Τη χρονιά που διανύουμε σκεφτήκαμε στην αθηΝΕΑ να αναζητήσουμε προσωπικές ματιές. Τις ματιές 12 φωτογράφων: έναν/μία για κάθε μήνα του χρόνου. Η επιθυμία μας είναι να μοιραστούν μαζί μας αγαπημένες φωτογραφίες τους, αλλά και να αποκαλύψουν τον κόσμο τους πίσω από τα κλικ της μηχανής τους. Προσκεκλημένη φωτογράφος για τον Νοέμβριο είναι η Αφροδίτη Ζαγγανά.
Η Αφροδίτη Ζαγγανά, έπειτα από τις σπουδές της στη Λάρισα, μετακόμισε στην Αθήνα για να απασχοληθεί στον χώρο της υγείας, όπου εξακολουθεί να εργάζεται μέχρι σήμερα. Η ενασχόλησή της με τη φωτογραφία ξεκίνησε ως χόμπι. Της κέντρισε το ενδιαφέρον κι έτσι άρχισε να μαθαίνει όλο και περισσότερα σχετικά με το αντικείμενο.
Μέσα από αυτήν την αναζήτηση, δοκιμάζοντας διάφορα είδη και παρακολουθώντας πολλά σεμινάρια φωτογραφίας, συνειδητοποίησε πως αυτό που τη «γεμίζει» περισσότερο είναι να φωτογραφίζει συναυλίες.
Με τον καιρό, η φωτογραφία έπαψε να είναι απλώς ένα χόμπι, αλλά αυτό το «κάτι» που την έκανε χαρούμενη. Η αγάπη της για τη μουσική, τα live αλλά και το «κυνήγι» της «αποφασιστικής στιγμής», την έχουν καθιερώσει, τα τελευταία 10 χρόνια που βρίσκεται στον χώρο, ως μια από τις πλέον καταξιωμένες φωτογράφους συναυλιών.
Photo credit: Afroditi Zaggana
Τι είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα και θα σας κάνει να σηκώσετε την κάμερα; Είναι ο φωτογράφος ένας καλλιτέχνης που φιλοσοφεί για μια στιγμή; Για όσο κρατάει ένα κλικ;
Δεν είναι τίποτα και είναι όλα! Δεν υπάρχει αυτό το κάτι, υπάρχει κάθε σκέψη και στιγμή, κάθε εμπειρία που έχεις ζήσει και αποτυπώσει κάπου μέσα σου, υπάρχει στη στιγμή ή στη βραδιά σου, στον δρόμο για τη δουλειά, ακόμα και μέσα στο σπίτι, κάποιο ερέθισμα που δεν θα τραβήξει απλώς το βλέμμα, θα αγγίξει κάτι δικό σου ή ακόμα και κάτι που να μοιάζει εκείνη τη στιγμή κομμάτι σου, αυτό θα με κάνει να σηκώσω την κάμερα.
Αυτό θα με κάνει να επιστρέψω ή να ταξιδέψω σε μνήμες ή σκέψεις, δεν ξέρω αν αυτό καλύπτεται από τη λέξη «φιλοσοφώ», δεν το νομίζω, θα μου άρεσε περισσότερο το «νιώθω».
«Αν το αγαπάς [σ.σ. το να φωτογραφίζεις], κόπιασε να το μάθεις, αν δεν θες να το μάθεις, δεν το αγαπάς».
Σηκώνεις την κάμερα επειδή κάτι ένιωσες, ευχάριστο ή θλιβερό. Κάτι ένιωσες και το «ευχαριστώ» σου που είσαι εκεί, που μπορείς μέσα στον τρελό ρυθμό που κινούνται όλα για μια στιγμή, να νιώθεις, είναι να αποτυπώσεις τη στιγμή!
Θα θέλατε μας συστήσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφικές μηχανές;
Από το ξεκίνημά μου είμαι πιστή σε μια εταιρεία επειδή νιώθω ότι ανταποκρίνεται άψογα στην ανάγκη μου για εξοπλισμό. Αυτή τη στιγμή, η δύναμη και η αδυναμία μου είναι η Nikon D780 και ο αγαπημένος μου φακός ο 70-200 f2.8.
Photo credit: Afroditi Zaggana
Από την αναλογική κάμερα στην πλήρη ψηφιοποίηση. Καθώς αλλάζει ο εξοπλισμός, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε;
Ο εξοπλισμός αλλάζει, οι εποχές, ο κόσμος όλος τρέχει και συνεχώς αλλάζει, αλλάζουν οι διαδικασίες, αλλάζει η διαχείριση των φωτογραφιών μετά, όμως ο τρόπος που φωτογραφίζουμε, ο μοναδικός τρόπος που καθένας φωτογραφίζει δεν αλλάζει, δεν θα μπορούσε να αλλάξει καθώς δεν έχει σχέση με τον εξοπλισμό, με τις ταχύτητες με τις οποίες γίνονται πλέον τα πάντα ή με οποιονδήποτε άλλο εξωτερικό παράγοντα. Ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε είναι μέσα μας και οι αλλαγές αυτές είναι αδύνατο να τον αγγίξουν.
Photo credit: Afroditi Zaggana
Ειδικεύεστε στην φωτογραφία συναυλιών. Τι ξεχωριστό έχει αυτό το είδος; Τι δυσκολίες; Και τι «μάθατε» ως φωτογράφος από την εμπειρία αυτή;
Η πρώτη σκέψη καθενός όταν ακούει τη λέξη «συναυλία» και προσπαθήσει να σκεφτεί την «αποτύπωσή» της, είναι το βίντεο. Αυτό είναι λοιπόν το ξεχωριστό που έχει: με στατικές εικόνες μεταφέρω ήχο, ένταση, κίνηση, την ανταπόκριση του κοινού και τόσα άλλα που ίσως ακόμα και με βίντεο θα ήταν δύσκολο!
Αυτή είναι η μαγεία της φωτογραφίας συναυλιών, δεν είναι φωτογραφία, είναι το «εισιτήριο» καθενός που θα ήθελε να είναι εκεί και δεν ήταν, η ανάμνηση που ξυπνάει σε όσους έζησαν τη συναυλία. Η φωτογράφηση συναυλιών είναι η βραδιά σε στιγμές ή πιο σωστά οι στιγμές που δημιούργησαν τη βραδιά.
Photo credit: Afroditi Zaggana
Οι δυσκολίες είναι λίγο πολύ γνωστές, το φως, η ταχύτητα και ο χρονικός περιορισμός –όταν υπάρχει–, όμως με τα χρόνια, με την τριβή, δεν είναι πια δυσκολίες, είναι προκλήσεις. Από την εμπειρία στον χώρο έμαθα πως το πείσμα είναι το δυνατότερο όπλο, όσες και αν είναι οι δυσκολίες, θέλει επιμονή και πολλή αγάπη.
«Κάτι ένιωσες και το “ευχαριστώ” σου που είσαι εκεί, που μπορείς μέσα στον τρελό ρυθμό που κινούνται όλα για μια στιγμή, να νιώθεις, είναι να αποτυπώσεις τη στιγμή!»
Επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας; Η ψηφιακή επεξεργασία είναι απαραίτητη συνθήκη στη φωτογραφία σήμερα;
Η επεξεργασία όσο δεν είναι απαραίτητη άλλο τόσο είναι! Η φωτογραφία είναι κομμάτι μας, ζωντανό, προχωράει με τις εποχές και εξελίσσεται, και μαζί της εξελίσσεται και ο φωτογράφος, ήδη από το κλικ, οι δυνατότητες είναι αναρίθμητες, στις ρυθμίσεις, στο κάδρο.
Έρχεται η επεξεργασία και ό,τι θες να «πεις» το κάνει πιο ξεκάθαρο, πιο όμορφο, πιο άσχημο, ανάλογα τι σε «άγγιξε» για να κάνεις το κλικ, ανάλογα τι θες να «αγγίξεις» σε εκείνον που θα δει την εικόνα σου.
Photo credit: Afroditi Zaggana
Υπάρχει όμως και η «κακή» επεξεργασία που συναντάμε συχνά και ένα έμπειρο μάτι αμέσως διακρίνει, η επεξεργασία που προσπαθεί να διορθώσει κενά τεχνικής γνώσης, που προσπαθεί να πλασάρει την κακή ματιά, την αδιάφορη προσέγγιση, σαν κάτι άλλες φορές εκκεντρικό και άλλες φορές «ψαγμένο». Αυτού του είδους την επεξεργασία δεν τη συμπαθώ, ίσως δεν συμπαθώ και όσους το κάνουν. Αν το αγαπάς, κόπιασε να το μάθεις, αν δεν θες να το μάθεις, δεν το αγαπάς.
«Αυτή είναι η μαγεία της φωτογραφίας συναυλιών, δεν είναι φωτογραφία, είναι το «εισιτήριο» καθενός που θα ήθελε να είναι εκεί και δεν ήταν, η ανάμνηση που ξυπνάει σε όσους έζησαν την συναυλία».
Εκτυπώνετε τις φωτογραφίες σας;
Εκτυπώνω μόνο τις φωτογραφίες μου που μου δημιουργούν κάποια ένταση εσωτερικά, με κάνουν να νιώθω κάτι όταν τις βλέπω, όσες φορές κι αν τις δω. Είναι περίεργο, αλλά εκτυπωμένες δίνουν κάτι παραπάνω, δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να το εξηγήσω.
Ίσως θα ήθελα να εκτυπώνω περισσότερες φωτογραφίες, όμως θα χρειαζόμουν και περισσότερους τοίχους! Όμως φροντίζω να αρχειοθετώ ψηφιακά πολύ σωστά τις φωτογραφίες μου, ώστε ανά πάσα στιγμή να είναι «εκεί».
Photo credit: Afroditi Zaggana
Σε ποιους φωτογράφους έχετε «αδυναμία»; Θέλετε να αναφέρετε τους αγαπημένους σας;
Με ενδιαφέρει πολύ να παρακολουθώ τη δουλειά φωτογράφων χωρίς να με δεσμεύει η δική μου κατεύθυνση, η φωτογραφία συναυλιών.
Αδυναμία έχω σε πολλούς, ίσως αυτό να σημαίνει και σε κανέναν, όμως κατά καιρούς ασχολούμαι με τη δουλειά κάποιου είτε για να μάθω και να πάρω ερεθίσματα είτε για να απασχολήσω το μυαλό μου, για να πλησιάσω το δικό του μέσα από τις εικόνες του.
«O μοναδικός τρόπος που καθένας φωτογραφίζει δεν αλλάζει, δεν θα μπορούσε να αλλάξει καθώς δεν έχει σχέση με τον εξοπλισμό, με τις ταχύτητες με τις οποίες γίνονται πλέον τα πάντα ή με οποιονδήποτε άλλο εξωτερικό παράγοντα».
Αυτό το διάστημα έχει τραβήξει την προσοχή μου ένας Ουκρανός φωτογράφος, ο Oleksandr Rupeta –προτείνω να δείτε τη δουλειά του–, ο οποίος προσεγγίζει μέσα από πορτρέτα ανθρώπους, παίζει με τα χρώματα και το φως, δείχνει την αλληλεπίδραση ανάμεσα στα είδη φωτογραφίζοντας ανθρώπους και ζώα μαζί. Δεν ξέρω λοιπόν αν έχω αδυναμίες, ξέρω σίγουρα ότι μου αρέσει να «ταξιδεύω» παρέα με άλλους φωτογράφους!
Photo credit: Afroditi Zaggana
Τελικά, τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία; Καταγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας, «μεταμόρφωση» της πραγματικότητας, έκφραση, άσκηση «ύφους»;
Νομίζω θα διαλέξω το «όλα τα παραπάνω»! Είναι καταγραφή της πραγματικότητας, είναι έκφραση και, ανά πάσα στιγμή, ο φωτογράφος μπορεί να δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα. Ίσως είναι τόσα που δεν καταφέρνουμε καν να τα σκεφτούμε, ίσως αυτή είναι τελικά και η πραγματική μαγεία.
Περισσότερες φωτογραφίες της Αφροδίτης Ζαγγανά μπορείτε να βρείτε εδώ:
Instagram | Facebook
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Χάρης Παπαδημητρακόπουλος
Φωτογράφος του Μήνα | Μάριος Θεολόγης
Συναυλίες | Πόσο «Πράσινη» Είναι η Μουσική… Ενέργεια;
