Στο μεγαλύτερο γεγονός του πλανήτη, στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όλοι θέλουν να βρίσκονται. Με οποιαδήποτε ιδιότητα.
Για τους αθλητές, η συμμετοχή είναι απόλυτη δικαίωση και καταξίωση. Είναι αυτή που τους χωρίζει σε δύο ομάδες, σε εκείνους που έχουν πάει και σε εκείνους που δεν τα κατάφεραν. Δεν έχει να κάνει με το αν πήραν μετάλλια, αν συμμετείχαν σε τελικούς, αν διακρίθηκαν. Μπορεί να έτρεξαν σε έναν προκριματικό, να μπήκαν απλά σε μία κατάταξη με πολύ μεγάλη απόσταση από τους πρώτους. Αλλά ήταν εκεί. Ήταν στην παρέλαση. Έμειναν στο Ολυμπιακό Χωριό. Φόρεσαν την περίφημη διαπίστευση. Τη στολή της Ολυμπιακής Εθνικής Αποστολής.
Για τους προπονητές είναι εξίσου σημαντική η συμμετοχή, ένα ορόσημο στο βιογραφικό τους το ότι οδήγησαν τον αθλητή ή την ομάδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Για τους δημοσιογράφους, επίσης είναι μια πολύ δυνατή εμπειρία – ακόμα και όταν μπαίνουμε στο Ολυμπιακό Χωριό για τα προκαθορισμένα από το γραφείο Τύπου της Ολυμπιακής Αποστολής ραντεβού με τους αθλητές και τις αθλήτριες. Η εικόνα μιας πόλης με «κατοίκους» στην πλειονότητά τους νέους από 18 έως 35 ετών, μιας κοινότητας που έχει τα πάντα, ίδια όλα για όλους, για τις παγκόσμια μεγάλες δυνάμεις του αθλητισμού αλλά και για την πιο μικρή χώρα ή την πιο αδύναμη αθλητικά, χαρίζει μια αίσθηση μοναδική.
Για τους θεατές είναι επίσης μαγική η εμπειρία. Κάποιοι προμηθεύονται εισιτήρια για όποιο άθλημα βρουν, στόχος τους είναι απλά η συμμετοχή στην εμπειρία. Για αυτό γεμίζουν οι κερκίδες ακόμη και στα πρωινά προημιτελικά. Θέλουν απλά να είναι εκεί, στην τεράστια αυτή γιορτή του αθλητισμού, του πολιτισμού και της κοινής ζωής.
Είναι σημαντικό το να καταφέρεις να είσαι εκεί.
Το μαγικό σύνθημα που είχαν επιλέξει οι Αμερικανοί για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα «Ήμουν και εγώ εκεί» περικλείει όλες τις σκέψεις και όλα τα συναισθήματα όντας κομμάτι αυτής της τεράστιας εκδήλωσης που ξεπερνάει τα όρια του αθλητισμού.
Την Παρασκευή 26 Ιουλίου θα ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι με την καινοτομία η τελετή έναρξης να γίνεται εν πλω, στον Σηκουάνα. Ένα στοίχημα που μόνο οι Γάλλοι θα έβαζαν στον εαυτό τους. Οι Αγγλοσάξονες, πιο πρακτικοί, σίγουρα θα το απέφευγαν.
Από τις 27 Ιουλίου θα αρχίσουν να «τρέχουν» οι αγώνες και μαζί τους 10.000 δημοσιογράφοι, φωτογράφοι, τεχνικοί τηλεόρασης και ραδιοφώνου, ένας ολόκληρος κόσμος για να μπορέσει να μεταφέρει την εικόνα, τον ήχο και, επίσης σημαντικό, την αίσθηση των αγώνων σε όλο τον κόσμο.
Ένας από όλους εκείνους που θα τρέχουν αυτές τις τρεις εβδομάδες θα είμαι και εγώ. Θα είναι η έκτη διοργάνωση που θα καλύψω ως διαπιστευμένος δημοσιογράφος. Όμως, η ανυπομονησία, η χαρά, η τιμή, η ευθύνη, είναι πάντα η ίδια ή και μεγαλύτερη. Όπως για τους αθλητές, ο στόχος είναι και για μας να δώσουμε καλύτερες ανταποκρίσεις, να κάνουμε πιο πλήρη σχόλια, να πετύχουμε μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτό που συμβαίνει και να το μοιραστούμε με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό.
Ένας παράλληλος αγώνας που δίνει αξία στους νικητές, δεν ξεχνάει όσους προσπαθούν, αναζητά την αλήθεια πίσω από τους αριθμούς και θυμίζει ότι το παιχνίδι και ο αθλητισμός είναι εκείνα που αναδεικνύουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα όσων ασχολούνται, την αλληλεγγύη, την ισότητα, την αδελφοσύνη αλλά και την ικανότητα του ανθρώπου να ξεπερνάει τον εαυτό του.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
#BraveNewParks: Εξερευνώντας τα Πάρκα του Μέλλοντος και την Πόλη των 15 Λεπτών
