Η «Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας» της Maryam Moghadam και του Behtash Sanaeeha, με μια γυναίκα σε πρώτο πλάνο, μας μεταφέρει με ειλικρίνεια που προκαλεί κόμπο στο στομάχι στον σκοταδισμό του Ιράν.
Η Μπαλάντα της Λευκής Αγελάδας | Maryam Moghadam, Behtash Sanaeeha | Mehrdad Kouroshniya, Alireza Sani Far, Pouria Rahimi Sam | Ιράν, Γαλλία
Η Μίνα επισκέπτεται για τελευταία φορά τον άντρα της στις ιρανικές φυλακές. Εκείνος θα θανατωθεί, για πράξη που εκ των υστέρων αποκαλύπτεται από τις ίδιες τις αρχές ότι δεν έκανε. Καταρρακωμένη, απελπισμένη και άφραγκη, θα επιστρέψει στο σπίτι της, κοντά στην κωφάλαλη μικρή της κόρη.
Έπειτα από την κυνική παραδοχή των αρχών περί λανθασμένης εκτέλεσης, ένας άλλος άντρας εμφανίζεται στη ζωή της Μίνας, ισχυριζόμενος ότι θέλει να επιστρέψει τα δανεικά που είχε πάρει από τον σύζυγό της. Η γυναίκα κάνει το θανάσιμο λάθος να επιτρέψει στον επισκέπτη να μπει στο σπίτι της. Η γειτονιά το βλέπει και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού τής κάνει έξωση.
Η Μίνα ψάχνει καινούργιο σπίτι για να μείνει, συναντά αντιδράσεις του τύπου «χήρες, ιδιοκτήτες σκύλων και γατών και ναρκομανείς δεν είναι δεκτοί», και παράλληλα η οικογένεια του νεκρού συζύγου της απειλεί να της πάρει την επιμέλεια της κόρης της.
… Ίσως γιατί στο Ιράν, ή τουλάχιστον για την Ιρανή Μίνα με την κωφάλαλη κόρη, η ζωή απλώς συνεχίζεται. Χωρίς απαντήσεις, λύσεις, ούτε καν ελπίδα.
Μετά το «Δεν υπάρχει κακό» του Mohammad Rasoulof, το οποίο είδαμε τον Οκτώβριο, μπαίνει ξανά στο κινηματογραφικό κάδρο η θανατική ποινή, που εξακολουθεί να ισχύει στο Ιράν.
Οι δύο σκηνοθέτες της «Μπαλάντας της Λευκής Αγελάδας», Maryam Moghadam και Behtash Sanaeeha, που είχαν συνεργαστεί ξανά πριν από λίγα χρόνια στο ντοκιμαντέρ «The Invincible Diplomacy of Mr Naderi», χρησιμοποιούν την ακραία αναχρονιστική πρακτική της ιρανικής νομοθεσίας για να αφηγηθούν με ειλικρίνεια που προκαλεί κόμπο στο στομάχι τις αγκυλώσεις και τις συνέπειές της για μια ολόκληρη κοινωνία.
Δίνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια γυναίκα (εξαιρετική η Maryam Moghadam), σχολιάζουν αυτομάτως την ηθική και πρακτική συντριβή των γυναικών υπό το βάρος του σκοταδισμού και της αδικίας που τις περιβάλλει.
Χάρη στο στιβαρό σενάριο, που οι δύο σκηνοθέτες συνυπογράφουν με τον Mehrdad Kouroshniya, η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στο κοινωνικό δράμα (εκεί γέρνει η πλάστιγγα, για να είμαστε δίκαιοι) και το θρίλερ. Θέτει αναπάντητα (για ολόκληρο τον κόσμο) ερωτήματα, όπως η εκδίκηση και η εξιλέωση, χωρίς να καταφεύγει σε ανόητες απαντήσεις και εύκολα συμπεράσματα. Ίσως γιατί στο Ιράν, ή τουλάχιστον για την Ιρανή Μίνα με την κωφάλαλη κόρη, η ζωή απλώς συνεχίζεται. Χωρίς απαντήσεις, λύσεις, ούτε καν ελπίδα.
Περισσότερο σινεμά στην αθηΝΕΑ:
