Ένα γκολ χάρισε τη νίκη, το χάλκινο μετάλλιο και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς στην ελληνική Εθνική Ομάδα Πόλο Γυναικών όταν, το περασμένο Σάββατο, κέρδισε την Ιταλία στον μικρό τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με 7-6. Ένα γκολ που πριν από λίγα χρόνια δεν είχαν καταφέρει να βάλουν, χάνοντας ένα μετάλλιο. Ένα γκολ που παλιότερα είχαν δεχτεί, στερώντας τους την πρόκριση. Στα ομαδικά παιχνίδια, αρκεί ένα γκολ για να αλλάξουν όλα.
Με ένα γκολ (10-9) είχε χάσει η ελληνική ομάδα από την Ιταλία στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, κερδίζοντας τότε το αργυρό μετάλλιο. Αλλά και με ένα γκολ είχε κερδίσει το 2011 την Κίνα (με 9-8) στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Υγρού Στίβου και πήρε το χρυσό. Την πρώτη θέση και χρυσό μετάλλιο, πάλι με ένα γκολ (με 9-8 τη Ρωσία), είχε κερδίσει το 2012 και το Κύπελλο Ευρώπης.
Με ένα γκολ. Όπως με ένα δευτερόλεπτο ή με έναν πόντο στο στίβο.
Τίποτα δεν είχε γίνει στην τύχη, όμως, μέχρι να φτάσουν σε αυτό το γκολ. Κρύβει ατέλειωτες ώρες προπόνησης. Πολλή δουλειά και πολλή προσπάθεια. Σίγουρα και τύχη – με τόσα δοκάρια που είχε η αντίπαλη ομάδα της Ιταλίας. Αλλά, σύμφωνα με το σοφό ρητό των αρχαίων, συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Το γκολ δεν έρχεται μόνο του, προϋποθέτει ομαδική δουλειά, συνεργασία και υψηλή τεχνική. Και φυσικά, τεράστια ψυχικά αποθέματα. Το μυαλό βρίσκεται σε εγρήγορση, ίδια με εκείνη του σώματος. Εκείνες τις ώρες, το μυαλό τρέχει και ζυγίζει κάθε στιγμή τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά.
Η περίφημη ψυχολογία, στην οποία συχνά πυκνά αναφερόμαστε μιλώντας για λαούς, ομάδες και πρόσωπα, είναι πρωταρχικής σημασίας και για τους «χρυσούς» πρωταθλητές.
Θέλει πολλή δουλειά για να μπορεί κάθε αθλητής ή αθλήτρια να κάνει το καλύτερο και, το βασικότερο όλων, να σκέφτεται απρόσκοπτα και συγκεντρωμένα. Από την αθλήτρια μέσα στην πισίνα που πρέπει να πάρει σε κλάσματα δευτερολέπτου την απόφαση να κάνει πάσα ή σουτ μέχρι την προπονήτρια που, παρακολουθώντας από μικρή απόσταση, πρέπει να έχει καθαρό μυαλό ώστε να επιδείξει ψυχραιμία στις δύσκολες στιγμές και να επιλέξει κάθε φορά τις κατάλληλες παίκτριες για να κάνουν το καλύτερο. Για να βρουν τον τρόπο με τον οποίο θα φτάσουν στο γκολ.
Ο αθλητισμός δεν είναι το παν στη ζωή. Αλλά έχει τόσο πολλά να διδάξει σε κάθε αθλητή ή αθλήτρια που συμμετέχει σε αυτόν. Οι αξίες και οι αρχές του μπορούν να τον ή την κάνουν όχι μόνο καλύτερο παίκτη ή παίκτρια, αλλά και καλύτερο/η πολίτη.
Είναι σημαντική αυτή η νίκη για τις γυναίκες της Εθνικής Ομάδας Πόλο. Και γιατί λίγες ώρες πριν από τον μικρό τελικό κάποιοι τις είχαν λοιδορήσει και αμφισβητήσει. Αλλά και γιατί με ευκολία θα τις απαξίωναν έπειτα από τον αγώνα αν τελικά δεν έμπαινε αυτό το γκολ.
Θα είχαν μείνει τέταρτες – λες και η θέση αυτή δεν αποτελεί επίσης μεγάλο κατόρθωμα! Όμως εκείνες κατάφεραν να πετύχουν αυτό που είχαν στο μυαλό τους και για το οποίο μάχονταν όλα εκείνα τα λεπτά μέσα στο νερό. Να κερδίσουν. Έστω με ένα γκολ.
Η ζωή μας πολλές φορές έχει αναμετρηθεί με ένα τέτοιο γκολ, που είτε μας αποζημιώνει με ένα μετάλλιο στο βάθρο των νικητών, είτε με την πρόκριση για τη μεγάλη διοργάνωση, είτε με αποκλεισμό. Όπως στον αθλητισμό, κανείς δεν μετράει μόνο νίκες στη διαδρομή του.
Το πώς τα κορίτσια αυτά που κάνουν ερασιτεχνικό αθλητισμό, με υποδειγματικό επαγγελματισμό, καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων και να πετύχουν τέτοιες διακρίσεις είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Μια μικρή χώρα, χωρίς βασικές υποδομές (με ελάχιστα κολυμβητήρια σε όλη την Ελλάδα), με χαμηλόμισθους προπονητές, με τους γονείς να κάνουν τους ταξιτζήδες στα παιδιά τους (στο πηγαινέλα στις πισίνες), καταφέρνει να έχει τόσο καλά αποτελέσματα.
Τα κορίτσια ξέρουν ότι δεν θα αλλάξει η ζωή τους έπειτα από αυτό. Ούτε χρήματα θα βρουν στο λογαριασμό τους, ούτε ιδιαίτερη δημοσιότητα (ίσως κάποιες λόγω της σχέσης τους… με άντρες σταρ του αθλητισμού), ούτε θα αλλάξει κάτι προς όφελος του αθλήματος που υπηρετούν. Είναι όμως αυτές οι δυσκολίες, όπως και στη ζωή, που τις ωθούν να κάνουν το κάτι παραπάνω, να προσπαθούν κάθε μέρα για το περισσότερο, να φτάσουν στην υπέρβαση, στο ένα γκολ που θα οδηγήσει στη νίκη.
Ένα γκολ που θα τους δώσει τη χαρά και τη δύναμη για να αντέξουν στον επόμενο αγώνα, στην επόμενη αναμέτρηση. Εκεί όπου το γκολ μπορεί να μην είναι υπέρ τους. Το ξέρουν, δεν παίζουν επειδή είναι σίγουρες για το αποτέλεσμα, αλλά για τη χαρά του παιχνιδιού και της απρόσμενης εξέλιξης.
Για το γκολ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
40ός Μαραθώνιος Αθήνας | Καμιά Προσπάθεια Λίγη, Καμιά Απόσταση Μικρή
Μάκης Χαμαλίδης: «Ταλέντο είναι να Καλλιεργείς το Ταλέντο που σου Δόθηκε»
Δήμητρα Μαγκανουδάκη: Με Αιχμή του Δόρατος το Ήθος
