Όπως πολλοί γονείς, έτσι κι εμείς, εκείνες τις ατελείωτες πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου, που κάνει ζέστη, τα σχολεία είναι ακόμα κλειστά κι η γκρίνια βασιλεύει, σηκώσαμε τα χέρια ψηλά και προσφέραμε απλόχερα iPad, iPhone και τηλεκοντρόλ. Είχαμε όμως συμφωνήσει με τον άντρα μου ότι με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, θα “ανεβάζαμε το επίπεδο” με μίνι εκδρομές στην ύπαιθρο, ελεγχόμενο screen time και ξεχωριστό χρόνο με το κάθε παιδί. Το καταφέραμε πιο εύκολα απ’ ό,τι φανταζόμασταν και είμαστε ακόμη σε καλό δρόμο. Εκτιμώ ότι θα αντέξουμε άλλες δυο με τρεις εβδομάδες μέχρι να μας πάρει πάλι ο κατήφορος, για να κάνουμε μια επανεκκίνηση μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων.
Προς το παρόν, ο πρώτος λόγος που τα καταφέρνουμε πιο εύκολα είναι ότι πλέον είναι αδύνατον να κάτσουμε μέσα στο σπίτι το Σαββατοκύριακο χωρίς κάποιο από τα τρία αγόρια (6 ετών, 4 ετών και 6 μηνών) να κλάψει για οποιονδήποτε λόγο. Είναι σαν να μας ωθεί προς τον έξω κόσμο μια υπερφυσική δύναμη που λέγεται πιθανότητα κλάματος.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η Αθήνα έχει επιλογές. Από την Πάρνηθα για hiking (ακόμη και μισή ώρα σε μονοπάτι μετράει), στην παραλία της Γλυφάδας (ανανεωμένη και πεντακάθαρη), από τη Μαλακάσα για περιπέτειες στο δάσος, στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο και τα μουσεία της πόλης… Ο καιρός προσφέρεται ακόμα και τους κρύους μήνες του χειμώνα, κι αν δεν προσφέρεται, υπάρχουν κι οι παιδικές παραστάσεις (όχι όλες! — προσεχώς στο Just KIDding) ή οι one-off εκδηλώσεις που απευθύνονται σε παιδιά.
Μια τέτοια εκδήλωση ήταν και το Athens Mini Maker’s Faire, ένα διήμερο “για την τεχνολογία, την εκπαίδευση, την επιστήμη, την τέχνη, τη χειροτεχνία, τη μηχανική, το φαγητό, την καινοτομία και το making σε όλες τις πιθανές μορφές”.
Οι μεγάλοι μου γιοι είδαν πώς δουλεύει ένα στυλό που εκτυπώνει τρισδιάστατες δημιουργίες, έμαθαν πώς φτιάχνεται ένα βιολί, “έπαιξαν μουσική” με πραγματικά φρούτα συνδεδεμένα με έναν υπολογιστή, βούτηξαν τα χέρια τους μέσα στον πηλό (ο ένας το χάρηκε πολύ, ενώ ο άλλος το θεώρησε αηδία)… Το σημαντικό όμως είναι ότι χρησιμοποίησαν τα χέρια τους για να φτιάξουν κάτι (εξού και το “e” στο τέλος της λέξης “faire”), κάτι που πέραν των χειροτεχνιών που δημιουργούν στο πλαίσιο του σχολείου, δεν έχουν την ευκαιρία, το χρόνο ή την υπομονή να κάνουν στην καθημερινότητά τους.
Έως το επόμενο Athens Mini Maker’s Faire, δοκιμάστε το μονοήμερο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάσση Ρομπότ Ζωγράφοι (19 ή 20 Νοεμβρίου) που συνδυάζει τη ζωγραφική και τη φωτογραφία με τη ρομποτική. Φυσικά, υπάρχουν και τα Lego ή αυτή η επικίνδυνα τέλεια συνταγή για chocolate chip cookies που θα αρέσει και στα παιδιά και στους γονείς, αν βέβαια καταφέρουν οι makers να μη φάνε όλη τη ζύμη πριν μπουν τα μπισκότα στο φούρνο!
