Επάγγελμα: Πολιτικός Μηχανικός-Γεωτεχνικός
Πόλη Κατοικίας: Ντουμπάι
Είναι κάτοχος Διδακτορικού σε θέματα Γεωτεχνικών Μελετών από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασσαχουσέττης (το γνωστό μας ΜΙΤ) και απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Έχει εργαστεί για 2 χρόνια στη Βοστώνη σε περιβαλλοντική εταιρεία, 4 χρόνια στο Αμπού Ντάμπι στη Fugro, τη μεγαλύτερη ίσως εταιρεία γεωτεχνικών μελετών στον κόσμο, ενώ το τελευταίο χρόνο εργάζεται για την κατασκευαστική Besix στο Ντουμπάι, κάνοντας παράλληλα το Executive ΜΒΑ στο INSEAD. Έχει συμμετάσχει σε πολλά εντυπωσιακά έργα, με πιο πρόσφατο την κατασκευή του πύργου που αναμένεται να ολοκληρωθεί στο πλαίσιο της Διεθνούς Έκθεσης “World Expo 2020”, η οποία φιλοξενείται για πρώτη φορά στο Ντουμπάι, με το συνολικό κόστος του έργου να αναμένεται να ξεπεράσει το 1 δισ. δολάρια.
3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στο Ντουμπάι;
Η ασφάλεια που νιώθει ένας πολίτης εδώ. Αν ξεχάσεις κάτι οπουδήποτε, σε κυνηγούν από πίσω να στο επιστρέψουν. Η δομή και οργάνωση της πόλης. Η θάλασσα και ότι όλο το χρόνο μπορούμε να την απολαύσουμε.
Η δουλειά σου: πάθος ή τρόπος για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην;
Και τα δύο. Μου αρέσουν πολύ οι αριθμοί και να σχεδιάζω και να μελετώ κάτι κι όταν βλέπεις αυτό που έχεις σχεδιάσει να παίρνει μορφή είναι πολύ ωραίο συναίσθημα, νιώθεις παραγωγικός. Το Ντουμπάι μου έχει δώσει αυτή τη δυνατότητα και την ευκαιρία να συμμετάσχω σε μοναδικά έργα όπως το Dubai Creek Tower, το ψηλότερο κτίριο υπό κατασκευή που θα ολοκληρωθεί λίγο μετά το 2020.
Πού θέλεις να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια;
Δεν ξέρω. Δύσκολη ερώτηση. Μάλλον στο Ντουμπάι, αλλά δεν ξέρω σίγουρα. Ιδανικά, δίπλα στη θάλασσα με τους δικούς μου ανθρώπους. Το πού ακριβώς δεν έχει μεγάλη σημασία πια. Είμαστε πολίτες του κόσμου.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι από το κρεβάτι κάθε πρωί;
Το ότι έχω την ευκαιρία να δημιουργήσω το αύριο. Το ότι κάποια μέρα θα μπορώ να περπατήσω με το γιο μου και να του διηγηθώ μια ιστορία για το πώς θεμελιώθηκε ένας ουρανοξύστης ή μια γέφυρα και το μικρό ή μεγάλο ρόλο που έπαιξα σε αυτό στα διαλείμματά μας απ’ το παιχνίδι.
Πες μας κάτι για τον εαυτό σου που δεν μπορούμε να καταλάβουμε εκ πρώτης όψεως…
Μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια και το να βρίσκομαι σε καινούρια μέρη ή πόλεις. Όταν τα πάντα είναι καινούρια γύρω σου, χρειάζεται να καταβάλεις προσπάθεια και σκέψη ακόμα και για τα απλά, καθημερινά πράγματα (πού θα φας, πώς θα χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς, το μετρό, το οτιδήποτε). Νιώθω ότι το μυαλό μας δουλεύει 10 φορές περισσότερο σε έναν καινούριο προορισμό. Βγαίνεις αναγκαστικά εκτός ρουτίνας και γίνεσαι δημιουργικός στην απλή καθημερινότητα, κάτι το οποίο μου αρέσει πολύ και με γεμίζει. Στην καθημερινότητά μας, στη ρουτίνας μας, πολλές φορές πολλά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας περνούν απαρατήρητα. Βλέπουμε μόνο αυτά που θέλουμε να δούμε.
Ποιο θα ήταν (αν υπήρχε) αυτό που θα έπαιρνες πίσω στην Ελλάδα μαζί σου από το Ντουμπάι και γιατί;
Το όραμα και τη θέληση των ανθρώπων να δημιουργήσουνε κάτι μέσα στην έρημο. Αν αναλογιστεί κανείς τι φοβερό αγώνα κάνουν για να φυτέψουν και να αναπτυχθεί ένα δέντρο μέσα στην έρημο και δεν είναι το πετρέλαιο που τους κάνει να πάνε παραπέρα είναι το όραμα που έχουν. Μου αρέσει πολύ αυτό. Λένε όταν θα βγάλουμε το τελευταίο βαρέλι πετρέλαιο [σ.σ. το Ντουμπάι δεν είναι πετρελαιοπαραγωγό εμιράτο, είναι όμως το μεγάλο του αδερφάκι το Άμπου Ντάμπι] θα είναι ημέρα γιορτής. Έχουν κάνει πρόγραμμα με την ονομασία “Waste to Energy”, με στόχο όλα τα απόβλητα του Ντουμπάι να παράγουν ενέργεια ώστε μέχρι το 2030 να μην έχουν καθόλου ανάγκη το πετρέλαιο.
Αν ήσουν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας για έναν μήνα, ποιο νόμο θα προσπαθούσες να περάσεις από τη Βουλή;
Δυστυχώς δε νομίζω ότι το πρόβλημα της χώρας είναι οι νόμοι, έχουμε αρκετούς. Το πρόβλημά μας έχει να κάνει με την εφαρμογή τους. Στην χειρότερή της μορφή, λέγεται διαφθορά, στην καλύτερή της μορφή, λέγεται είμαι ο γνωστός του τάδε ή του δείνα. Όταν δεν υπάρχουν σαφείς νόμοι και σεβασμός προς αυτούς, είναι πολύ δύσκολο για τους ξένους επενδυτές να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα με σοβαρότητα.
Ήλιος, θάλασσα, ζεστασιά… 3 χαρακτηριστικά της χώρας μας. Πώς μπορεί αυτό το κενό να αναπληρωθεί όταν ζεις μακριά της;
Η χώρα μας είναι μοναδική. Δεν έχω γνωρίσει ακόμα Έλληνα που να μη θέλει σε κάποια φάση της ζωής του να ξαναγυρίσει πίσω. Ίσως και σαν συνταξιούχος ή μόνο για διακοπές. Το κενό αυτό δεν αναπληρώνεται σίγουρα. Μόνο να ξεχαστείς μπορείς, μέσα από τη δουλειά και το τι προσπαθείς να κάνεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν περνάμε καλά στα μέρη όπου ζούμε. Είναι επιλογή να ζούμε και να εργαζόμαστε εκτός Ελλάδος. Όπως είναι και επιλογή το 90% των διακοπών μας να είναι πίσω σε αυτή!
Η Ελλάδα αν και είναι μια μικρή χώρα έχει απίστευτα εξειδικευμένα άτομα παγκοσμίως και σίγουρα θα έπρεπε να αλλάξουν κάποια πράγματα στη χώρα μας για να γυρίσει πίσω ο κόσμος που έφυγε.
Αν μπορούσες να εξάγεις κάτι από την Ελλάδα στον τόπο που ζεις ποιο θα ήταν αυτό;
Η καθαρότητα των χρωμάτων και ο γαλανός ουρανός που υπάρχει στην Ελλάδα, δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού.
Βeauty is in the eye of the beholder λένε – κάτι πολύ αληθινό για τους Έλληνες όταν αναφέρονται στη χώρα τους. Είναι όντως η Ελλάδα το ομορφότερο μέρος του κόσμου;
Είναι το πιο ωραίο οικόπεδο και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι για αυτό.
Τελικά, οι Έλληνες θέλουμε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα;
Νομίζω αυτή η νοοτροπία είναι ξεπερασμένη, ειδικά τα νέα παιδιά νιώθουν ότι τα σύνορα τους δε σταματάνε εκεί που ξεκινάνε του γείτονα. Ο ανταγωνισμός μας λοιπόν δεν είναι ο γείτονας, κάθε άλλο, μόνο σύμμαχος μπορεί να είναι στη σύγχρονη παγκόσμια οικονομική και πολιτισμική δομή. Κάτι που το βλέπουμε πολύ στο εξωτερικό, όπου οι Έλληνες βοηθάμε ο ένας τον άλλον.
Πόσο εύκολο είναι τελικά να στήσεις τη ζωή σου από την αρχή; Στην πράξη εσύ πώς το έκανες;
Ωραία ερώτηση. Πραγματικά δεν θυμάμαι πόσες φορές έχουμε επιπλώσει ένα σπίτι (Βοστώνη, Τορόντο, Αθήνα, Abu Dhabi, Dubai…). Πρέπει να έχουμε αγοράσει από το ΙΚΕΑ τα ίδια έπιπλα 3-4 φορές! Σίγουρα δεν είναι εύκολο. Είναι όμως ένας καλός και γρήγορος τρόπος να κάνεις καλούς φίλους σε όλα τα μέρη της γης! Θέλει επιμονή και να αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα θετικά, με χαμόγελο.
Στην Ελλάδα γίνεται πολύς λόγος για το λεγόμενο brain drain και για το πώς μπορούμε να κρατήσουμε τα νέα παιδιά στη χώρα μας, εσένα τι θα σε έκανε να γυρίσεις πίσω;
Άμεσα θα είναι δύσκολο να γυρίσουν αυτά τα παιδιά πίσω. Η Ελλάδα αν και είναι μια μικρή χώρα έχει απίστευτα εξειδικευμένα άτομα παγκοσμίως και σίγουρα θα έπρεπε να αλλάξουν κάποια πράγματα στη χώρα μας για να γυρίσει πίσω ο κόσμος που έφυγε. Το μόνιμο παράπονό μου, για παράδειγμα, είναι το κτίριο του νέου Πολυτεχνείου στου Ζωγράφου, που δεν έχει τίποτα ελληνικό στην αρχιτεκτονική του, σε αντίθεση με το Χάρβαρντ ή το ΜΙΤ που δανείζονται τόσα στοιχεία αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής. Αυτό αντικατοπτρίζει τη νοοτροπία μας στην Ελλάδα: δεν έχουμε όραμα. Θα γύρναγα αν έβλεπα ότι υπάρχει ένα πλάνο και όραμα για το μέλλον από τους πολιτικούς μας, όπως για παράδειγμα να γίνει η Ελλάδα ένα παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού και εκπαίδευσης. Ένα όραμα με ορίζοντα περισσότερο από 4 χρόνια που έχει σαν στόχο ο κάθε πολιτικός.
Νίκο, είσαι χαρούμενος;
Ναι ναι, και αυτό είναι επιλογή μας πλέον να ζούμε εκτός Ελλάδας. Μας λείπουν οι παππούδες, κι ειδικά με το μικρούλη που δεν τους έχει, αλλά πάμε Ελλάδα συνέχεια για διακοπές και έρχονται και εκείνοι εδώ όσο μπορούν.
