Υπάρχουν όμως και νησιά που τον χειμώνα αποκτούν την καθημερινότητα της επαρχίας. Δεν μοιάζουν απόκοσμα, συνεχίζουν να είναι γοητευτικά, με τις βασικές υπηρεσίες να προσφέρουν ευχάριστη φιλοξενία, με ήπιους ρυθμούς και δραστηριότητες στη φύση.
Ένας τέτοιος προορισμός είναι η Σκύρος, το νησί των Σποράδων όπου οι εναλλαγές τοπίου και η καθημερινότητα τους μήνες εκτός της καλοκαιρινής περιόδου θυμίζουν κάτι από ηπειρωτική Ελλάδα.
Πεζοπορία Όλο τον Χρόνο
Η Σκύρος είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Βόρειων Σποράδων. Το έδαφός της ευνοεί την ελεύθερη κτηνοτροφία αμνοεριφίων, προσφέροντας εργασία στους ντόπιους, οι οποίοι παράγουν ξεχωριστά τυροκομικά προϊόντα που διαθέτουν στα τοπικά καταστήματα και εστιατόρια.
Το βόρειο τμήμα καλύπτεται από πυκνό πευκοδάσος, ενώ η ψηλότερη κορυφή είναι ο Πανόφτης στο όρος Κόχυλας (792 μέτρα), ένα τραχύ και άγριο βουνό, που βρίσκεται στο νότιο κομμάτι του νησιού, καλύπτοντας το μεγαλύτερο τμήμα του. Το βουνό φιλοξενεί σπάνια χλωρίδα και πανίδα, καθιστώντας την περιοχή Natura, ενώ αποτελεί και καταφύγιο για το περίφημο σκυριανό αλογάκι.
Αξίζει μια προσπάθεια πεζοπορίας, αν το επιτρέπει ο καιρός. Για την κορυφή, η πορεία είναι 4,5 χιλιόμετρα και απαιτεί καλή προετοιμασία και μελέτη των πεζοπορικών χαρτών που έχουν καταγράψει προηγούμενοι περιπατητές, καθώς οι ορεινοί όγκοι είναι γυμνοί ή με χαμηλή βλάστηση, κάνοντας τη διάσχιση στο πετρώδες τερέν σχετικά απαιτητική. Σήμανση δεν υπάρχει πέρα από μερικούς ξύλινους στύλους που παλεύουν να σταθούν όρθιοι κόντρα στους ανέμους του πελάγους και μερικά σκόρπια κόκκινα σημάδια στην περιοχή.
Στους πρόποδες του Κόχυλα καταλήγουν διάφορά ρέματα και σχηματισμοί εδάφους που μοιάζουν με άγρια οροπέδια, καθώς και επιβλητικοί γκρεμοί που φτάνουν ως τη θάλασσα.
Εκεί, σε βράχο απόρθητο, στο νοτιότερο σημείο του νησιού, ξεχωρίζει ο λιθόκτιστος φάρος, ένα διατηρητέο κτίσμα, αναγνωρισμένο ως μνημείο, το μόνο διώροφο από κατασκευής φαρόσπιτο στην Ελλάδα. Η πρόσβαση στον φάρο είναι εφικτή μέχρι τα 500 μέτρα. Ωστόσο είναι εντυπωσιακή, αφού για να φτάσει κάποιος εκεί απαιτείται πορεία 6,5 χιλιομέτρων που προκαλεί δέος. Το μονοπάτι είναι χαραγμένο πάνω από τον γκρεμό, σε σταθερό βράχο μεν, αλλά εντελώς εκτεθειμένο ανάμεσα σε αγκαθωτούς θάμνους, με θέα τους απότομους βράχους που κόβουν την ανάσα.
Το Νησί της Αιώνιας Ποίησης
Στη χώρα του νησιού θα βρείτε την Πλατεία της Αιώνιας Ποίησης. Είναι εκεί όπου βρίσκεται το μνημείο Ρούπερτ Μπρουκ (Rupert Brooke), Άγγλου ρομαντικού ποιητή, φιλέλληνα, γνωστού κυρίως για τα σονέτα που έγραψε κατά τη διάρκεια του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου. Το μνημείο φιλοτεχνήθηκε από τον γλύπτη Μιχάλη Τόμπρο, με μοντέλο τον Αλέξανδρο Ιόλα. Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 5 Απριλίου 1931 από τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον επικήδειο διάβασε ο Άγγελος Σικελιανός.
Ο Brooke πέθανε ενώ υπηρετούσε στο Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Α′ Παγκοσμίου Πολέμου από τσίμπημα μολυσμένου κουνουπιού, όταν ο στόλος είχε αγκυροβολήσει στη Σκύρο. Αναγνωρισμένος στην πατρίδα του ως ένας από τους πιο επιφανείς της εποχής του, η αύρα του παραμένει στο νησί, τόσο για την ηρωοποίησή του όσο και για τα ξεχωριστά του ποιήματα, ταιριαστά με τα συναισθήματα που μας γεννιούνται κατά τη διάρκεια της βόλτας στα στενά σοκάκια της χώρας.
Ακριβώς από κάτω αξίζει μία επίσκεψη στο Εθνολογικό και Λαογραφικό Μουσείο Μάνου και Αναστασίας Φαλτάιτς, που ξεχωρίζει για την πυκνότητα του αρχειακού υλικού και συμπυκνώνει όλη την ιστορία του νησιού.
Βόλτες και Φαγητό
Ο πληθυσμός του νησιού είναι περίπου 3.000 κάτοικοι, με την αεροπορική βάση να συμβάλλει στην κινητικότητα και την εναλλαγή κατοίκων. Το γεγονός αυτό δημιουργεί προϋποθέσεις για έντονη δραστηριότητα στα μαγαζάκια του νησιού όλο τον χρόνο, αλλά και στη Χώρα.
Αυτά που ξεχωρίζουν είναι φυσικά τα εστιατόρια με τοπικές γεύσεις και προϊόντα. Ο «Λάμπρος» με τα εκλεκτά παϊδάκια του, το «Πέρασμα» με τις χυλοπίτες, ενώ στη χώρα θα βρείτε «φαγάκι της ψυχής» στην ταβέρνα της «Μαργέτη». Στην είσοδο της Χώρας, στο εστιατόριο «Αμάλθεια» να ζητήστε να δοκιμάσετε τα ιδιαίτερα τυριά, ενώ για αστακούς και κακαβιά να επισκεφτείτε στο λιμάνι τον «Ψαριώτη».
***
Εξερεύνησα τα παραπάνω με την περιπατητική ομάδα που συμμετέχω και χάρη σε αυτή προσεγγίζω απόρθητα σημεία χειμώνα-καλοκαίρι. Έχει ενδιαφέρον να ανακαλύπτεις τους προορισμούς με τρόπους εναλλακτικούς και πρωτότυπους. Η πεζοπορία –με ασφάλεια και καθοδήγηση– είναι ένας ιδανικός τρόπος. Ναι, το συνιστώ, να πάτε να ανακαλύψετε τη Σκύρο και τα γύρω νησιά περπατώντας!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Από τη Θράκη ως την Κρήτη: Ο Χειμώνας Μέσα από 8 Ελληνικά Κρασιά
