Ο πολιτικός χρόνος στην Αμερική έχει γίνει πιο πυκνός στη διάρκεια αυτού του μήνα. Τελευταία –φαινομενικά αναπόφευκτη– εξέλιξη, η απόσυρση του προέδρου Biden από την κούρσα των προεδρικών εκλογών, μετά την αδυσώπητη πίεση που του άσκησε το ίδιο του το κόμμα στον απόηχο της κακής επίδοσης στο πρώτο debate με τον Donald Trump.
Θα μπορούσε ένα λαβωμένο, γέρικο άλογο να κερδίσει ένα εξίσου γέρικο άλογο, που όμως έχει καταφέρει να επιβάλλει τους δικούς του, ανορθόδοξους, συχνά ανήθικους, όρους στην κούρσα; Οι Δημοκρατικοί πείστηκαν ότι δεν θα μπορούσε – με μια καθυστέρηση, βέβαια, που περιπλέκει την όλη διαδικασία σημαντικά. Φρόντισαν, λοιπόν, να του ρίξουν οι ίδιοι τη χαριστική βολή –τις χαριστικές βολές πιο σωστά–, αφού το άλογο… δεν έπαιρνε το μήνυμα.
Η πικρία του Biden –δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη– για το άδειασμα που του επιφύλασσαν πάλαι ποτέ σύμμαχοι και φίλοι είναι, σήμερα, θέμα δευτερεύουσας σημασίας. Το αν θα του επιτραπεί τελικά να επιλέξει τη διάδοχό του –αν δηλαδή στο σύνολό του το κόμμα των Δημοκρατικών θα αγκαλιάσει την αντιπρόεδρό του Kamala Harris, την οποία επέλεξε να στηρίξει αποχωρώντας– είναι το νούμερο ένα ζήτημα που περιμένουμε να ξεκαθαρίσει.
Όμως, στα αχαρτογράφητα νερά στα οποία αρμενίζουν από χθες οι Δημοκρατικοί, έχει σημασία η νέα υποψηφιότητα που θα επικρατήσει να έχει την αποφασιστική, αμέριστη και χωρίς αστερίσκους στήριξή τους.
Μοιάζει πως ναι, όμως απομένουν ακόμη ηχηρά ονόματα που σιωπούν – ο Barack Obama είναι μια τέτοια περίπτωση. Η σιωπή του πρώην προέδρου δεν σημαίνει φυσικά ότι δεν παίρνει θέση. Η σιωπή που ακολούθησε την αρχική στήριξή του στον Biden μετά το debate θεωρήθηκε αποφασιστικός παράγοντας άσκησης σκιώδους πίεσης στον πρώην αντιπρόεδρό του.
Όμως, στα αχαρτογράφητα νερά στα οποία αρμενίζουν από χθες οι Δημοκρατικοί, έχει σημασία η νέα υποψηφιότητα που θα επικρατήσει να έχει την αποφασιστική, αμέριστη και χωρίς αστερίσκους στήριξή τους. Υπό την έννοια αυτή, ενώ η έκφραση στήριξης στην Kamala Harris θα βοηθούσε, κανονικά, στην ενίσχυση της εικόνας της, υπάρχει ο κίνδυνος να δώσει την αίσθηση ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις κομματικές ελίτ, ερήμην των ψηφοφόρων. Μια εντύπωση που σίγουρα θα έσπευδαν να εκμεταλλευτούν οι Ρεπουμπλικανοί.
Ίσως για αυτό ο Obama, καθώς και άλλες θεσμικές φωνές, να συγκρατούν ακόμη τη δημόσια στήριξή τους προς τη Harris. Μπορεί, βέβαια, η Harris να είναι μια υποψηφιότητα που δεν τους ικανοποιεί και να εξετάζουν την πιθανότητα εναλλακτικών. Αν αυτές οι εναλλακτικές, πάντως, δεν εμφανιστούν μέσα στα επόμενα εικοσιτετράωρα, η Kamala Harris ενισχύει τις πιθανότητές της θεαματικά. Όσο για το αν είναι ικανή να κερδίσει τον Donald Trump; Με τέσσερις λέξεις «too soon to tell», σε μια προεκλογική περίοδο που παραμένει in flux, με ιστορικού μεγέθους χαρακτηριστικά. Η δυναμική της θα αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται, πάντως, τις επόμενες ημέρες.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
O Trump Επιλέγει Αντιπρόεδρο και Δείχνει τις Προθέσεις του
Η Κλιματική Αλλαγή Πλήττει Πρωτίστως τις Γυναίκες
Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας – Ένα Σχόλιο για τις Γαλλικές Εκλογές
