Όταν ανοίγουμε το παράθυρο της κουζίνας, και μπαίνει το φθινοπωρινό αεράκι, οι προσκλήσεις φτερουγίζουν πάνω στο ψυγείο, και τα παιδιά μετράνε τις μέρες. Δεν θέλουμε να πάμε σε όλα αυτά τα παιδικά πάρτι, αλλά τα παιδιά μας θέλουν. Συνήθως, με λίγη κοινή λογική, χωρίς να προσβάλουμε κανέναν, και με σεβασμό προς το λιγοστό χρόνο που έχουμε με τον ή τη σύζυγό μας το Σαββατοκύριακο, διαπραγματευόμαστε και λαμβάνουμε τις αποφάσεις μας.
Πάμε δεν πάμε στο πάρτι, υπάρχουν μερικές σκέψεις που όλοι “οι παλιοί” κάνουμε. Εδώ τις μοιραζόμαστε με τους “πρωτάρηδες” και όλους εκείνους που δεν έχουν παιδιά και γελάνε με την κατάστασή μας… Let the party season begin!
1. Δώρα για τον εορτάζοντα
Για τους γονείς των καλεσμένων, ο αριθμός αυτών των δώρων ανά σχολική χρονιά υπολογίζεται ως εξής: μαθητές στο τμήμα x παιδιά μου + εξωσχολικές γνωριμίες – κάποια πάρτι που θα καταφέρω / θα τύχει να μην πάμε. Το νούμερο εκτοξεύεται φυσικά, ανάλογα με το πόσα παιδιά έχεις. Βρίσκεις τον εαυτό σου να ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον, όταν τα παιδιά θα βρίσκονται στις μεγαλύτερες τάξεις του δημοτικού, και οι φίλοι τους δεν θα καλούν όλους τους συμμαθητές. Αλλά, αμέσως-αμέσως, αγχώνεσαι για κάτι άλλο: θα καλεί άραγε ποτέ κανένας το παιδί σου;
2. Ενδυματολογικές ανησυχίες
Δεν έχω κόρες, οπότε δεν έχω πολλά να μοιραστώ επ’ αυτού. Στο δικό μας σπίτι, υπάρχουν δύο σενάρια. Σενάριο πρώτο: τα παιδιά αρνούνται να αλλάξουν ρούχα για να πάνε στο πάρτι του φίλου. Δεν βρίσκουν προβληματικές τις τρεις λαδιές στο γιακά, τον ξεραμένο λεκέ από οδοντόκρεμα στο μανίκι και την τρύπα στον αγκώνα. Σενάριο δεύτερο: θέλουν οπωσδήποτε το χαβανέζικο πουκάμισο που φόρεσαν στη γιορτή του παππού τον Δεκαπενταύγουστο. “Εκείνο, το γιορτινό.” Έξω όμως βρέχει κι έχει 17 βαθμούς.
3. Location, location, location
Έχω πάει σε διαμερίσματα 100 τ.μ. που όλους τους καλούς χωράνε. Έχω πάει σε “παλάτια” 700 τ.μ. που εύχεσαι το παιδί σου να σου πει ότι θέλει να πάει τουαλέτα εγκαίρως, ώστε να μη γίνει ατύχημα κατά τη διάρκεια της “εκστρατείας” προς το μπάνιο. Έχω πάει σε παιδότοπους, μουσεία, “πολυχώρους πολιτισμού”, αθλητικά κέντρα, ξενοδοχεία, ζωολογικούς κήπους, κανονικούς κήπους, οικολογικά πάρκα. Ακόμα και στο Ναύπλιο έχω πάει για παιδικό πάρτι (και δεν το μετάνιωσα).
4. Φαγητό
Έχεις υποσχεθεί στον εαυτό σου ότι δεν θα φας το party food. Αλλά θα το φας, και θα σου αρέσει, και θα φας και ό,τι απέμεινε από το πιάτο του παιδιού. Θα ξεκινήσεις με τα αγγουράκια και τα καροτάκια κι ένα ανθρακούχο νερό. Θα συνεχίσεις με ένα cappuccino. Θα βρεθεί ένα κουλουράκι στο στόμα σου. Μετά, κάποιος θα πει πως “τα τυροπιτάκια είναι της γιαγιάς του εορτάζοντα”. Λίγα λεπτά αργότερα, βρίσκεσαι όρθια πάνω από τον μπουφέ, μιλώντας αμέριμνα με έναν μπαμπά, τρώγοντας τα κεφτεδάκια σαν να ήταν σταφύλια, με το σκεπτικό ότι είναι πρωτεΐνη.
Μια φορά προσπάθησα να υπολογίσω τις θερμίδες που έφαγα σε ένα παιδικό πάρτι. Όταν έφτασα στις 800 και δεν είχα υπολογίσει ακόμα τον καφέ και την τούρτα, σταμάτησα. Είχα και να βγω για φαγητό το βράδυ.
Καμία άλλη μαμά δεν τρώει. Πίνουν καφέδες σε πηγαδάκια, και συνήθως, τα μέλη της κάθε ομάδας μοιάζουν μεταξύ τους. Κάποιες θέλουν οπωσδήποτε να σε γνωρίσουν. Άλλες θέλουν οπωσδήποτε να σε αποφύγουν. Οι περισσότερες βαριούνται, όπως κι εσύ. Πάντα βρίσκεις και μία αγαπημένη μαμά. Αλλά όταν ρωτάς το παιδί σου αν συμπαθεί το κοριτσάκι της αγαπημένης σου μαμάς, εκείνης που μόλις γνώρισες και συμπάθησες πολύ, η απάντηση είναι συνήθως: “Καμία σχέση. Δεν κάνουμε παρέα.”
Βρισκόμαστε στο έτος 2017. Οι μπαμπάδες, επιτέλους, πάνε τα παιδιά τους σε πάρτι. Δεν ντρέπονται να απολαύσουν την παρέα του κινητού τους για τρεις συνεχόμενες ώρες, χωρίς να επιχειρήσουν small talk με άλλους γονείς. Κάποιοι φοράνε και ακουστικά. Μπράβο τους.
Η ονομασία μου έχει κολλήσει από τα δικά μου παιδικά χρόνια, τέλη ’80 – αρχές ’90. Πρόκειται για γενναίους και γενναίες που επιλέγουν ή αναγκάζονται να δουλέψουν με συμμορίες μικροσκοπικών ανθρώπων που τρέχουν πάνω-κάτω με το ντεπόζιτο γεμάτο ζάχαρη. Τα σύγχρονα παιδιά τους αποκαλούν “δασκάλους”, “μάγους”, “ηθοποιούς”, “γυμναστές”, “διασκεδαστές”… Κάποια παιδιά τους φοβούνται, και κάποιοι κλόουν είναι σαχλοί και δεν θα έπρεπε να κάνουν αυτή τη δουλειά.
Εύχεσαι το παιδί σου να μη φυσήξει τα κεράκια πριν τον εορτάζοντα. Εύχεσαι το παιδί σου να μη βανδαλίσει τη ζαχαρόπαστα. Όταν βλέπεις Smarties ή άλλα ανάγλυφα, φαγώσιμα διακοσμητικά, ξέρεις ότι η ζημιά θα γίνει 100%. Κρύβεσαι και εύχεσαι για το καλύτερο.Δεν σε νοιάζει πόσο μεγάλο κομμάτι τούρτα θα φάει το παιδί σου. Αυτά είναι για πρωτάρες. Επίσης, επειδή το concept δίαιτα έχει αποδομηθεί τελείως, ανυπομονείς να σου προσφέρουν ένα κομμάτι κι εσένα. Αλλά να είναι σοκολάτα, παρακαλώ. Και μέση, προς αποφυγήν δισανάλογης δόσης ζαχαρόπαστας/γέμισης.
9. Το Άρρωστο Παιδάκι
Βήχει πολύ. Τα μάτια του γυαλίζουν. Ιδρώνει. Αλλά η μητέρα του επέλεξε να το φέρει στο πάρτι “γιατί θα στεναχωριόταν πάρα πολύ αν έχανε τη γιορτή του τάδε αγαπημένου του φίλου”. Στην αρχή, χωρίς να “καρφωθείς”, παροτρύνεις το παιδί σου να παίξει με εναλλακτικές παρέες. Συνήθως όμως, στα μέσα του πάρτι, βλέπεις ξαφνικά το δικό σου παιδί να μοιράζεται το χυμό του με τον εμπύρετο. Βρίσκεις δικαιολογία για το δεύτερο ποτήρι κρασί, και αναρωτιέσαι αν έχεις κλειστό Depon σπίτι, γιατί είναι Σάββατο απόγευμα και τα φαρμακεία σιγά-σιγά κλείνουν.
Υπάρχει φυσικά κι η άλλη περίπτωση, του φαινομενικά υγειούς παιδιού, που αγκαλιάζεται, κυλιέται και παίζει επί τρεις ώρες με το παιδί σου. Εσύ χαίρεσαι – τι καλά που τα πάει το παιδί σου με αυτό το συμμαθητάκι! Φεύγοντας, η μαμά του φαινομενικά υγειούς παιδιού, σου εκμυστηρεύεται ότι στη διαδρομή προς το πάρτι, αυτό έκανε δυό φορές εμετό. “Ευτυχώς, τώρα είναι τέλεια!” Τέλεια.
10. Δωράκι για τους καλεσμένους
Εύχεσαι να είναι κάτι αθόρυβο, κάτι που δεν θα ζηλέψει το άλλο σου παιδί, κάτι σίγουρα πιο οικονομικό από το δώρο που έφερες εσύ στον εορτάζοντα, και κάτι που δεν τρώγεται, γιατί το παιδί σου θα έχει ήδη φάει τέσσερα κιλά ζάχαρη. Φυσικά, έχω κι εγώ συνειδητοποιήσει μισή ώρα πριν από δικό μας πάρτι ότι έχω ξεχάσει να πάρω δωράκια για τους καλεσμένους. Να’ ναι καλά το μπακάλικο της γειτονιάς με τις μίνι σοκοφρέτες, τα ζελεδάκια και τις καραμέλες του. Και συγγνώμη στους γονείς…
Νέλλη Αμπραβανέλ Just KIDding
