Στο έργο του Nick Payne «Μια Μέρα Όταν Ήμασταν Νέοι», σε σκηνοθεσία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, ο Λέοναρντ και η Βάιολετ είναι ένα ερωτευμένο ζευγάρι που κάνει όνειρα για το μέλλον, καθώς περνούν την πρώτη τους νύχτα σε ένα ξενοδοχείο. Τα σχέδιά τους, όμως, αναβάλλονται, καθώς ο Λέοναρντ προετοιμάζεται να αναχωρήσει για να πολεμήσει στον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα καταφέρει η αγάπη τους να παραμείνει ζωντανή με το πέρασμα του χρόνου;
Έργο σε Τρεις Πράξεις
Η πρώτη, το 1942, στο Μπαθ της Αγγλίας με τη συνάντησή τους στο ξενοδοχείο, όπου ανταλλάσσουν όρκους αγάπης. Ο Λέοναρντ ζητά από τη Βάιολετ να τον παντρευτεί. Καθώς όμως πέφτουν οι πρώτες βόμβες, η συζήτηση μένει στη μέση.
Η δεύτερη, το 1963, στο πάρκο «Royal Victoria» του Μπαθ, όπου πλέον έχουν πάρει χωριστούς δρόμους. Η Βάιολετ έχει παντρευτεί και έχει δύο παιδιά. Ο Λέοναρντ ζει στο Λούτον, όπου φρόντιζε τη μητέρα του, η οποία είχε πεθάνει πριν από λίγες ημέρες.
Η τρίτη, το 2002, στο σπίτι του Λέοναρντ στο Λούτον, όπου καταφέρνουν να αφήσουν πίσω τα γεγονότα του παρελθόντος που τους πλήγωσαν και να κάνουν μια νέα αρχή στη σχέση τους. Ο Λέοναρντ είναι μόνος και άρρωστος και η Βάιολετ χήρα και συγγραφέας ενός best seller, που αφορά τα νεανικά της χρόνια στο Μπαθ.
Η Βάιολετ και ο Λέοναρντ, ένα ζευγάρι που γνωρίστηκε και ερωτεύτηκε σε νεαρή ηλικία. Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, εξαιτίας του πολέμου αλλά και του χαρακτήρα τους, απομακρύνθηκαν. Ο Λέοναρντ δεν κατάφερε ποτέ να την ξεπεράσει, ενώ η Βάιολετ προχώρησε τη ζωή της, αν και συνέχισε να τον νοιάζεται, παρόλο που δεν ήθελε να το παραδεχτεί ούτε στον ίδιο της τον εαυτό.
Αυτό που με εντυπωσίασε είναι το πώς με πολύ μικρές στιλιστικές αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση, οι πρωταγωνιστές παίζουν το ίδιο άτομο σε πολύ διαφορετικές ηλικίες, χωρίς αυτό να φαίνεται «ξένο» στον θεατή.
Η χημεία μεταξύ του Παύλου Σταυρόπουλου και της Ναταλίας-Άννας Βασιλέκα καταφέρνει να συγκινήσει αλλά και να δώσει, συγχρόνως, μια νότα αισιοδοξίας, την οποία χρειαζόμαστε όσο δύσκολες και αν είναι οι συνθήκες που ζούμε.
Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές, ενώ ο φωτισμός, τα σκηνικά και η μουσική συμβάλλουν στη σύνδεση του κοινού με την εξέλιξη του έργου.
Η υπόθεση του έργου δεν είναι πρωτότυπη. Είναι, όμως, μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους, που πάντα καταφέρνει να κάνει τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη. Όπως επίσης και για τις υποσχέσεις που πολλές φορές δεν καταφέρνουμε να κρατήσουμε, για τις ενοχές που νιώθουμε, για τη συμφιλίωση που μας λυτρώνει.
Συντελεστές
Κείμενο: Nick Payne | Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος | Σκηνικά: Michelangelo Bevilacqua | Κοστούμια: Δομνίκη Βασιαγεώργη | Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας | Μουσική επιμέλεια: Λιάνα Τζερεφού | Φωτογραφίες: Μαρία Τσακίρη | Κατασκευή σκηνικών: Γιώργος Μαστοράκης, Γιάννης Σταυρίδης | Ερμηνεύουν: Παύλος Σταυρόπουλος, Ναταλία-Άννα Βασιλέκα
Πληροφορίες
Το έργο ανέβηκε σε πανελλήνια πρώτη τον Φεβρουάριο του 2022, σε συμπαραγωγή με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης τον Νοέμβριο του 2022.
Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Σταυρός Δάλκος – Γιώργος Αλεβυζάκης: Στην «Αρτζεντίνα» του Θέατρου 104
