Τέσσερις διαφορετικές προσωπικότητες πρωταγωνιστούν στο έργο του Torben Betts Οι Άτρωτοι που ανεβαίνει στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Στην προσπάθειά τους να υπερβούν τις ταξικές διαφορές τους, αναμετριούνται με τον πραγματικό εαυτό τους και τις αλήθειες της ζωής, αποδεικνύοντας ότι τα συναισθήματα που βιώνουν είναι κοινά και δεν γνωρίζουν από τάξεις.
Η κουλτουριάρα, πολιτικοποιημένη κι εναλλακτική εικαστικός Έμιλι, που δεν πιστεύει στα γαμήλια δεσμά και ο Όλιβερ, ο πρώην δημόσιος υπάλληλος από μεγαλοαστική οικογένεια, αποτελούν το ένα από τα δύο ζευγάρια, που ένα ατυχές, αρκετά λυπηρό γεγονός, έχει δημιουργήσει μεταξύ τους ένα κενό δυσαναπλήρωτο, που υπερτονίζει τις όποιες διαφορές τους στο συντροφικό τους βίο. Η Ντων, η γραμματέας οδοντιατρείου και ο Άλαν, ο ταχυδρόμος που αγαπάει το ποδόσφαιρο, το στρατό και τη μπύρα, αποτελούν ένα ζευγάρι της διπλανής πόρτας, λαϊκής προέλευσης, που δεν γνωρίζει από κοινωνικούς τύπους.
Η συνάντηση των δύο ζευγαριών φέρνει σε σύγκρουση ιδεολογίες, κουλτούρα και στάση ζωής, προβληματίζοντας τους πρωταγωνιστές. Η σύγκρουση αυτή καθίσταται φανερή σκηνοθετικά από τον Σταύρο Στάγκο, ο οποίος στοχεύει στην ανάδειξη όχι μόνο των διαφορών, αλλά και των ομοιοτήτων των ζευγαριών ως προς την έννοια της οικογένειας, των προσωπικών επιθυμιών και των ονείρων.
Η συνάντηση των δύο ζευγαριών φέρνει σε σύγκρουση ιδεολογίες, κουλτούρα και στάση ζωής, προβληματίζοντας τους πρωταγωνιστές.
Στην παράσταση συμβάλλει θετικά η εύστοχη διανομή των ρόλων. Η Μαριλίτα Λαμπροπούλου στο ρόλο της Έμιλι υπερασπίζεται στεγνά και άνευ συναισθηματισμών τα πιστεύω της, συγκινώντας στην εξιστόρηση του προσωπικού ψυχικού βάρους της. Ο Μιχάλης Μαρκάτης ερμηνεύει με συνέπεια τον ρόλο του συγκαταβατικού Όλιβερ που προσπαθεί να διαχειριστεί τα συμβαίνοντα. Η Ειρήνη Μπαλτά υποδύεται με σταθερότητα το ρόλο της λαϊκής Ντων που δυσφορεί από την αποπνικτική ατμόσφαιρα της καθημερινότητας, προβάλλοντας ελαφρώς βεβιασμένα την ψυχοσυναισθηματική μεταστροφή. Ο Γιάννης Μπουραζάνας ερμηνεύει με φυσική άνεση το ρόλο του απλοϊκού Άλαν ισορροπώντας το κωμικό και δραματικό ύφος του χαρακτήρα που υποδύεται, χωρίς να γίνεται καρικατούρα.
Στους Άτρωτους, φωτίζονται θεατρικά οι διαπροσωπικές σχέσεις εν καιρώ κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, ενώ τίθεται εξ αρχής το κεντρικό ερώτημα του αν και κατά πόσο οι άνθρωποι μπορούν να βγουν αλώβητοι μέσα από τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν.
