του Μαρόκου!
Μαρόκο | «Hymne Chérifien»
Επιτέλους! Κι ένας εθνικός ύμνος που… χορεύεται! O τίτλος προέρχεται από το «Sharif», όρο που αναφέρεται στον προστάτη μιας φυλής και όλων των αγαθών της. H μελωδία του ύμνου γράφτηκε από τον Γάλλο στρατιωτικό Léo Morgan όταν ακόμη το Μαρόκο ήταν γαλλικό προτεκτοράτο, ωστόσο οι ρυθμικές και αρμονικές επιρροές της αραβικής παραδοσιακής μουσικής είναι ξεκάθαρες. Το 1956, όταν το κράτος ανεξαρτητοποιήθηκε, καθιερώθηκε ως επίσημος εθνικός ύμνος στην ορχηστρική του μορφή.
Ο μαροκινός εθνικός ύμνος σχετίζεται άμεσα με το… ποδόσφαιρο, αφού οι στίχοι προστέθηκαν με αφορμή την πρόκριση της ποδοσφαιρικής ομάδας του Μαρόκου στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μεξικό το 1970. Τότε, ο βασιλιάς Χασάν Β′ ζήτησε να προστεθούν λόγια και τελικά επιλέχθηκαν οι στίχοι του συγγραφέα Ali Squalli Houssaini.
Τα «Λιοντάρια του Άτλαντα» έγραψαν ιστορία. Η τέταρτη θέση που κατέλαβαν τελικά είναι η καλύτερη που έχουν πάρει σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Στα διαφορετικά κύπελλα Αφρικής έχουν αρκετές επιτυχίες, με 3 κατακτήσεις. Με την Ελλάδα έχουν παίξει 5 φορές, το διάστημα από το 1971 ως το 1991. Τρεις ισοπαλίες και από 1 νίκη για κάθε χώρα. Δεν έχει τόση σημασία, αλλά ο ύμνος τα σπάει!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Η Ειρήνη Σκυλακάκη και ο Danton Supple Μιλούν για το Nέο Άλμπουμ «Hydra»
2023 Ελευσίς Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης
«Ραμπιγιέ Κουρνάζ Εναντίον Τζορτζ Μπους» ή η Φωτεινή Πλευρά του Σκοταδιού
