Yπάρχουν κανόνες για να τους υπακούμε κι άλλοι για να τους σπάμε. Υπάρχουν και κάποιοι τους οποίους απολαμβάνουμε. Να! Σαν αυτόν που προτείνω σήμερα.
Γεννήθηκε στο μυαλό του Johann Pachelbel, Γερμανού συνθέτη του 17ου αιώνα, και μέχρι σήμερα αποτελεί μία σύνθεση-ορόσημο στην ιστορία τη μουσικής. Η αυθεντική εκδοχή γράφτηκε για τρία βιολιά και μπάσο κοντίνουο. Άγνωστες λέξεις; Κρατήστε τες: πρόκειται για ένα συγκεκριμένο ρυθμικό/μελωδικό μοτίβο το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς.
Επομένως, ναι, το βραβείο υπομονής πάει στους απανταχού τσελίστες που συμμετέχουν, αφού ο Pachelbel, χρησιμοποιώντας μόνο οκτώ νότες έστησε ένα γοητευτικότατο και υπέροχα εθιστικό μπάσο κοντίνουο. Πάνω του “χτίστηκε” η υπόλοιπη σύνθεση, που ως Κανόνας* ξεδιπλώνεται σε τρεις φωνές (τα τρία βιολιά), οι οποίες σμίγουν, χωρίζουν, πλέκονται και ξεμπλέκονται σε ένα απολαυστικό, μουσικό κυνηγητό.
Ετούτη λοιπόν η χαρακτηριστική μπασογραμμή αγαπήθηκε πολύ! Συνθέτες όπως ο Händel, ο Haydn και ο Mozart τη χρησιμοποίησαν σε έργα τους αλλά η… χάρη της φτάνει μέχρι τις μέρες μας! Ακούστε και προσπαθήστε να την αναγνωρίσετε στα: Rain and Tears των Aphrodite’s Child, No Woman No Cry του Bob Marley, Go West των Pet Shop Boys, Basket Case των Green Day, Don’t Look Back In Anger των Oasis, Cryin’ των Aerosmith. Κι αν θέλετε κι άλλα, η λίστα είναι μεγάλη… In Pachelbel we trust!
* Κανόνας: Στη μουσική ο όρος αναφέρεται σε σύνθεση όπου μια μελωδική γραμμή από τη φωνή “οδηγό” εισάγεται μιμητικά, αλλά με συγκεκριμένη χρονική διαφορά από τις υπόλοιπες φωνές “ακολούθους”.
