Στη στήλη «Φωτογράφος του Μήνα» αναζητάμε προσωπικές ματιές. Η επιθυμία μας είναι να μοιραστεί μαζί μας αγαπημένες φωτογραφίες της/του, αλλά και να αποκαλύψει τον κόσμο πίσω από τα κλικ της μηχανής του/της. Προσκεκλημένος φωτογράφος για τον Οκτώβριο του 2025 είναι ο Απόστολος Τρανουλίδης.
Ο Απόστολος Τρανουλίδης είναι oικονομολόγος, κάτοχος δύο μεταπτυχιακών –στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και στη Βιώσιμη Επιχειρηματικότητα–, ενώ είναι και διδάκτορας του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με αντικείμενο τη βιώσιμη οικονομική μετάβαση. Έχει διατελέσει σε θέσεις ευθύνης στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αποκτώντας ευρεία επαγγελματική εμπειρία και ολοκληρωμένη αντίληψη διαφορετικών πεδίων δραστηριότητας. Παράλληλα, είναι ερασιτέχνης φωτογράφος, με ιδιαίτερη αγάπη για τη φυσική και αστική φωτογραφία, επιδιώκοντας μέσα από τον φακό του να αποτυπώνει αυθεντικές στιγμές που αποκαλύπτουν τη δική τους ιστορία. Για τον ίδιο, η φωτογραφία αποτελεί μέσο στοχασμού, παρατήρησης και ουσιαστικής έκφρασης.
Τι είναι αυτό που θα τραβήξει το βλέμμα και θα σας κάνει να σηκώσετε την κάμερα; Είναι ο φωτογράφος ένας καλλιτέχνης που φιλοσοφεί για μια στιγμή; Για όσο κρατάει ένα κλικ;
Δύο είναι τα στοιχεία που με συνεπαίρνουν περισσότερο στη φωτογραφία: η ανάγκη να αιχμαλωτίζω σπάνιες, μη συνηθισμένες στιγμές και η επιθυμία να δίνω μέσα από τις εικόνες μου φωνή σε μια ιστορία που αφηγείται χωρίς λόγια, καθώς πιστεύω πως ο φωτογράφος φιλοσοφεί στο παρόν και ταυτόχρονα εξιστορεί την αιωνιότητα.
Θα θέλατε μας συστήσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφικές μηχανές;
Η κύρια φωτογραφική μου μηχανή είναι η Sony A7III, ένα αξιόπιστο full frame μοντέλο με υψηλές δυνατότητες που ανταποκρίνεται άψογα σε απαιτητικές συνθήκες λήψης. Συμπληρωματικά χρησιμοποιώ και τη Sony A6400, η οποία προσφέρει ευελιξία και προσαρμοστικότητα σε διαφορετικά φωτογραφικά περιβάλλοντα.
Από την αναλογική κάμερα στην πλήρη ψηφιοποίηση. Καθώς αλλάζει ο εξοπλισμός, αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο φωτογραφίζουμε;
Οι θεμελιώδεις αρχές της φωτογραφίας και η προσωπική οπτική αντίληψη κάθε δημιουργού παραμένουν αναλλοίωτες, ακόμη και στην εποχή της πλήρους ψηφιοποίησης. Παρ’ όλα αυτά, η σύγχρονη τεχνολογία ανοίγει νέους ορίζοντες, προσφέροντας ευκολία, ταχύτητα και δυνατότητες λήψεων που θα θεωρούνταν υπερβολικά δύσκολες πριν από λίγες δεκαετίες.
Επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σας; Η ψηφιακή επεξεργασία είναι απαραίτητη συνθήκη στη φωτογραφία σήμερα;
Σήμερα, οι περισσότεροι φωτογράφοι –επαγγελματίες και ερασιτέχνες– εργάζονται με αρχεία RAW, τα οποία δύνανται να αποθηκεύσουν πλούσια φωτογραφική πληροφορία και προσφέρουν τη δυνατότητα ουσιαστικής επεξεργασίας. Η προσαρμογή σε τονικότητες, χρώματα, σκιές και φωτεινότητα είναι θεμιτή και συχνά απαραίτητη, ώστε να αναδειχθεί η δυναμική της λήψης. Ωστόσο, όταν η επεξεργασία ξεπερνά τα όρια της πραγματικής αποτύπωσης και προσθέτει στοιχεία που δεν υπήρχαν, τότε –κατά τη γνώμη μου– το αποτέλεσμα παύει να είναι φωτογραφία και μετατρέπεται σε διαφορετικό καλλιτεχνικό δημιούργημα, με αφετηρία αλλά όχι αποκλειστικό πυρήνα τη φωτογραφική εικόνα. Αυτού του είδους η επεξεργασία είναι μια άλλη μορφή τέχνης, περισσότερο γραφιστική ή/και σχεδιαστική, πάντως όχι φωτογραφία.
Προσωπικά, επεξεργάζομαι ελάχιστα τις φωτογραφίες μου, συνήθως περιορίζομαι σε ανεπαίσθητες παρεμβάσεις, όπως μια ελαφρά αύξηση του contrast και μια διακριτική ενίσχυση στις τονικότητες του λευκού, του μαύρου και των ενδιάμεσων αποχρώσεων του γκρι. Στόχος μου δεν είναι να αλλοιώσω την αρχική εικόνα, αλλά να αναδείξω τη δυναμική της και να πλησιάσω όσο γίνεται περισσότερο στο συναίσθημα που με ώθησε να πατήσω το κλικ.
Εκτυπώνετε τις φωτογραφίες σας;
Απολαμβάνω να εκτυπώνω τις φωτογραφίες μου, γεμίζοντας με αυτές τους χώρους και χαρίζοντάς τους χαρακτήρα. Συχνά τις προσφέρω ως δώρα, θέλοντας να δείξω την εκτίμησή μου και να μοιραστώ κάτι αληθινά προσωπικό. Οι φωτογραφίες, είτε προέρχονται από χόμπι είτε από επαγγελματική ενασχόληση, αποτελούν προσωπικές δημιουργίες με ξεχωριστή αξία· κουβαλούν το βλέμμα και την ψυχή του φωτογράφου, αποτυπώνοντας ένα κομμάτι της ταυτότητάς του.
Σε ποιους φωτογράφους έχετε «αδυναμία»; Θέλετε να αναφέρετε τους αγαπημένους σας;
Θαυμάζω το έργο πολλών σπουδαίων φωτογράφων, καθένας από τους οποίους άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην ιστορία της φωτογραφίας. Ο Henri Cartier-Bresson υπήρξε ο «πατέρας» της αποφασιστικής στιγμής, εκείνος που κατόρθωσε να αιχμαλωτίσει με μοναδική ακρίβεια το δευτερόλεπτο μιας ζωής που ξεδιπλώνεται αυθόρμητα μπροστά στον φακό. Ο Michael Kenna ξεχωρίζει για τον μινιμαλισμό και την ποιητική του διάθεση, με ασπρόμαυρα τοπία που αποπνέουν σιωπή και εσωτερικότητα. Ο Josef Koudelka αποτυπώνει με ωμότητα και δύναμη κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες, δίνοντας φωνή σε περιθωριοποιημένες κοινότητες και στιγμές κρίσης. Ο Ansel Adams αποτελεί συνώνυμο της φωτογραφίας τοπίου, με απαράμιλλη τεχνική αρτιότητα και έναν βαθύ οικολογικό σεβασμό προς τη φύση, που αποτυπώνεται σε κάθε του εικόνα. Ο Ragnar Axelsson αναδεικνύει με ένταση το σκληρό μεγαλείο του Βορρά, καταγράφοντας τη ζωή στις αρκτικές περιοχές με ανθρωποκεντρική ματιά που ισορροπεί ανάμεσα στην τρυφερότητα και την αγριότητα.
Κι όμως, ανάμεσα σε όλους αυτούς, εκείνος που πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα μου είναι ο Sebastiao Salgado. Το έργο του δεν περιορίζεται στην αισθητική, αλλά αγγίζει τα όρια μιας βαθιάς κοινωνικής και ανθρωπιστικής ιεραποστολής. Μέσα από τα μεγάλα ντοκιμαντερίστικα φωτογραφικά του πρότζεκτ, αναδεικνύει την αξιοπρέπεια, τον πόνο και την αντοχή του ανθρώπου, προσδίδοντας στη φωτογραφία μια σχεδόν ιερή διάσταση. Για μένα, η ματιά του φτάνει στα όρια της «ιεροσυλίας», καθώς διεισδύει σε κόσμους που μοιάζουν απρόσιτοι και μετατρέπει την εικόνα σε πανανθρώπινη μαρτυρία.
Τελικά, τι σημαίνει για εσάς η φωτογραφία; Καταγραφή και αποτύπωση της πραγματικότητας, «μεταμόρφωση» της πραγματικότητας, έκφραση, άσκηση «ύφους»;
Το αποτέλεσμα μιας φωτογραφίας, κατά τη γνώμη μου, πηγάζει από δύο παράγοντες: από τη ματιά και την ικανότητα του φωτογράφου να αποτυπώσει τη στιγμή με τον δικό του τρόπο και από την εσωτερική του ταυτότητα – το σύνολο εμπειριών, αναμνήσεων και συναισθημάτων που βρίσκουν διέξοδο στην εικόνα.
Για μένα, η φωτογραφία είναι ελευθερία και έκφραση, καθώς αποτυπώνει ένα μοναδικό συναίσθημα σε μια στιγμή που δεν μπορεί να επαναληφθεί. Παράλληλα, λειτουργεί ως μέσο κατανόησης του εαυτού και του κόσμου, αφού μέσα από την εικόνα αναδεικνύονται νέες οπτικές και ερμηνείες της πραγματικότητας. Επιπλέον, η φωτογραφία διατηρεί και μεταφέρει μνήμες, μετατρέποντας το εφήμερο σε ένα σταθερό σημείο αναφοράς για το μέλλον.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Φωτογράφος του Μήνα | Αλέξανδρος (Alex) Παπαϊωάννου
