Πώς αλλάζουν τα αρώματα υπό το πρίσμα του έρωτα; Πώς γίνονται πιο έντονα τα χρώματα όταν δένει η παρέα και μοιράζεται αστεία; Πώς αποκτά σώμα ένα κρασί και άποψη η κουβέντα μας όταν εξερευνά τα χαρακτηριστικά του; Και τελικά, όταν χυθεί η τελευταία σταγόνα από τη φιάλη, όταν τελειώσει η βραδιά –ακόμα και η σχέση– πού ταξιδεύουν όλα αυτά τα συναισθήματα;
Θυμάμαι τον εαυτό μου στο ξεκίνημα. Όταν μου είχε πρωτοκλείσει το μάτι ο κόσμος του κρασιού. Ενήλικη, μα κοριτσάκι ακόμα∙ να ενθουσιάζομαι με κάθε νέο άρωμα που ανακάλυπτα, να αναζητώ την εμπειρία που κάθε φιάλη μπορούσε να μου χαρίσει. Να δοκιμάζω και να ταξιδεύω.
Αργότερα, όταν είχα πια «υποψιαστεί» ότι ένα ποτήρι κρασί δεν γεμίζει απλώς ένα ποτήρι αλλά μπορεί να αλλάξει τη δυναμική γύρω του, άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους. Λάτρευα να φέρνω στο τραπέζι κάποιο καινούργιο κρασί και να βλέπω τις αντιδράσεις. Άλλοτε μάτια που έλαμπαν από την πρώτη γουλιά, άλλοτε πρόσωπα που συνοφρυώνονταν μόλις μύριζαν κάτι διαφορετικό.
Κάποιοι ξεκινούσαν με ερωτήσεις, άλλοι, πιο αυθόρμητοι, μιλούσαν ανοιχτά για όσα ένιωθαν. Και σιγά σιγά, κάπως μαγικά, έσπαγε ο πάγος και αναδυόταν ο χαρακτήρας – του κρασιού αλλά και των ανθρώπων.
Έχω συλλέξει άπειρες τέτοιες στιγμές, ταιριαστές με αγαπημένα μου κρασιά. Και θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες όχι με τον τρόπο μιας τυπικής γευσιγνωστικής περιγραφής, αλλά μέσα από μικρά διηγήματα. Γιατί, στο τέλος, κάθε κρασί δεν είναι μόνο γεύση και άρωμα, είναι άνθρωποι, συναντήσεις και έντονα συναισθήματα που υφαίνουν αναμνήσεις.
Δάκρυ του Πεύκου Ρετσίνα 2023, Οινοποιείο Κεχρής
Ποικιλία: Ασύρτικο
Περιοχή: Γουμένισσα, Μακεδονία
Τιμή: ~ 19 €
H Αγάπη στη Μέση του Σαλονιού
Το σαλόνι είχε παραδοθεί στο χάος της καθημερινότητας. Τουβλάκια, αυτοκινητάκια, ζωγραφιές, κούκλες. Είχε βραδιάσει κι εκείνη καθόταν για λίγο σιωπηλή στον καναπέ. Τα παιδιά είχαν επιτέλους ηρεμήσει κι ένιωθε το γνώριμο βάρος μιας κούρασης που δεν είναι μόνο σωματική. Είναι η κούραση που κουβαλά μαζί της τύψεις, αγάπη, ανησυχία και μια μικρή νοσταλγία για εκείνον, τον προηγούμενο εαυτό της.
Σκεφτόταν τις φωνές και τις αγκαλιές της μέρας, μα και εκείνες τις μικρές στιγμές που η υπομονή μοιάζει με τεντωμένη χορδή που γαργαλάει τα νεύρα. Η μητρότητα είναι μια σοβαρή άσκηση αγάπης τελικά.
Η ώρα είχε περάσει όταν άκουσε το κλειδί στην πόρτα κι ένιωσε να τη διαπερνά ένα μικρό κύμα ανακούφισης. Εκείνος μπήκε ήρεμα, κρατώντας δύο poke bowls. «Ξέρω, άργησα… Αλλά σου έφερα κάτι που θα σου αρέσει!» της είπε και χαμογέλασε.
Χαμογέλασε κι εκείνη χωρίς να απαντήσει. Θυμήθηκε το κρασί που είχε στο ψυγείο. Είχε ακούσει πως ταίριαζε τέλεια με ασιατικά πιάτα. Άρπαξε δύο ποτήρια από την κουζίνα και κάθισε δίπλα του στον καναπέ.
Το κρασί είχε λαμπερό, χρυσοπράσινο χρώμα. Η μύτη γέμισε από νότες πεύκου και φλούδας λεμονιού, αλλά και αλμυρή φρεσκάδα. Αρώματα βοτάνων και εσπεριδοειδών, μικρές νύξεις ξύλου και βανίλιας που αγκαλιάζονταν διακριτικά από τη ρητίνη. Αρώματα Ελλάδας. Πρώτη γουλιά και η καρδιά μαλάκωσε· μαζί και το άγχος, ακόμα και η ακαταστασία.
Μια ρετσίνα διαφορετική, από Ασύρτικο ορεινών αμπελώνων της Γουμένισσας, δημιούργημα πάθους και έμπνευσης του Στέλιου Κεχρή, που τόλμησε να ξαναγράψει την ιστορία του ρητινίτη οίνου.
Πρώτη γουλιά. Στόμα γεμάτο, λιπαρό, με τη δροσερή οξύτητα του Ασύρτικου να χαρίζει ισορροπία. Το κρασί έδενε απρόσμενα όμορφα με το poke bowl. Η αίσθηση ιωδίου από το ψάρι, η φρεσκάδα του αγγουριού, η γλυκύτητα της σόγιας, όλα γίνονταν πιο φωτεινά, πιο καθαρά. Μια επιτυχημένη ανταλλαγή γεύσεων και αρωμάτων.
«Ποιος θα το ’λεγε πως η ρετσίνα μπορεί να είναι τόσο φίνα;» είπε εκείνος κι εκείνη απλά συμφώνησε με ένα τσούγκρισμα του ποτηριού της στο δικό του. Σαν να προσυπέγραφε το κρασί αλλά και την αγάπη τους.
Heritage Ασύρτικο 2023, Κτήμα Μέγα Σπήλαιο
Ποικιλία: Ασύρτικο
Περιοχή: Καλάβρυτα, Αχαΐα
Τιμή: ~ 45 €
Μια Ατμοσφαιρική Γνωριμία
Η ομίχλη των Καλαβρύτων διαλύεται αργά τα πρωινά, αφήνοντας πίσω της μια υγρασία που μυρίζει βρεγμένο χώμα και μυστήριο. Το λεωφορείο σταμάτησε λίγο πριν από τη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και οι επισκέπτες κατέβηκαν με συγκρατημένο ενθουσιασμό. Ο αέρας ήταν ψυχρός αλλά ευχάριστος. Στο βάθος, οι βράχοι στο Φαράγγι του Βουραϊκού χάριζαν επιβλητικότητα στο σκηνικό.
Εκείνος στεκόταν λίγο πιο πίσω από την ομάδα, κρατώντας ένα σημειωματάριο.
Εκείνη, δίπλα του, φωτογράφιζε τον γκρεμό.
«Είναι απίστευτο το τοπίο, ε;» είπε εκείνος.
«Πράγματι, καθηλωτικό!» απάντησε εκείνη.
Μπροστά τους, ο μοναχός μιλούσε με σταθερή φωνή: «Η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου είναι η αρχαιότερη ενεργή στην Ελλάδα, από το 362 μ.Χ. Οι μοναχοί εδώ καλλιεργούσαν αμπέλια ήδη από τον 15ο αιώνα».
«Αν παρατηρήσετε λίγο πιο κάτω, θα δείτε τους αμπελώνες του Κτήματος Μέγα Σπήλαιο», εξήγησε η ξεναγός. «Όλοι πάνω από τα 700 μέτρα. Το μικροκλίμα μοναδικό».
Στο πέτρινο οινοποιείο, το μεγάλο μοναστηριακό τραπέζι ήταν στρωμένο για τη γευσιγνωσία υπό την καθοδήγηση του οινολόγου Στέλιου Τσίρη. Έμοιαζε με εικόνα από ντοκιμαντέρ.
Η Μαριέττα, υπεύθυνη του κτήματος, γέμισε τα ποτήρια με Heritage Ασύρτικο. Το κρασί έλαμπε χρυσοκίτρινο, σχεδόν κεχριμπαρένιο.
«Ζυμώνεται με τα φλούδια, όπως παλιά», είπε. «Ωριμάζει σε μεγάλα foudre και αμφορείς. Ελάχιστες παρεμβάσεις, καμία υπερβολή. Είναι ένα κρασί που φτιάχνεται όπως τότε – μόνο που τώρα ξέρουμε ακριβώς γιατί το κάνουμε».
Εκείνος δοκίμασε πρώτος.
«Δεν μοιάζει με τα Ασύρτικα της Σαντορίνης», είπε.
«Όχι», απάντησε εκείνη. «Εδώ έχει άλλη εντελώς αίσθηση».
Έμειναν για λίγο σιωπηλοί, αφήνοντας το κρασί να μιλήσει. Οι τανίνες, απαλές αλλά σταθερές, η οξύτητα έδινε φρεσκάδα, τα αρώματα και οι γεύσεις συνεχώς άλλαζαν.
Η ξεναγός συνέχισε να μιλά για την ιστορία του κτήματος – πως το ξεκίνησαν το 1999 οι αδελφοί Αναστασίου και πως έφεραν πίσω την καλλιέργεια με βιολογικές μεθόδους.
Η γυναίκα άκουγε με προσοχή.
«Ξέρεις τι μου αρέσει;» είπε σε εκείνον. «Ότι το κρασί αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα, μόνο εδώ. Είναι σαν να σε προσκαλούν να έρθεις, να ζήσεις ολοκληρωμένη την εμπειρία».
«Ναι», συμφώνησε. «Μοιάζει με τόπο που δεν περιγράφεται, πρέπει να τον περπατήσεις για να τον καταλάβεις».
Καθώς η ομάδα απομακρυνόταν προς τους αμπελώνες, οι δυο τους έμειναν λίγο πίσω. «Κάποτε οι μοναχοί κατέβαζαν το κρασί στο μοναστήρι με μουλάρια».
«Και τώρα εμείς το πίνουμε σ’ ένα ποτήρι αιώνες μετά. Νομίζω αυτό είναι αληθινή μαγεία».
Thema Ερυθρός 2023, Κτήμα Παυλίδη
Ποικιλία: Αγιωργίτικο, Syrah
Περιοχή: Δράμα, Μακεδονία
Τιμή: ~ 18,50 €
Το Οικογενειακό Τραπέζι
Το τραπέζι ήταν ήδη στρωμένο. Ήθελε να είναι τα πάντα στην εντέλεια, καθώς περίμενε να έρθουν όλοι αυτό το απομεσήμερο. Τα παιδιά, τα εγγόνια. Θα συγκεντρώνονταν όλοι μαζί λόγω των γιορτινών ημερών, από διαφορετικά σημεία του κόσμου, στο οικογενειακό τραπέζι. Όπως τότε, όταν ακόμα τα παιδιά της ήταν μικρά. Είχε εκείνη τη γλυκιά προσμονή, σχεδόν καρδιοχτύπι, που ίσως νιώθει κάθε μάνα όταν έχει περάσει καιρός που δεν έχει αγκαλιάσει τα παιδιά της. Όποια κι αν είναι η ηλικία τους.
Ξέρει πως ένα κόκκινο κρασί θα ζεστάνει την ατμόσφαιρα και γι’ αυτό έχει επιλέξει το Thema, σταθερή αξία στο σπίτι τους. Την ερυθρή εκδοχή του με Αγιωργίτικο και Syrah. Το Κτήμα Παυλίδη το έχει στην καρδιά της, αφού κι εκείνη γεννήθηκε στη Δράμα και έχει μνήμες από τους απέραντους αμπελώνες στις πλαγιές του Μενοικίου όρους.
Το χρώμα του, βαθύ ρουμπινί με μοβ ανταύγειες. Στη μύτη, πρωταγωνιστούν αρώματα από μικρά κόκκινα φρούτα με απαλές νότες φρυγανισμένου ψωμιού και βανίλιας. Στο στόμα, είναι γεμάτο, λιπαρό, με μια ικανοποιητική αίσθηση φρεσκάδας. Οι τανίνες του ώριμες, οδηγούν σε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα με ζουμερή επίγευση, όπου κυριαρχούν τα υπερώριμα φρούτα και η κανέλα.
Μόλις γέμισε τα ποτήρια, η πρώτη γουλιά έφερε σιωπή – από αυτές τις όμορφες, γεμάτες σιωπές που κρατούν λίγο πριν γεμίσει ενέργεια ο χώρος. Ένα «μμμ…» από τη μικρότερη κόρη, ένα χαμόγελο από τον γιο της, που πάντα προσποιείται ότι δεν συγκινείται, κι έπειτα το τραπέζι πήρε φωτιά. Οι ιστορίες ξεκίνησαν να ξετυλίγονται η μία μετά την άλλη, παιδικές σκανταλιές, παλιές γιορτές, ταξίδια, μικρές γκάφες που τότε τους είχαν φανεί μεγάλες. Τα εγγόνια ρωτούσαν, γελούσαν, διόρθωναν με τα δικά τους ανέμελα σχόλια.
Κάποια στιγμή, μέσα στα γέλια και τα πειράγματα, εκείνη ένιωσε την καρδιά της να γαληνεύει. Το κρασί, όπως και η οικογένεια, είχε καταφέρει να ενωθεί ξανά. Κι ενώ τα ποτήρια ξαναγέμιζαν, σκέφτηκε πως, τελικά, αυτό είναι το νόημα κάθε γιορτής, να θυμάσαι, να γελάς, να αγαπάς και να αφήνεις τη ζωή να ρέει, όπως το κρασί στο ποτήρι.
Kokotos Estate 2020, Κτήμα Κοκοτού
Ποικιλία: Cabernet Sauvignon, Merlot
Περιοχή: Σταμάτα, Αττική
Τιμή: ~ 60 €
Έρωτας Μεθ’ Οίνου
«Αλλάζει άραγε η γεύση του κρασιού ύστερα από το φιλί σου;» Το είπε χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά. Είχαν γνωριστεί μόλις λίγες εβδομάδες πριν, αλλά τα ραντεβού τους συνοδεύονταν ήδη με οικειότητα όπως εκείνη που αναπτύσσεται σε σχέσεις χρόνων. Στο μικρό μπαλκόνι του διαμερίσματός του, με την όμορφη θέα, το τραπέζι είχε δύο ποτήρια Riedel, τρία κεράκια κι ένα Kokotos Estate 2020 που μόλις είχε ανοίξει.
Το κρασί έλαμπε στα ποτήρια, βαθύ, βυσσινί με ρουμπινί ανταύγειες. «Είχα επισκεφθεί το οινοποιείο στη Σταμάτα, στους πρόποδες της Πεντέλης. Κι εκεί, όπως έμαθα, το Cabernet αποκτά άλλη διάσταση. Γίνεται πιο βαθύ, πιο επίμονο. Όπως…». Δεν ολοκλήρωσε τη φράση του. Εκείνη τον κοίταξε με μάτια φωτεινά, σηκώνοντας το ποτήρι της.
Η πρώτη γουλιά ήταν αποκαλυπτική. Πυκνά αρώματα στη μύτη, με ώριμα μαύρα φρούτα –φραγκοστάφυλο, δαμάσκηνο– και εκείνες τις υπαινικτικές νότες καπνού και κέδρου που γεμίζουν γοητεία τη στιγμή. Η γεύση, στιβαρή αλλά βελούδινη, με καλοδομημένες τανίνες, έμενε στο στόμα σαν να μη θέλει να την ξεχάσεις.
«Έχεις παρατηρήσει», είπε εκείνη, «πως υπάρχουν κρασιά που μοιάζουν με ανθρώπους; Στην αρχή είναι πιο διστακτικά, πιο κλειστά, αλλά μόλις τους αφήσεις λίγο χώρο αποκαλύπτουν τα πάντα;».
Εκείνος συμφώνησε. «Και κάποια κρασιά… ή κάποιοι άνθρωποι… δεν ξεχνιούνται εύκολα. Μένουν, γίνονται διαχρονικά, όπως λένε και για το Kokotos Estate. Από το ’80 μέχρι τώρα – πάντα απολαυστικό».
Εκείνη πλησίασε λίγο πιο κοντά. Το φιλί ήρθε φυσικά, σαν τη συνέχεια μιας γουλιάς. Κι εκείνη τη στιγμή, ο χρόνος φάνηκε να σταματά. Όταν τραβήχτηκαν, επικράτησε μια μικρή αμηχανία.
«Λοιπόν;» ρώτησε εκείνος. «Αλλάζει η γεύση του κρασιού ύστερα από το φιλί σου;»
Εκείνη δοκίμασε ξανά, με αργό ρυθμό. «Ναι… Νομίζω μοιάζει ακόμα πιο πολύπλοκο. Εξάλλου, μόλις έγινε μάρτυρας μια ερωτικής ιστορίας που ξεκινά…».
Ξινόμαυρο Wild Ferment 2020, Οινοποιία Τσικρικώνη
Ποικιλία: Ξινόμαυρο
Περιοχή: Μυρτόφυτο, Καβάλα
Τιμή: ~ 19 €
Παιδική Φιλία στη Μαβίλη
Είχε ψύχρα εκείνο το απόγευμα στην πλατεία Μαβίλη. Εκείνη είχε φτάσει νωρίτερα και περίμενε τη φίλη της. Πάντα ερχόταν λίγο καθυστερημένη, από το σχολείο ακόμα. Όσα χρόνια κι αν είχαν περάσει, παρέμενε η ίδια: γεμάτη ενέργεια, με βλέμμα που χαμογελούσε και έτοιμη να πετάξει μια αστεία ατάκα.
Όταν την είδε να πλησιάζει, ένιωσε συγκίνηση. Είχαν καιρό να βρεθούν, όμως πάντα η μία έχει μέσα της την άλλη. Είναι αμέτρητες οι ιστορίες και οι εμπειρίες που έχουν μοιραστεί.
«Ήθελα να σου φέρω κάτι διαφορετικό», λέει δείχνοντας μια φιάλη κρασί. Ξινόμαυρο Wild Ferment 2020, από την Οινοποιία Τσικρικώνη!»
«Wild; Μήπως αναφέρεται σε εμάς;» της απάντησε και άρχισαν να γελάνε, κάνοντας κομμάτια μεμιάς τον πάγο της χρονικής απόστασης.
Το κρασί είχε όψη ρουμπινί-γκρενά που σε μαγνήτιζε. Η πολύπλοκη οξειδωτική του μύτη πλημμύρισε τη συζήτηση με αρώματα αποξηραμένων κόκκινων φρούτων και λουλουδιών, ξερών βοτάνων, σοκολάτας και καφέ.
Κάθε γουλιά και μια καινούργια ιστορία που έλεγε ή μία στην άλλη. Ελαφρύ και ντελικάτο, με φρέσκια οξύτητα και απαλές τανίνες. Στο βάθος, κόκκινα φρούτα, μπαχαρικά και βοτανικά στοιχεία έδιναν μια μακρά επίγευση που θύμιζε το πέρασμα του χρόνου κι εκείνη την ορυκτότητα που μένει στον νου.
Σταμάτησαν για λίγο να λένε τα δικά τους και διάβασαν στην ετικέτα: Αμπελώνες στους πρόποδες του Παγγαίου, στα 150 μέτρα υψόμετρο, με χαμηλή στρεμματική απόδοση – όχι πάνω από 800 κιλά το στρέμμα. Τα φτωχά, αμμώδη εδάφη χαρίζουν φινέτσα και άρωμα. Τα σταφύλια εκραγίζονται απαλά και αφήνονται να ζυμώσουν μόνα τους, χωρίς προσθήκες, για 15 μέρες μαζί με τα στέμφυλα. Έπειτα, το κρασί παραμένει 24 μήνες σε παλιά δρύινα βαρέλια με τις οινολάσπες, ώσπου να ωριμάσει φυσικά, χωρίς άλλη παρέμβαση.
«Ξέρεις τι σκέφτομαι;» της λέει στροβιλίζοντας το ποτήρι. «Αυτό το κρασί ζυμώνει ελεύθερο. Λίγο σαν τη φιλία μας που δεν χρειάζεται συνεχή παρουσία, παρά μόνο αγάπη και αλήθεια».
Μιλούσαν, γελούσαν, περνούσε η ώρα, άδειαζε η φιάλη – με η φιλία τους, όπως το Ξινόμαυρο, να αντέχει στον χρόνο.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Έξι Αθηναϊκές Κάβες που Ξεχωρίζουν
