Το «RegretMeNot» θα μπορούσαμε να το πούμε ένα, σχεδόν, stand up comedy γραμμένο από ανθρώπους που μετάνιωσαν ή δεν μετάνιωσαν για κάτι, το κατέγραψαν και το «πρόσφεραν» για να ανέβει η συγκεκριμένη παράσταση.
Δεν είναι ακριβώς θεατρικό έργο, αλλά μια μείξη και μια επαναπροσέγγιση των ρόλων, του σκηνικού, του χώρου. Όπως έμαθα, έχουμε να κάνουμε με Verbatim Theater και Devised Theater. Μάλλον το κάνουν καλά! Δεν μετάνιωσα καθόλου, να σας πω την αλήθεια.
Η ομάδα των ηθοποιών, έπειτα από συνεντεύξεις με ανθρώπους κάθε κοινωνικής προέλευσης, μετανοημένους και μη, έγραψε το συγκεκριμένο έργο και, χωρίς πολλά φτιασίδια, μας ζητάει ουσιαστικά να επικεντρωθούμε στον λόγο, σε όσα λένε και σκέφτονται οι άνθρωποι, γυρνώντας πίσω στο παρελθόν.
Τη σκηνοθεσία της παράστασης έχει αναλάβει η Ρωξάνη Κριμίζη, η οποία, μαζί με τέσσερις ακόμη νέους ηθοποιούς, φέρνει επί σκηνής ιστορίες που όλοι μας έχουμε ζήσει.
Το Θέατρο Χώρος έχει χώρο, είναι βολικό για πλήθος έργων και στο «RegretMeNot» η ομάδα των ηθοποιών το χρησιμοποιεί, απλώνεται όμορφα, μιλώντας ουσιαστικά στο κοινό και με το κοινό, χωρίς βαριά σκηνικά.
Αναρωτιέται η Ρωξάνη Κριμιζή στο σκηνοθετικό σημείωμα:
Τι είναι η μετάνοια; Το σ’ αγαπώ που δεν ειπώθηκε; Το μπέργκερ που φαγώθηκε; Το έκτο κερασμένο σφηνάκι; Την έχεις κολλητή ή την αποφεύγεις σαν το τζατζίκι πριν από το πρώτο ραντεβού;
Έχει δίκιο. Μιλάμε για μετάνοια τόσο για χαζά όσο και για σοβαρά πράγματα, μετάνοια για τους γονείς, τους φίλους, τις σχέσεις, μια δουλειά ή ένα πτυχίο. Έχουμε, όμως, και σοβαρούς λόγους να μη μετανιώνουμε για όλα.
Θα γελάσετε, θα δείτε μέσα από τις ιστορίες και κάποιες δικές σας «μετάνοιες». Αν κατά την είσοδο γράψετε και τη δική σας μικρή στιγμή μετάνοιας ή μη-μετάνοιας και τη βάλετε στο ειδικό κουτί, τότε θα διαβαστεί στο τέλος της παράστασης, κάνοντας ακόμα πιο κατανοητό πόσο ίδιοι είμαστε οι άνθρωποι κάθε ηλικίας, φύλου, καταγωγής και επαγγέλματος.
Οι ηθοποιοί, με ελάχιστα υλικά, με λάχανα (όντως), μερικές καρέκλες και ένα τραπέζι, αλλά και με δύο μικρόφωνα και ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, θα μας πουν όλες αυτές τις ιστορίες με κέφι και καλή διάθεση. Παίζουν με τα σώματα και τις φωνές δημιουργώντας τελικά ένα ωραίο σύνολο, αλλά και ατομικούς αξιόλογους ρόλους. Τον Τάσο Κωλέτση και τον Βασίλη Σταματάκη τους είχα ήδη ξεχωρίσει στην ΠΛΥΦΑ και στο «Γένεσις 2», αλλά να που με κέρδισαν και η Ρωξάνη Κριμίζη, η Φανή Κωστελίδου και η Φέλια Λεβέντη.
Συντελεστές
Κείμενο: All Too Human | Επιμέλεια κειμένων: Δάφνη Ζαχαράκη | Σκηνοθεσία: Ρωξάνη Κριμίζη | Πρωτότυπη μουσική: Σταύρος Τσαντές |Επιμέλεια κίνησης: Δώρα Μπηλιώνη | Σχεδιασμός βίντεο: Μιχάλης Κίμωνας, Ρωξάνη Κριμίζη | Φωτογραφίες: Νικόλας Νταής | Βοηθός σκηνοθέτη: Φέλια Λεβέντη | Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη, Γιώτα Δημητριάδη | Γραφιστικά: no mold | Παραγωγή: AllTooHuman AMKE
Ερμηνεύουν: Ρωξάνη Κριμίζη, Τάσος Κωλέτσης, Φανή Κωστελίδου, Φέλια Λεβέντη, Βασίλης Σταματάκης
Πληροφορίες
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 | Διάρκεια: 80′ (χωρίς διάλειμμα) | Θέατρο Χώρος: Πραβίου 6-8, Αθήνα, τηλ. 210 3426736
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Ελέφας»: Όταν η Μνήμη Εκδικείται
Είδαμε το «Μιστέρο Μπούφο» στο Άβατον | Βαθύ και Ανθρώπινο Θέατρο
