Μπορεί να χτίζω ακόμη τις γνώσεις μου γύρω από το κρασί και τον εκπληκτικό του κόσμο, προσπαθώ, όμως, πάντα να καταγράφω τη σημειολογία του και τις διαστάσεις που παίρνει μέσα από την τέχνη – μέσα από τη μουσική, το σινεμά και τώρα που το σκέφτομαι τη ζωγραφική. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε για το επόμενο Carpe Vinum…
Αν κάνετε μια αναζήτηση στο ίντερνετ θα βρείτε πολλά αφιερώματα σε ταινίες για το κρασί, εξειδικευμένες ή σε στιλ ντοκιμαντέρ, αλλά και σε ταινίες μυθοπλασίας στις οποίες το κρασί έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Άλλωστε, σε παλαιότερο τεύχος είχαμε γράψει ολόκληρο
Η λίστα που ακολουθεί είναι μια επιλογή 7 ταινιών με το κρασί ως συμπρωταγωνιστή σε μια ή περισσότερες σκηνές, από ταινίες στις οποίες ίσως δεν θυμάστε καν ότι οι διάλογοι εμπεριείχαν ένα ποτήρι, ένα μπουκάλι ή ακόμα και… ένα εκατομμύριο μπουκάλια κρασί.
Κουρδιστό Πορτοκάλι του Stanley Kubrick
O Alexander de Large μόλις έχει σωθεί από τα χέρια των δύο φίλων του και τυχαία επιστρέφει στη σκηνή ενός παλαιότερου εγκλήματος, στη βίλα του συγγραφέα. Μετά από ένα ζεστό μπάνιο, όπου τραγουδάει το “singing in the rain” θυμίζοντας άθελά του, στο θύμα του ποιος είναι, θα βγει και θα σερβιριστεί ένα πιάτο μακαρόνια με άφθονο κόκκινο κρασί. Το κρασί, όμως, περιέχει υπνωτικό, κάτι που θα αλλάξει τη ροή της περιπέτειάς του. Στο ίντερνετ η συζήτηση για το τι κρασί ήταν συνεχίζεται. Πιθανά, ήταν ένα Château Beau-Site Haut Vignoble του 1960.
Από τη Ρωσία με Αγάπη του Terence Young
Όταν ο συνεπιβάτης Donald Grant παραγγέλνει ψάρι, αλλά ζητάει Chianti, ενώ κάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον James Bond και μάλιστα τον Sean Connery στο ρόλο του 007, έχει υπογράψει την καταδίκη του. Η ατάκα του Bond όταν η ταυτότητα του κατασκόπου της Spectre αποκαλυφθεί τα λέει όλα: “Κόκκινο κρασί με ψάρι… Έπρεπε να το καταλάβω”. Στη συγκεκριμένη ταινία, το κρασί θα χρησιμοποιηθεί μαζί με λίγο υπνωτικό για να βγάλει “εκτός παιχνιδιού” τη Ρωσίδα κατάσκοπο Tatiana Romanova.
O Λόγος του Βασιλιά του Tom Hooper
Για να καταφέρει να “στριμώξει” τον αδερφό του David εν μέσω μιας γιορτής, ο Bertie ή πιο σωστά Γεώργιος ο 6ος, καταφεύγει στο υπόγειο κελάρι όπου ο Εδουάρδος ο 8ος ψάχνει να βρει ένα μπουκάλι σαμπάνια του 1923 για την Wallis, την ερωμένη που αργότερα θα παντρευόταν, αφήνοντας το θρόνο για χάρη της. Η πολιτική αλλά και προσωπική συζήτηση γίνεται όση ώρα ο βασιλιάς ψάχνει απεγνωσμένα το μπουκάλι, με τα νέα να σοκάρουν τον αδερφό του.
Blues Brothers του John Landis
Αρνούμαι να το γράψω με τον ελληνικό τίτλο “Οι Ατσίδες με τα Μπλε”. Όταν ο Jake και ο Elwood αποφασίζουν μετά το όραμα, να ενώσουν τη μπάντα και να σώσουν το ορφανοτροφείο από τα χρέη, καταφτάνουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται ο Mr. Fabulous, ο ηθοποιός Alan Rubin, για να τον πείσουν. Αφού κάνουν άνω-κάτω τη σάλα του εστιατορίου, παραγγέλνουν 5 κοκτέιλ γαρίδας και σαμπάνια, αλλά και ψωμί για τον Elwood. Η σαμπάνια ήταν Dom Pérignon του ’71 και κόστιζε 120 δολάρια. Με το εστιατόριο να διαλύεται, ο σερβιτόρος είχε ένσταση για το λάθος ποτήρι που του δείχνει ο Elwood να σερβίρει. Τελικά, ο Mr. Fabulous πείθεται να παίξει την τρομπέτα του για τη μπάντα, ύστερα από την ωμή απειλή των Blues Brothers.
Κλέφτης Ποδηλάτων του Vittorio de Sica
Η σχέση πατέρα και γιου χαλυβδώνεται σε αυτή την εμβληματική, ιταλική ταινία του 1948. Η κλοπή του ποδηλάτου του Antonio θα τους φέρει στα στενά της Ρώμης, να ψάχνουν για το μέσο μεταφοράς, αλλά και εργασίας, σε μια έντονα πολιτική ταινία. Όταν το πιάτο με τη μοτσαρέλα έρθει στο τραπέζι, η καράφα με το κρασί θα γίνει εργαλείο για να “μεγαλώσει” ο Bruno, με το φόβο πάντα του “τι θα έλεγε η μητέρα αν σε έβλεπε”. Το μικρό αγόρι δοκιμάζει και πίνει το πρώτο του ποτήρι μαζί με τον πατέρα του.
The Secret Of Santa Vittoria του Stanley Kramer
Ο Anthony Quinn είναι ο Bombolini, ο δήμαρχος της Santa Vittoria. Όταν το φασιστικό καθεστώς πέσει και οι Ναζί καταλάβουν την Ιταλία, το 1943, η πληροφορία ότι οι Γερμανοί θέλουν να πάρουν την παραγωγή του χωριού, τουτέστιν πάνω από 1 εκατομμύριο μποτίλιες, οι κάτοικοι οργανώνονται και τις κρύβουν σε μια σπηλιά της περιοχής που χρησιμοποιούσαν και οι Ρωμαίοι. Η σκηνή που όλο το χωριό κάνει “αλυσίδα” για να μεταφέρει τις μποτίλιες είναι καταπληκτική.
Roxanne του Fred Schepisi
Όταν ο C.D. Bales τρώει με τη Ρωξάνη, αντιμετωπίζει το γνωστό πρόβλημα της ιδιαίτερης μύτης του. Το να πιεις ένα ποτήρι κρασί μπορεί να απαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες ή δεξιότητες. Το χιούμορ του Bales θα υπερνικήσει και το στενό ποτήρι του κρασιού, θέτοντας νέα standards για το πώς μπορεί κάποιος να πιεί μια γουλιά κρασί. Σημασία έχει ο χαρακτήρας, όχι η εμφάνιση. Ίσως αυτό ισχύει και για το κρασί!
