Είναι αρχές Ιουλίου και το πολιτικό θερμόμετρο στη χώρα χτυπάει κόκκινο. Και μπορεί να φαντάζει άτοπο σε ένα editorial περιοδικού για το κρασί και τη γαστρονομία να εμπλέκεται η πολιτική.
Όμως, μοιάζει πανταχού παρούσα η συζήτηση για το πού βρίσκεται η χώρα μας εν έτει 2025. Πού βρίσκεται σε σχέση με το πού νομίζαμε ότι βρίσκεται. Τι την περιμένει σε σχέση με όλα όσα γίνονται στη γειτονιά μας και στον κόσμο.
Μέσα σε έναν δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει, υπάρχουν πράγματα που βγαίνουν στο φως και είναι αποκαρδιωτικά, ντροπιαστικά, αφάνταστα κυνικά. Τόσο που φοβάται κανείς πως, αν τα συνηθίσει, αν τα αποδεχθεί ως «φυσιολογικά», θα κολλήσει κάτι από τον κυνισμό εκείνον.
Λες και οι μόνες επιλογές που μας απομένουν είναι: αφέλεια ή κυνισμός. Κι όμως, μεγαλώνοντας, τόσο πιο καθαρά βλέπω πως ο κυνισμός είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Πιο διαβρωτικός, πιο ύπουλος.
Αντίδοτο σε όλα αυτά είναι, για μένα, οι στιγμές που έρχομαι σε επαφή με μιαν άλλη Ελλάδα.
Μια Ελλάδα που υπάρχει, επιμένει, προσπαθεί. Που κοιτάει μπροστά, χωρίς να ξεχνά τις ρίζες της. Που διατηρεί την αυθεντικότητά της, με τα λάθη και τις αδυναμίες της. Δεν τα κρύβει, ούτε όμως τα αποδέχεται. Τα διορθώνει.
Που χτίζει συνεργασίες και κοινότητες με γερά θεμέλια, βασισμένα όχι μόνο στο κοινό συμφέρον, αλλά και σε κάτι άυλο, σχεδόν απροσδιόριστο αλλά ουσιώδες: την ανάγκη να δημιουργήσεις κάτι αληθινό, να το μοιραστείς, και αυτή ακριβώς η σύνδεση να είναι στην καρδιά της προκοπής σου.
Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο τίμιο από αυτό.
Σε αυτή την Ελλάδα επιστρέφει κανείς μέσα από τις σελίδες και αυτού του τεύχους του Carpe Vinum.
Σε αυτή την Ελλάδα αξίζει να επενδύει κανείς, να παλεύει, να μην το βάζει κάτω.
Και αυτή η Ελλάδα είναι το καλύτερο αντίδοτο –και το πιο δυνατό καύσιμο– απέναντι στον κυνισμό.
• Σας προσκαλούμε να την ανακαλύψετε στο ολόφρεσκο καλοκαιρινό τεύχος του Carpe Vinum που μόλις κυκλοφόρησε!