Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, με αφορμή τα γενέθλια δύο αγαπημένων φίλων, βρεθήκαμε σε δύο απανωτά τραπέζια όπου το κρασί ήταν βασιλιάς. Και όταν λέω κρασί: δύο flights από 12 κρασιά σε κάθε περίσταση, μεταξύ τον οποίων κάποια από τα πιο εκλεκτά που έχω δοκιμάσει ποτέ.
Αφήνοντας πίσω τις δύο εμπειρίες, πάντως, παρατηρώ ότι ακόμα μεγαλύτερη απόλαυση από το να δοκιμάζει κανείς «μεγάλα κρασιά» είναι να περνά χρόνο με ανθρώπους που χαίρονται να τα συζητάνε.
Το δείπνο και το γεύμα ήταν blind, κάτι που πρόσφερε στον οικοδεσπότη (ο οποίος ήξερε τι κρασιά είχε διαλέξει για την περίσταση) ιδιαίτερη ικανοποίηση, καθώς οι συνδαιτυμόνες ξεδιπλώναμε τη συλλογιστική μας – άλλοτε πετυχημένα, τις περισσότερες φορές άστοχα.
Φυσικά, το να μάθεις το λεξιλόγιο και τη δομή προσέγγισης ενός κρασιού είναι η βάση. Σε βοηθά να δώσεις στη σκέψη σου ένα πλαίσιο. Να βάλεις τις εντυπώσεις σου σε μια σειρά. Είναι το αλφαβητάρι δίχως το οποίο δύσκολα θα διατυπώσεις αυτό που ανιχνεύουν οι αισθήσεις σου.
Όμως, «the real fun begins» όταν πάνω σε αυτό αρχίζει να κουμπώνει ο χαρακτήρας του καθενός. Οι δικές του παραστάσεις και προηγούμενες εμπειρίες, ακόμη και από ασύνδετους με το κρασί χώρους.
Φέρνω ως παράδειγμα τον φίλο που παρομοίασε ένα από τα κρασιά της δοκιμής με τον χορευτή που κρατά στους ώμους του μια πρίμα μπαλαρίνα ενόσω εκείνη εκτελεί μια από τις πιο απαιτητικές χορογραφίες από τη «Λίμνη των Κύκνων».
Τόσο σίγουρος, με τόση αυτοπεποίθηση, αυτοπειθαρχία, αυτοσυγκράτηση. Όλοι κοιτούν την μπαλαρίνα, όμως αυτός κάνει το θέαμα εφικτό. «Έτσι ακριβώς και το κρασί που πίνουμε: τραγουδάει χωρίς να φωνάζει. Δεν αποζητά την προσοχή μας κι όμως καταφέρνει κάτι αξιοθαύμαστο».
Λίγο αργότερα, δοκιμάσαμε ένα κρασί που διατράνωνε την εκπληκτική ομορφιά του και κάποιος από την παρέα αναφώνησε: «να τη, βρήκαμε και την πρίμα μπαλαρίνα!».
Με αυτές τις σκέψεις, σας παρουσιάζουμε το νέο μας τεύχος Carpe Vinum εδώ. Καλή ανάγνωση!
