Στη στήλη «Φωτογράφος του Μήνα» αναζητάμε προσωπικές ματιές. Η επιθυμία μας είναι να μοιραστεί μαζί μας αγαπημένες φωτογραφίες του/της, αλλά και να αποκαλύψει τον κόσμο πίσω από τα κλικ της μηχανής του/της. Προσκεκλημένος φωτογράφος για τον Ιούνιο του 2025 είναι ο Ηλίας Μπουργιώτης.
Photo by Μαριάννα Μπουργιώτη
Ο Ηλίας Μπουργιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις σε μουσεία, γκαλερί, φεστιβάλ φωτογραφίας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Βέλγιο, Φινλανδία, Ελβετία, Δανία, Σλοβακία, Κροατία κ.α.). Φωτογραφίες του υπάρχουν στις συλλογές του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, στο Μουσείο Μπενάκη και σε ιδιωτικές συλλογές. Η ατομική του βιβλιογραφία περιλαμβάνει πολλές εκδόσεις, που εκτείνονται χρονολογικά από το 1996 έως το 2024.*
Αυτή την περίοδο και μέχρι τις 15 Ιουνίου συνεχίζεται η έκθεσή του στον χώρο τέχνης Λόφος Art Project, με τίτλο «Εγώ, Το Δέντρο». Στην παρουσίαση της έκθεσης, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε:
«Το εκ φύσεως ακίνητο δέντρο πραγματώνει την ίδια την έννοια του ταξιδιού, την φέρει στην ολότητά της. Το δέντρο είναι το ίδιο το ταξίδι. Είναι, μέσα στην ακινησία του, διαδρομή και προορισμός.
Από την πιο βαθιά ρίζα στο πιο ψηλό φύλλο είναι δρόμος. Ακούραστα μεταφέρει χρόνο παρελθόντα, ένα διαρκές παρόν και υπόσχεση μέλλοντος με καρπό και νεογέννητο χρώμα. Υπάρχουν άνθρωποι που από τον τόπο τους δεν έφυγαν ποτέ, άνθρωποι που ταξίδεψαν πολύ ψάχνοντας κάπου να ριζώσουν, άνθρωποι-δέντρα ή άνθρωποι-πουλιά. Και τα πουλιά, στα δέντρα φωλιάζουν. Έτσι υπάρχουν και ταξίδια ασταμάτητα, ήσυχα κι εσωτερικά, που δεν έχουν ανάγκη το βήμα. Έτσι υπάρχει το δέντρο που ταξιδεύει τη ζωή εντός του μένοντας μεγαλειωδώς ακίνητο».
Τι είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα και θα σας κάνει να σηκώσετε την κάμερα; Είναι ο φωτογράφος ένας καλλιτέχνης που φιλοσοφεί για μια στιγμή; Για όσο κρατάει ένα κλικ;
Η περιέργειά μου για τον κόσμο είναι πάντοτε το κίνητρο για να βρεθώ στον δρόμο και να φωτογραφίσω. Η διάδραση με τους ανθρώπους έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σημασία. Πάντα έβγαινα ελεύθερα έξω να απολαύσω τη φωτογράφηση ακολουθώντας το ένστικτό μου, να συναντήσω το απρόοπτο, την αρμονία, την ποιητικότητα και τον σουρεαλισμό της στιγμής. Η κορύφωση μιας στιγμής που συνδυάζει όλα αυτά θα με κάνει να σηκώσω τη μηχανή και να κάνω το κλικ, χωρίς να έχω στο μυαλό μου ένα συγκεκριμένο project ή θέμα.
Θα θέλατε μας συστήσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφικές μηχανές;
Η φωτογραφική μηχανή που πρωτοχρησιμοποίησα το 1975 ήταν Canon. Από το 1981 μέχρι σήμερα χρησιμοποιώ τη Leica M, μια μηχανή που μου επιτρέπει να κυκλοφορώ απαρατήρητος και να φωτογραφίζω άνετα, και τη Hasselblad Xpan. Τα τελευταία χρόνια δουλεύω επίσης και με ψηφιακή.
Από την αναλογική κάμερα στην πλήρη ψηφιοποίηση. Καθώς αλλάζει ο εξοπλισμός, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε;
Οι δυνατότητες που προσφέρει η ψηφιακή επεξεργασία είναι άφθονες και πολλές φορές δελεαστικές. Εξαρτάται ποιο αποτέλεσμα επιδιώκει ο καθένας. Για μένα η ψηφιακή επεξεργασία περιορίζεται σε κάποιες διορθώσεις πριν τυπώσω, ακριβώς όπως έκανα στον σκοτεινό θάλαμο με την αναλογική φωτογραφία.
Επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας; Η ψηφιακή επεξεργασία είναι απαραίτητη συνθήκη στη φωτογραφία σήμερα;
Για μένα δεν άλλαξε με την ψηφιακή ο τρόπος που φωτογραφίζω, ούτε αυξήθηκε ο αριθμός των φωτογραφιών που τραβάω. Πάντα περιμένω την κορύφωση της στιγμής, οπότε δεν σταματάω ποτέ να δω τι τράβηξα.
Εκτυπώνετε τις φωτογραφίες σας;
Από το πρώτο μέχρι και κάποιες χιλιάδες φιλμ που έχω τραβήξει, έχω εμφανίσει, κάνει κοντάκτ και τυπώσει μόνος μου. Εκτυπώνω επιλογές σε διάσταση 13×18, καθώς και τις φωτογραφίες των εκθέσεων. Το ίδιο κάνω και με τις ψηφιακές φωτογραφίες. Είναι σημαντικό να κρατάς τη φωτογραφία στα χέρια σου. Τυπώνω πάντα μια επιλογή ύστερα από κάθε ταξίδι. Έχω καλύτερη κρίση όταν κοιτάζω τη φωτογραφία τυπωμένη και όχι στην οθόνη του υπολογιστή, όπως κι όταν στήνω ένα βιβλίο δουλεύω μόνο με τυπωμένες φωτογραφίες.
Σε ποιους φωτογράφους έχετε «αδυναμία»; Θέλετε να αναφέρετε τους αγαπημένους σας;
Στην προ ίντερνετ εποχή, η πρόσβαση στη φωτογραφία ήταν μόνο μέσω βιβλίων και εκθέσεων, και τα δύο όχι εύκολα στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’70. Το πρώτο βιβλίο που ξεφύλλισα ήταν το «Early Works» του Bresson και ήταν για μένα πολύ σημαντικό. Ταξιδεύοντας στο εξωτερικό, ήρθα σε επαφή με τη δουλειά μεγάλων φωτογράφων όπως ο Koudelka, ο Salgado, ο Franck, ο Larrain και άλλοι. Ξεχωριστή θέση έχει ο Νίκος Οικονομόπουλος, που η φιλική σχέση μαζί του υπήρξε σημαντική για μένα και φωτογραφικά. Αυτοί έκαναν το είδος της φωτογραφίας που με ενδιέφερε και με συγκινούσε.
Τελικά, τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία; Καταγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας, «μεταμόρφωση» της πραγματικότητας, έκφραση, άσκηση «ύφους»;
Για μένα η φωτογραφία είναι μια μεταμόρφωση της πραγματικότητας κι όχι μια ακριβής καταγραφή της. Είναι η μετατροπή του αόρατου σε ορατό. Η φωτογραφία αντανακλά την εσωτερική σου πραγματικότητα, τα βιώματά σου, τα διαβάσματά σου, την περιέργειά σου, τα ταξίδια σου. Δεν είναι απλώς έκφραση, είναι τρόπος ζωής. Δεν κάνεις φωτογραφία, είσαι η φωτογραφία.
Η φωτογραφία του πορτραιτου είναι της Μαριάννας Μπουργιώτη.
- Περισσότερες φωτογραφίες του Ηλία Μπουργιώτη μπορείτε να δείτε στο website του.
* Βιβλιογραφία
«Λαυρεωτική, Ίχνη μιας Εποχής» (ΕΑΔΙΠ-ΕΜΠ/ΤΠΠΛ, 2024), «Το Βλέμμα της Αιωνιότητας», (2022), «Εγώ, το Δέντρο» (2021), «Το Βλέμμα της Αιωνιότητας» (2015), «Athens Classic Marathon» (2010) –και τα τέσσερα από τις εκδόσεις Τόπος–, «Spectators» (εκδόσεις Greekworks.com, Nέα Υόρκη, 2006), «Περίπατος στην Αθήνα» (εκδόσεις Βέργας, 2004), «Street Food» (εκδόσεις Μοτίβο, 2004), «Street Music» (εκδόσεις Μοτίβο, 2004), «Ευρωπαϊκός Νότος» (εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, 2002), «Νεώριον-Ναυπηγεία Σύρου» (εκδόσεις Κ.Ε.Κ. Νεωρίου Σύρου, 1997), «Αθέατη Ελλάδα» εκδόσεις Βιβλιοσυνεργατική, 1996)
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Georges Salameh
