«Τα θέατρα γεμίζουν», «Μη χάσεις αυτή την παράσταση με τίποτα», «Ο …(τάδε) είναι μοναδικός, ανεπανάληπτος, αξίζει όλα τα βραβεία του κόσμου», «Εμένα το θέατρο δεν μου αρέσει, αλλά πήγα και είδα το…(τάδε), δεν περίμενα να ενθουσιαστώ κιόλας!».
Στην αρχή, αυτοί οι διάλογοι ήταν ψίθυρος μεταξύ λίγων και συνειδητοποιημένων. Στη συνέχεια έγιναν χαμηλόφωνες κουβέντες της πόλης ανάμεσα σε συνειδητοποιημένους και περίεργους. Ύστερα, φωνή σταθερή, σχεδόν στεντόρεια για ευήκοα ώτα «ψαγμένων», «ταγμένων», «νεοφερμένων», «παράταιρων». Και μετά, απέκτησαν το προσωνύμιο sold out…
Η θεατρική κίνηση στην Αθήνα είναι πάντα θορυβώδης. Αμέτρητες θεατρικές σκηνές σηκώνουν αυλαία κάθε χρόνο, αμέτρητες παραστάσεις διεκδικούν το χειροκρότημα, αμέτρητα θέατρα εναλλάσσουν το ρεπερτόριό τους σαν πουκάμισο που δεν πρόλαβε καν να λερωθεί.
Την προ-Covid εποχή, αυτή η υπερπροσφορά άλλοτε ευτυχούσε στα ταμεία και δυστυχούσε στις κριτικές –ή το ανάποδο–, άλλοτε γινόταν προσωπική υπόθεση εμπνευσμένων ή μη καλλιτεχνών και άλλοτε προσπαθούσε να σταθεί με αξιοπρέπεια μπροστά στα αδειανά καθίσματα.
Μετά, το σκηνικό άρχισε να αλλάζει. Τα θέατρα είναι πολύ συχνά γεμάτα, το sold out –για την εγκυρότητα του οποίου γίνεται αρκετός λόγος– συνοδεύει αρκετές παραστάσεις, οι Έλληνες έχουμε όλο και πιο πολύ, όλο και πιο συχνά διάθεση για θεατράκι ή χρόνο για παραστασάρα.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως η λίστα με τα θεατρικά και αυτού του χειμώνα δεν έχει τελειωμό. Κάνουμε σήμερα μια αρχή με 8 παραστάσεις που κάτι μας λέει πως αν τις χάσουμε, μπορεί και να χάσουμε…
Η Δίκη
Ο Γιόζεφ Κ. συλλαμβάνεται ένα πρωί, στο κρεβάτι του, με τις πιτζάμες του, για ένα έγκλημα που δεν το γνωρίζει. Παρά τη σύλληψή του, η ζωή του συνεχίζεται κανονικά, με τη διαφορά πως παρακολουθείται νυχθημερόν από τους ανθρώπους του Δικαστηρίου, ενός παράξενου οργανισμού που εξαφανίζει κάθε έννοια ιδιωτικότητας, ηρεμίας και ελευθερίας.
Ο Άρης Μπινιάρης, τουλάχιστον από την «Άνοδο του Αρτούρο Ούι», τη «Φάρμα των Ζώων» και τον «Φάουστ», έχει καταγραφεί ως ο σκηνοθέτης που καταφέρνει μαγευτικά να μεταφέρει στο θεατρικό σανίδι πολυεπίπεδα έργα, τα οποία μπολιάζει με έντονη μουσικότητα, αναμειγνύοντας ανατρεπτικά θεατρικά είδη.
- Franz Kafka| Διασκευή-Σκηνοθεσία-Σχεδιασμός Σκηνικού: Άρης Μπινιάρης | Παίζουν: Εβίτα Αγαΐτση, Αλέξης Βιδαλάκης, Αγγελική Δεληθανάση, Θανάσης Ισιδώρου, Βασίλης Καζής, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Σωτήρης Τσακομίδης, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης | Θέατρο ARK (από τις 12 Νοεμβρίου)
Εχθρός του Λαού
Ο γιατρός Στόκμαν δεν διστάζει να αποκαλύψει δημοσίως ότι τα ιαματικά λουτρά μιας παράκτιας νορβηγικής πόλης είναι μολυσμένα και να βρεθεί αντιμέτωπος με τον δήμαρχο αδερφό του και την ιδιοτέλεια των συμπολιτών του.
Ο εμβληματικός Γερμανός σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της βερολινέζικης Schaubühne, γνωστός για τον ρεαλισμό και την κριτική που ασκεί στο καπιταλιστικό σύστημα μέσα από τις παραστάσεις του, επανέρχεται με τον «Εχθρό του Λαού» επιχειρώντας να εκσυγχρονίσει το καίριο δίλημμα του ιψενικού δράματος: ηθική ευθύνη ή οικονομικά συμφέροντα;
- Henrik Ibsen| Σκηνοθεσία: Thomas Ostermeier | Παίζουν: Κωνσταντίνος Μπιμπής, Μιχάλης Οικονόμου, Λένα Παπαληγούρα, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Στέλιος Δημόπουλος, Άλκηστις Ζιρώ, Ιάσονας Άλυ | Θέατρο Κνωσός (από τις 22 Οκτωβρίου)
Άγριοι
Ένα απόγευμα κάπου στην Κυψέλη το 2025, στο διαμέρισμα του διακεκριμένου καθηγητή Νίκου Λεοντή, οι καλεσμένοι μεταπτυχιακοί φοιτητές του Μαρία και Δημήτρης πιστεύουν ότι η εργασία του καθηγητή τους μπορεί να προκαλέσει κοινωνική και οικονομική ανατροπή. Μέχρι που τα ταπεινά ένστικτα όλων απελευθερώνονται, κάνοντας φύλλο και φτερό κάθε έννοια ιδανικού.
Ο Γιώργος Παλούμπης δεν διστάζει να διαλύσει από σκηνής κάθε ψευδαίσθηση ανθρωπιάς στην οποία βολεύονται οι ήρωές του. Όποιος (πιστός) θεατής αντέχει ωμές αλήθειες, προσέρχεται.
- Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης | Παίζουν: Μανώλης Μαυροματάκης, Μιχαήλ Ταμπακάκης, Έκτορας Λιάτσος, Χριστίνα Μαριάνου, Φώτης Λαζάρου, Δάφνη Λιανάκη | Θέατρο Τζένη Καρέζη (από τις 6 Οκτωβρίου).
Η Κουζίνα
Στον πιο σημαντικό χώρο ενός εστιατορίου, την κουζίνα, μάγειρες από διαφορετικές χώρες δουλεύουν αδιάκοπα για να εξυπηρετήσουν έναν ατελείωτο όγκο παραγγελιών. Την ίδια ώρα προσπαθούν να ξεκλέψουν μια στιγμή για να ονειρευτούν, να ερωτευτούν, να ζήσουν.
Η «Κουζίνα» είναι μια διασκεδαστικά τρομακτική, πολιτική αλληγορία για το πώς η πίεση για παραγωγικότητα αποκτηνώνει την ίδια τη ζωή. Και ο Γιώργος Κουτλής είναι ένας μαέστρος του θεάτρου που ξέρει καλά να ενορχηστρώνει πολυπρόσωπα σύνολα, να δίνει ρυθμό ξέφρενου ροκ εν ρολ στις παραστάσεις του και να χλευάζει ανελέητα την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι μας, αποφεύγοντας –τις περισσότερες φορές– τα ηθικά διδάγματα όπως ο διάβολος το λιβάνι. Μένει να δούμε τι έχει μαγειρέψει αυτή τη φορά στην κουζίνα του.
- Arnold Wesker| Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής | Παίζουν: Σαμουήλ Ακινόλα, Πολύδωρος Βογιατζής, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Δανάη Καλούτσα, Ιλιάννα Καραπασιά, Γιώργος Κατσής, Ειρήνη Μακρή, Γιώργος Μπουκαούρης, Gary Salomon, Χρήστος Σαπουντζής, Μιχάλης Σαράντης, Αναστασία Στυλιανίδη, Πήτερ Τζέικς, Γιλμάζ Χουσμέν | Θέατρο Κιβωτός (από τις 7 Νοεμβρίου)
Cleansed
Σε ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα, το οποίο διαχειρίζεται ο Τίνκερ, έξι πρόσωπα προσπαθούν να βρουν την ταυτότητά τους, τη φωνή τους και να ζήσουν έξω από ταξινομήσεις και στενά πλαίσια. Ο Γκράχαμ ψάχνει τον θάνατο, η Γκρέις ψάχνει τον αδελφό της και θέλει να γίνει αυτός, ο Καρλ ζητάει απόλυτη δέσμευση, ο Ροντ ψάχνει την ανεξαρτησία, ο Ρόμπιν προσπαθεί να σταματήσει τη φωνή που ακούει στο κεφάλι του, η Γυναίκα θέλει να βρει κάποιον να τη σώσει και να την αναβαπτίσει. Στην πραγματικότητα, όλοι ψάχνουν την αγάπη και την αποδοχή.
Το κείμενο της Sarah Kane είναι ανατριχιαστικό, καθηλωτικό, απελπισμένο, βαθιά ειλικρινές. Η σπουδαία παράσταση του Λευτέρη Βογιατζή το μακρινό 2001 (είχε ανέβει με τον τίτλο «Καθαροί Πια» και ανάμεσα στους πρωταγωνιστές ήταν και πάλι ο Χρήστος Λούλης) έχει μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό και στην καρδιά μας. Και μπορεί οι συγκρίσεις να μην έχουν νόημα, αλλά αξίζει να δει κανείς την 2025-εκδοχή ενός σπουδαίου έργου.
- Sarah Kane | Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς | Παίζουν: Χρήστος Λούλης, Μαίρη Μηνά, Δημήτρης Καπουράνης, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Γιώργος Ζυγούρης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Θανάσης Ραφτόπουλος | Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (από τις 5 Δεκεμβρίου)
Κέικ
Η Σάσα, μια «ημι-διάσημη» συγγραφέας αισθηματικών μυθιστορημάτων, διαμαρτύρεται στον διαχειριστή για την ασυνείδητη στάση ενός ενοίκου, ο οποίος πετάει τα σκουπίδια του όπου βρει – συχνά μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αν και στην πραγματικότητα δεν έχει καμία απόδειξη για την ταυτότητα του υπαίτιου, ισχυρίζεται πως πρόκειται για τον αλλοδαπό που ζει στον πρώτο όροφο.
Η παράσταση έχει τουλάχιστον έναν άσσο στο μανίκι: την πένα του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, του πεζογράφου και θεατρικού συγγραφέα ο οποίος στο βιογραφικό του έχει έργα όπως η περίφημη «Λα Πουπέ». Κι ακόμη, το «Κέικ» αφηγείται κάτι που όλοι, λίγο πολύ, ζούμε στην καθημερινότητά μας: την αναζήτηση του εξιλαστήριου θύματος.
- Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης | Σκηνοθεσία: Θανάσης Ζερίτης| Παίζουν: Φαίδρα Δρούκα, Έρρικος Λίτσης, Γιάννης Λεάκος, Προμηθέας Νεραττίνι Δοκιμάκης | Θέατρο Εμπορικόν (από τις 10 Οκτωβρίου)
Οι Καρέκλες
Ένα ζευγάρι ζει απομονωμένο σε έναν φάρο ενός εγκαταλελειμμένου νησιού. Θέλουν να μεταδώσουν ένα μήνυμα στους καλεσμένους τους για τις εμπειρίες που έχουν αποκτήσει στη ζωή τους. Ο άντρας, καθώς πιστεύει πως δεν είναι καλός ομιλητής, έχει καλέσει έναν επαγγελματία για να αναλάβει την ομιλία της ζωής του. Η σκηνή γεμίζει καρέκλες για τους καλεσμένους…
Το θέατρο του παραλόγου του Eugène Ionesco έχει πάντα ενδιαφέρον για όσους τουλάχιστον αντιμετωπίζουν τις υπαρξιακές τους αγωνίες με την καρδιά και όχι με το μυαλό.
- Eugène Ionesco | Σκηνοθεσία: Νίκος Κουφάκης | Παίζουν: Βάλια Φιλιάγκου, Νίκος Κουφάκης, Γιάννης Δουράτσος | Θέατρο Αλκμήνη (ανέβηκε στις 4 Οκτωβρίου)
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Απόστολος Τρανουλίδης
Μαθαίνοντας να Βλέπουμε στο Σκοτάδι
