Όνομα: Άντυ Κορωνιός
Ηλικία: 65
Επάγγελμα: Information Systems Professor; Industry and Enterprise Dean of the University of South Australia; CEO of the Cooperative Research Centre for Smart Satellite Technologies
Τόπος κατοικίας: Αδελαΐδα
O Άντυ γεννήθηκε στην Ελλάδα. Οι γονείς του αναγκάστηκαν να πάνε στην Αθήνα να εργαστούν, έτσι ο Άντυ μεγάλωσε με τη γιαγιά του στη Σπάρτη. Στα 17 του, μετά τον θάνατό της, επιβιβάστηκε στο πλοίο “Πατρίς” και πήγε στην Αυστραλία να βρει το θείο του, χωρίς να μιλάει ούτε μία λέξη αγγλικά. Κατάφερε να τελειώσει το τεχνικό Λύκειο της Μελβούρνης και στη συνέχεια εγγράφηκε στην αεροπορία. Έγινε Αναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Queensland, ενώ στη συνέχεια ηγήθηκε της Σχολής Πληροφορικής του Πανεπιστημίου της Νότιας Αυστραλίας, επικεφαλής της Σχολής Πληροφορικής και Μαθηματικών πριν γίνει Κοσμήτορας στον κλάδο της βιομηχανίας και των επιχειρήσεων.
Σήμερα ηγείται του Κέντρου Συνεργατικών Ερευνών, SmartSatCRC, για Έξυπνες Δορυφορικές Τεχνολογίες στην Αυστραλία, μια εθνική ερευνητική πρωτοβουλία με χρηματοδότηση 245 εκατομμυρίων δολαρίων που περιλαμβάνει 84 ερευνητές. Το SmartSatCRC θα αναπτύξει δορυφορικές τεχνολογίες νέας γενιάς για να βοηθήσει την Αυστραλία να εξασφαλίσει μελλοντικές τεχνολογίες άμυνας και τηλεπικοινωνιών. Tο έργο αναμένεται να αυξήσει το μέγεθος της διαστημικής βιομηχανίας της Αυστραλίας από 3 δισεκατομμύρια δολάρια σε 12 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2030, δημιουργώντας επιπλέον 20.000 θέσεις εργασίας.
Σπούδασε Ηλεκτρολογία, Πληροφορική και Εκπαίδευση και απέκτησε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Queensland. Έχει εργαστεί τόσο ως σύμβουλος, όσο και ως επαγγελματίας ομιλητής σε θέματα πληροφορικής στην Αυστραλία και τη Νοτιοανατολική Ασία και έχει πάνω από είκοσι πέντε χρόνια εμπειρίας στο ακαδημαϊκό περιβάλλον. Είναι μέλος της Αυστραλιανής Εταιρείας Πληροφορικής και ιδρυτής του Διεθνούς Ινστιτούτου Μηχανικών Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων, αρχισυντάκτης του Διεθνούς Περιοδικού Ποιότητας Πληροφοριών. Πιστεύει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να επενδύσει στην έρευνα για το διάστημα, θεωρεί ότι οι Έλληνες είναι από τα μεγαλύτερα μυαλά παγκοσμίως σε θέματα έρευνας και τον λυπεί που δεν έρχεται όσο συχνά θα ήθελε στη χώρα μας, καθώς η προτεραιότητά του είναι να φροντίζει τον 23 ετών γιο του που πάσχει από βαριά μορφή αυτισμού.
Μεγάλωσες στη Σπάρτη, έφυγες για Αυστραλία στα 17 χωρίς να μιλάς αγγλικά…
Πράγματι. Γεννήθηκα έξω από το Αγρίνιο, οι γονείς μου ήταν πολύ φτωχοί και με έστειλαν να με μεγαλώσει η γιαγιά μου. Όταν εκείνη πέθανε, δεν είχα πού να πάω. Ο θείος μου τότε ήταν στην Μελβούρνη κι έτσι αποφάσισα να πάω εκεί. Δεν μίλαγα αγγλικά, μόλις είχα γίνει 17 και δεν μπορούσα να πάω στην κανονική τάξη του σχολείου. Με δέχθηκαν στη Γ’ Γυμνασίου.
Πόσο εύκολη ήταν η µέχρι τώρα πορεία σου;
Το ταξίδι μου ήταν πολύ διαφορετικό από τα πρόσφατα κύματα Ελλήνων μεταναστών. Δεν πήγα για να κάνω σπουδές εντυπωσιακές, όπως πολλοί Έλληνες που έφυγαν πρόσφατα από τη χώρα. Ανήκω στην παλιά γενιά μεταναστών που έφυγε τη δεκαετία του ‘70. Τότε η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη όπως είναι τώρα στην Αυστραλία. Υπήρχαν ουσιαστικές δυσκολίες νοοτροπίας, κουλτούρας και κυρίως γλώσσας. Πέρασα πολύ χρόνο να είμαι μόνος μου. Ο θείος μου έπρεπε να δουλεύει στο εργοστάσιο, οπότε έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνος μου.
Αυτό που με καθοδηγεί στη ζωή μου είναι ότι παίρνω ρίσκα. Ζω με το “μότο” ότι μετανιώνεις περισσότερο γι’ αυτά που δεν έκανες στη ζωή, παρά γι’ αυτά που έκανες.
Ποιο ήταν το κίνητρό σου;
Με ενδιέφερε από μικρός η μάθηση. Οι πιο πολλοί μετανάστες εκείνη την εποχή δούλεψαν πολύ σκληρά, ασχολήθηκαν με δουλειές. Πάντα μου άρεσε η τεχνολογία και τη θεωρούσα κάτι μαγικό, ακόμη και σήμερα που ξέρω πολλά συνεχίζω να τη βρίσκω μαγική. Δεν ήταν πάθος μου, το πάθος μου ήταν για τη γνώση. Η γιαγιά μου ήταν μοναδική γυναίκα, με βοήθησε να διαβάσω και με ώθησε να μάθω όσο περισσότερα μπορούσα. Μου έλεγε χαρακτηριστικά: “δεν κάνει να είσαι μέτριος”. Γενικά. μου αρέσει να χτίζω, να δημιουργώ, είτε ένα κήπο είτε μια ερευνητική ομάδα. Ξυπνάω κάθε πρωί στις 4 π.μ. Εμπνεύστηκα από πολλούς εργάτες Έλληνες εδώ. Η ελληνική ενέργεια είναι μοναδική. Πολύ εργατικοί άνθρωποι.
Πώς ξεκίνησε η πρωτοβουλία για το SmartSatCRC;
Ασχολούμαι με τον κλάδο της επιστήμης των υπολογιστών για πάνω από 15 χρόνια. Μαζί με φίλους μου, πάντα μας εντυπωσίαζε το γεγονός ότι η Αυστραλία είναι τόσο πίσω σ’ έναν τομέα όπως το διάστημα. Για μια χώρα που είναι μέσα στις τοπ 20 με το υψηλότερο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ) στον κόσμο, στην έρευνα για το διάστημα ήταν πολύ πίσω και αυτό μας έκανε να δουλέψουμε πολύ για να το αλλάξουμε. Ξεκίνησαν όλα από μια συζήτηση μεταξύ φίλων σε ένα ελληνικό εστιατόριο. Και καταφέραμε σήμερα να έχουμε πάρει μια τόσο υψηλή χρηματοδότηση.
Πας συχνά στην Ελλάδα;
Η αλήθεια είναι ότι δεν πάω όσο συχνά θα ήθελα. Την τελευταία φορά που πήγα ήταν το 2014, όπου με είχε καλέσει το Πανεπιστήμιο Αιγαίου για να κάνω αξιολόγηση του τμήματος των Πληροφοριακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου. Πήγαινα πιο συχνά όσο ζούσαν οι γονείς μου, αλλά δυστυχώς γενικά δεν μπορώ να κάνω ταξίδια μεγάλης διάρκειας, καθώς προσέχω τον 23 ετών γιο μου που πάσχει από σοβαρό αυτισμό. Με πονάει πολύ που δεν μπορώ να ταξιδεύω πιο πολύ στην Ελλάδα.
Πιστεύεις ότι το διάστημα είναι ένας χώρος με τον οποίο μπορεί να ασχοληθεί η Ελλάδα;
H Ελλάδα είναι μέλος της European Space Agency και έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί πιο ουσιαστικά με τον κλάδο αυτό. Έχει κάποια από τα μεγαλύτερα μυαλά παγκοσμίως στην τεχνητή νοημοσύνη και στην επιστήμη των υπολογιστών. Έχει σίγουρα τη δυνατότητα. Κάνει κάποια ενδιαφέροντα πράγματα αυτή τη στιγμή, όχι όμως στο επίπεδο της Αγγλίας, της Ιταλίας ή ακόμη και της Τουρκίας. Αυτό που πιθανά δεν έχει είναι οι υποδομές και το “bipartisan approach”, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τέτοιου είδους έρευνες. Τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, όμως, δεν πρέπει να ξεκινήσουν από την κυβέρνηση, πρέπει να είναι υποκινούμενες από τη βιομηχανία. Η κυβέρνηση πρέπει απλά να τις στηρίζει.
Υπάρχει κάποια στιγμή στη ζωή σου που να βίωσες την αποτυχία και πώς την αντιμετώπισες;
Επιχειρηματικά, δεν είχα ποτέ ατυχίες ή και να είχα δεν το εισέπραξα σαν αποτυχία. Ήμουν τυχερός γιατί είχα φοβερούς μέντορες στη ζωή μου, αρχικά τη γιαγιά μου, μετά το θείο μου, μετά τους καθηγητές μου, και γενικά είχα γύρω μου φανταστικούς ανθρώπους που με βοήθησαν να εξελιχθώ. Όταν ο δίχρονος γιος μου διαγνώστηκε με βαριάς μορφής αυτισμό, άλλαξε η ζωή μου για πάντα. Είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι της ζωής μου. Ο Paul, ο γιος μου, με έχει διδάξει τόσα πολλά πράγματα για τη ζωή. Μαζί του έμαθα τι σημαίνει να έχω αντοχές. Το να τον υπηρετώ και να του προσφέρω έγινε η ζωή μου. Υπήρξαν στιγμές που πέρασα πάρα πολύ δύσκολα, που τα ένιωσα όλα να καταρρέουν. Αλλά καταφέραμε σαν οικογένεια να σταθούμε ο ένας στον άλλον. Οι στατιστικές δείχνουν ότι το 70% των ζευγαριών που έχουν παιδί με αυτισμό παίρνει διαζύγιο, με τη γυναίκα μου, όμως, αντέξαμε.
Τι είναι αυτό που σε καθοδηγεί στη δουλειά σου;
Αυτό που με καθοδηγεί στη ζωή μου είναι ότι παίρνω ρίσκα. Ζω με το “μότο” ότι μετανιώνεις περισσότερο γι’ αυτά που δεν έκανες στη ζωή, παρά γι’ αυτά που έκανες. Αν αποτύχω σε κάτι, το βλέπω σαν μια υπέροχη ευκαιρία να μάθω και να εξελιχθώ. Επίσης, πιστεύω ότι στη ζωή πρέπει να βρίσκουμε το πάθος μας και το σκοπό μας και να μην τα παρατάμε ποτέ. Για μένα η επιτυχία μετριέται από το πόσο δίνεις στους άλλους. Όχι χρηματικά, μπορεί να χρειάζεται και αυτό εννοείται κάποια στιγμή, αλλά κυρίως πόσο από το χρόνο σου δίνεις στους άλλους. Όσο μεγαλώνω, αυτό είναι που γεμίζει πιο πολύ στη ζωή μου, να δίνω από το χρόνο μου στους άλλους ανθρώπους.
Η συνέντευξη αυτή ανήκει στην εβδομαδιαία στήλη “Hellenic Stories” της αθηΝΕΑς, που παρουσιάζει αυθεντικές, ανθρώπινες, ελληνικές ιστορίες από όλον τον κόσμο.
Ο πρώτος θεματικός κύκλος των Hellenic Stories, με αντικείμενο συνεντεύξεις Ελλήνων του εξωτερικού που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της τεχνολογίας, είναι μια ευγενική χορηγία της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας Raycap.
