Το «Ανδρόγυνο» είναι μια μαύρη κωμωδία. Τόσο μαύρη όσο ένα χτυπημένο γυναικείο μάτι από ανδρικό χέρι.
Η Χριστίνα Σαμπανίκου μας υποδέχτηκε ήδη από το ισόγειο, ισορροπώντας ανάμεσα στο χιούμορ και στη σοβαρότητα. Άλλωστε, τα πιο σοβαρά πράγματα λέγονται στα αστεία. Μας ζέστανε, μας αποθέωσε, την αποθεώσαμε κι εμείς και ανεβήκαμε μαζί της στον τρίτο όροφο του Vault.
Ομολογώ ότι μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο η ερμηνεία της με «ψάρωσε». Έδινε την εντύπωση ότι μπαινοβγαίνει στον ρόλο – τη μια στιγμή ήταν η Χριστίνα Σαμπανίκου και την επομένη η «Επιστημονική Κοινότητα» που γνωρίζει τα πάντα! Βρίσκει το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, αλλά μπορεί και να σπέρνει πανικό και να τσακώνεται στα κανάλια. Η Επιστημονική Κοινότητα που αναλύει συμπεριφορές, αλλά αδυνατεί να βγάλει άκρη στο φλέγον θέμα της βίας από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Τεχνικά το έργο είναι κράμα διαφορετικών θεατρικών τεχνικών. Εξελίσσεται και μεταμορφώνεται ανάλογα με την αντίδραση του κοινού, καθώς η Σαμπανίκου περνάει από τους θεατές ρωτώντας για τις ανθρώπινες σχέσεις, με τις απαντήσεις να εκπλήσσουν, να προκαλούν νέες ερωτήσεις, γέλια και επιδοκιμασίες.
Στον τρίτο όροφο μας περίμενε ένα «κουτί», που περιείχε το «αρσενικό» και το «θηλυκό». Οι ρομποτικές κινήσεις τις Βίκυς Αδάμου και του Γιάννη Οικονομίδη παρέπεμπαν σε πειραματόζωα, σε δείγματα. Αν και συμμετέχουν με λίγα λόγια, οι κινήσεις τους θα σας κάνουν να γελάσετε με την ψυχή σας. Πικρό γέλιο, αλλά γέλιο!
Η παράσταση θίγει τα ζητήματα της πατριαρχίας, της έμφυλης βίας και των στερεοτυπικών αντιλήψεων με ξεχωριστή και φρέσκια ματιά. Το κείμενο ακροβατεί ανάμεσα στην ειρωνεία, στο χιούμορ, στη «χαζή» πλευρά των σχέσεων και στην ανάγκη μας για αγάπη και συμπόρευση. Ενώ είναι σοβαρό, δεν είναι σοβαροφανές, και στο δύσκολο και σκληρό θέμα της έμφυλης βίας γίνεται απόλυτο, και καλά κάνει. Δεν χωράει «πλάκα» στην έμφυλη βία.
Τα δύο στερεότυπα, το Αρσενικό και το Θηλυκό, μας χαρίζουν μαρτυρίες ζευγαριών που έχουν «απασχολήσει» τους ειδικούς με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Η Επιστημονική Κοινότητα με τα κουμπιά της δίνει σάρκα και οστά στα δυο ζωντανά στερεότυπα που βρίσκονται μπροστά στους θεατές, σε μια προσπάθεια κατανόησής τους.
Η φωνή της Σαμπανίκου παίζει με το κοινό, όπως και οι φάρσες που σκαρώνει μέσα στο έργο. Ένα κινητό που χτυπάει, μια παρέμβαση στους τεχνικούς, ένα πρησμένο μάτι. Το μόνο που ζητάει; Να μιλήσουμε. Ειδικά οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες. Το τηλέφωνο 15900 είναι εκεί έξω, μια γραμμή που μπορεί να βοηθήσει όσες βιώνουν την κακοποίηση, με τη Χριστίνα Σαμπανίκου θαρρείς να κομπιάζει όταν μας το προτείνει ως γραμμή βοήθειας, δευτερόλεπτα προτού βγάλει τα γυαλιά με τους σκούρους φακούς για το τέλος του έργου…
Το θέατρο εδώ λειτουργεί παιδευτικά. Γίνεται όχημα για να ακουστεί η φωνή των γυναικών. Η χρήση του, από τη Βίκυ Αδάμου που σκηνοθετεί και είχε τη βασική ιδέα, από τη Χριστίνα Σαμπανίκου σε έναν φοβερά δυναμικό ρόλο, αλλά και από τον Γιάννη Οικονομίδη, δείχνει τον δρόμο για νέα έργα που δεν κουνάνε το δάχτυλο, αλλά έχουν τελικά κάτι να γράψουν στην ψυχή μας!
Συντελεστές
Πρωτότυπη ιδέα-Σκηνοθεσία: Βίκυ Αδάμου | Κείμενο: Χριστίνα Σαμπανίκου | Κίνηση: Ιωάννα Καμπυλαυκά | Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτισμός: Lazy Boy* | Μουσική επιμέλεια: Άλκης Μπούφης | Παίζουν: Χριστίνα Σαμπανίκου, Βίκυ Αδάμου, Γιάννης Οικονομίδης
Πληροφορίες
Kάθε Σάββατο του Μαΐου στις 21:15 | Διάρκεια 80′ (χωρίς διάλειμμα) | Vault Theatre Plus: Mελενίκου 26, Βοτανικός [πλησιέστερος σταθμός μετρό Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)], τηλ. (11:00-14:00 και 17:00-21:00), τηλ. 213 0356472, 695 1832070 | Προπώληση: viva.gr
Περισσότερο θέατρο στην αθηΝΕΑ:
«Αυτόχειρ!» – Η ζωή είναι ωραία!
