Μετά την επίσκεψή μου στην Ιταλία την προπροηγούμενη εβδομάδα, ο περίγυρός μου με κατέταξε απευθείας στην κατηγορία της “απειλής”. Έτσι, επειδή εγώ τους οικείους μου τους έχω “κορώνα” στο κεφάλι μου, αποφάσισα να υποβληθώ στην εξέταση για τον κορωνοϊό για να επανέλθει η ποθητή ηρεμία.Το τηλεφωνικό κέντρο του Σωτηρία, με ευγενέστατο αλλά σαφή τρόπο, με ενημέρωσε ότι αν θέλω “καλά νέα”, πρέπει να αποταθώ στην πηγή αυτών – ήτοι στον Ευαγγελισμό! Στο τηλέφωνο μου είπαν να πάω στο γραφείο κίνησης και να δώσω τα στοιχεία μου και ότι στη συνέχεια θα με κατεύθυναν σχετικά. Ξεκίνησα, λοιπόν, για το νοσοκομείο, μήπως και βρω σωτηρία στο πρόβλημά μου.
Έκανα ακριβώς ό,τι μου υπέδειξαν. Βρέθηκα στο σχετικό γραφείο στον Ευαγγελισμό και εξήγησα γιατί βρισκόμουν εκεί, με αποτέλεσμα ο κύριος που με εξυπηρετούσε να αναπηδήσει από τη θέση του και να τρέξει στα επείγοντα αναφωνώντας: “ρε, ποιος τον έστειλε αυτόν σε εμένα;”. Κάπως έτσι ξεκίνησε η δική μου περιπέτεια με τον Covid19, την οποία θα σας διηγηθώ σήμερα. Επιτόπου, όπως στις ταινίες, οι άνδρες ασφαλείας του νοσοκομείου επενέβησαν και ο χώρος άδειασε, με τους παρόντες να εκδιώκονται από το διάδρομο σε χρόνο ντετέ. Είπα πως μόλις γύρισα από το Μιλάνο και ότι θέλω να εξεταστώ. Μετά τον πρώτο πανικό, μου ζήτησαν να βγω από το κτίριο και, όσο οι ένστολοι σεκιουριτάδες σχημάτιζαν έναν νοητό κλοιό γύρω μου, ακολουθώντας μια ιατρό, κατευθύνθηκα προς την παλαιά πτέρυγα του νοσοκομείου που κοιτά στην οδό Υψηλάντου.
Εκεί, στο τελευταίο δωμάτιο του κτιρίου, έμεινα αναμένοντας οδηγίες για περίπου 20 λεπτά. Μετά εμφανίστηκε έτερος ιατρός, ο οποίος φορούσε πλαστικό κάλυμμα στην κεφαλή, γυαλιά, στολή και γάντια χειρουργικά, μάσκα – αλλά και πλαστικό περίβλημα πάνω από όλα αυτά. Έλαβε το δείγμα από τη μύτη μου και αποχώρησε από το χώρο τάχιστα.Έμεινα να κοιτώ, πίσω από τη μάσκα του Hannibal Lecter, από το ανοικτό παράθυρο προς το αλσύλιο που χωρίζει τον περίβολο από την λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. Σε λίγο θα με άφηναν να φύγω, χωρίς να με συνοδεύει πια ουδείς, παρότι τα αποτελέσματα (τα οποία για καλή μου τύχη ήταν αρνητικά για τον κορωνοϊό) θα τα γνωρίζαμε όλοι την επόμενη…
Αυτά σκεπτόμουν σήμερα το πρωί, μετά την κινηματογραφική αυτή εμπειρία, με τελείως διαφορετική διάθεση, περνώντας από την κάτω μεριά του ίδιου αλσυλίου, ενθυμούμενος
