Το φθινόπωρο είναι προ των πυλών και πολλοί οινοπαραγωγοί ετοιμάζονται για τη νέα οινική περίοδο. Το κρασί έχει τις ιδιαιτερότητές του και τα μυστικά του για να το απολαύσουμε. Μια από τις κυριότερες είναι η θερμοκρασία σερβιρίσματος. Σήμερα λοιπόν σας προτείνουμε τις ιδανικές θερμοκρασίες για κάθε διαφορετικό τύπο κρασιού.
Η θερμοκρασία με την οποία σερβίρουμε ένα κρασί είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την απόλαυση που θα μας χαρίσει. Όταν ένα κρασί το σερβίρουμε πολύ κρύο, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι “κλείνεται στον εαυτό του” και δυσκολεύεται να αναδείξει τα αρωματικά και γευστικά του χαρακτηριστικά τα οποία παίζουν κρυφτό με τις αισθήσεις μας. Ειδικότερα, στα κόκκινα κρασιά με γεμάτο σώμα και έντονες τανίνες, όταν τα αρώματα τους παραμένουν “παγωμένα” δημιουργείται μια δυσάρεστη αίσθηση που μας στεγνώνει το στόμα, τονίζοντας το στιφό στοιχείο.
Από την άλλη πλευρά, όταν σερβίρουμε ένα κρασί πολύ ζεστό σε σχέση με τη σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος, τότε πάλι έχουμε αρνητικά αποτελέσματα αφού τα αρωματικά και γευστικά του χαρακτηριστικά αλλοιώνονται, χάνεται η αίσθηση της φρεσκάδας που προέρχεται από το φρούτο και την οξύτητα και τονίζεται έντονα το αλκοόλ, δημιουργώντας ένα δυσάρεστο κάψιμο στο στόμα, αλλά και στη μύτη. Αυτό που μένει είναι η εντύπωση ενός κουρασμένου και γερασμένου κρασιού.
Αντίθετα, όταν το κρασί σερβιριστεί στη σωστή θερμοκρασία, τότε εκδηλώνει ελεύθερα τον χαρακτήρα του αποκαλύπτοντας, ανεπιφύλακτα, όλα του τα μυστικά.
Ο γενικός κανόνας του “savoir boire” μας υποδεικνύει να σερβίρουμε :
– Τα λευκά κρασιά στους 10 με 12 βαθμούς Κελσίου ανάλογα με το σώμα τους και την χρήση βαρελιού στην διαδικασία οινοποίησης (τα πιο ελαφριά όπως ένα Μοσχοφίλερο μπορούμε να τα κρυώσουμε περισσότερο).
– Για τα ροζέ κρασιά ισχύει ο ίδιος κανόνας με τα λευκά.
– Τα αφρώδη και τα γλυκά κρασιά σερβίρονται ακόμα πιο παγωμένα, στους 6 με 8 βαθμούς Κελσίου.
– Τα Κόκκινα και πιο ελαφριά κρασιά, όπως ένα φρέσκο Αγιωργήτικο, σερβίρονται στην ίδια θερμοκρασία με τα, πιο γεμάτα στο σώμα, λευκά κρασιά, δηλαδή στους 12 βαθμούς.
Αν και το καλοκαίρι σιγα σιγά μας αφήνει, το θερμόμετρο αγγίζει ακόμα υψηλές θερμοκρασίες και είναι λογικό το σώμα μας να αναζητάει ποτά τα οποία θα το δροσίσουν. Όταν απολαμβάνουμε λοιπόν το κρασί μας, θέλουμε να είναι αρκετά κρύο γι’ αυτό και προτιμούμε τα λευκά και τα ροζέ κρασιά από ένα πιο “βαρύ” κόκκινο.Στην Ελλάδα, λοιπόν που το καλοκαίρι κρατάει λίγο περισσότερο, προτείνω να διατηρούμε όλα τα κρασιά μας στο ψυγείο και να τα σερβίρουμε τουλάχιστον 5 βαθμούς χαμηλότερα από τον γενικό κανόνα, ενώ τα λευκά και τα ροζέ λίγο πριν τα σερβίρουμε μπορούμε να τα τοποθετούμε για 10 λεπτά περίπου στη κατάψυξη. Εξάλλου, όταν σερβίρουμε και αφήσουμε για λίγο στο ποτήρι μας, το κρασί θα ζεσταθεί στη θερμοκρασία περιβάλλοντος και θα φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία.
Αξίζει τέλος να αναφερθούμε και στην ατασθαλία στην οποία κάποιες φορές παρασυρόμαστε όταν έχει πολλή ζέστη, προσθέτοντας παγάκια στο κρασί μας. Αυτό μπορεί να μας ανακουφίζει στιγμιαία και να δροσίζει το κρασί που πίνουμε, αλλοιώνει όμως τα χαρακτηριστικά του κρασιού σε μεγάλο βαθμό. Όσο για τη λαϊκή παροιμία “μήνα που δεν έχει ρο, ρίξε στο κρασί νερό”, αναφέρεται σε κρασιά χειροποίητα, βαριά και με αρκετούς αλκοολικούς βαθμούς, που εξομαλύνονταν με λίγο νερό.
Αναμένουμε το φθινόπωρο και τα μικρά διαμάντια των οινοπαραγωγών μας!
