Είναι γνωστή η φράση πως όταν γινόμαστε γονείς “θέλουμε πάντα το καλό των παιδιών μας”. Όσο μεγαλώνουν δε, αυτή η αγωνία ή το ενδιαφέρον μας κορυφώνεται. Δεν θα το αποκαλέσω άγχος, διότι όταν προσπαθείς να πραγματοποιήσεις τα όνειρα του παιδιού σου, όλα αυτά μετατρέπονται σε χαρά και λαχτάρα. Σε κάθε ηλικία νιώθεις την ανάγκη να τους παρέχεις το καλύτερο που μπορείς, αρχίζοντας από την επιλογή του παιδικού σταθμού έως και το πανεπιστήμιο.
Αυτή την εβδομάδα λοιπόν, μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά η είδηση ότι το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας που επαναφέρει, ενισχύει και διευρύνει το θεσμό των Πρότυπων και Πειραματικών Σχολείων προχωρά προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής. Οι αλλαγές που φέρνει το νομοσχέδιο σε ό,τι αφορά τα πειραματικά σχολεία είναι κάτι που με απασχόλησε σοβαρά τα τελευταία χρόνια, ως γονέας με παιδιά του φοιτούν στο 74ο δημοτικό σχολείο της Πλάκας εδώ και πέντε χρόνια.
140 Χρόνια Ιστορίας
Το πρώτο δημοτικό των Αθηνών στέκεται εκεί 140 χρόνια να μας θυμίζει την ιστορία της περιοχής και της Αθήνας. Πριν χρόνια, το σχολείο μας είχε το δικαίωμα να είναι διασυνδεδεμένο με το γυμνάσιο της Πλάκας, καθώς ήταν και το μόνο γυμνάσιο που θα μπορούσε να απορροφήσει τους μαθητές του σχολείου μέσα στο κέντρο. Βρίσκονται και τα δύο στην οδό Αδριανού και κατέχουν ιδιαίτερη αξία στην καρδιά των κατοίκων, αφού οι περισσότεροι φοίτησαν εκεί.
Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια αυτό άλλαξε, με την παρεμβολή του Μαράσλειου που διεκδικούσε όλες τις θέσεις αποκλειστικά και μόνο για τα δικά του παιδιά. Το δικό μας δικαίωμα, ως 74ο δημοτικό σχολείο χάθηκε, με την αλλαγή του τότε νομοσχεδίου που δέσμευε την απευθείας σύνδεση του Μαράσλειου δημοτικού αποκλειστικά με το Πειραματικό Γυμνάσιο. Οι διαθέσιμες θέσεις που υπήρχαν εξατμίστηκαν χωρίς δικαιολογία.
Από την άλλη πλευρά, προσπαθώ να καταλάβω την έκρηξη που νιώθει η βουλευτής του ΚΙΝΑΛ Νάντια Γιαννακοπούλου για την αλλαγή που φέρνει το νομοσχέδιο. Έχει την ίδια αγωνία που είχαμε τόσα χρόνια με τα δικά μας παιδιά, μη ξέροντας πού θα απορροφηθούν μακριά από την περιοχή τους. Η ασφάλεια ότι τα παιδιά της θα εισάγονταν χωρίς εξετάσεις στο πειραματικό γυμνάσιο ανατράπηκε, δημιουργώντας αντίξοες συνθήκες για το περιβάλλον της.
Όλα είναι κατανοητά και αποδεκτά ως προς τις αντιδράσεις, διότι η αγωνία για τα παιδιά μας υπερέχει. Όμως, μέχρι πού μπορεί να φτάσει η διάθεση παρέμβασης; Αν η κυρία Γιαννακοπούλου θίχτηκε τόσο πολύ με την παρεμβολή της υπουργού για καλύτερη μεταχείριση προς όφελος όλων των παιδιών στο κέντρο, τι πρέπει να κάνουν οι υπόλοιποι γονείς; Τι μας ενδιαφέρει πραγματικά για το μέλλον των παιδιών μας; Να έχουν ίσες ευκαιρίες με αξιολόγηση δια μέσου εξετάσεων ή εισαγωγή από “τυχαία” κλήρωση; Ποιο είναι το μήνυμα που τους μεταφέρουμε;
Γιατί Αριστεία Ξανά;
Προσωπικά, συγχαίρω την υπουργό παιδείας Νίκη Κεραμέως γι’ αυτή την απόφαση να καταστήσει το Πειραματικό Γυμνάσιο της Πλάκας σε Πρότυπο, δίνοντας την δυνατότητα σε όλα τα παιδιά στο κέντρο να έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν για να εισαχθούν σε ένα σχολείο που μπορεί να τους προσφέρει κάτι διαφορετικό. Η συγκεκριμένη απόφαση μας δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχουμε και να αποδείξουμε στους εαυτούς μας πως μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Η αριστεία έρχεται να μας υπενθυμίσει πως η αξιολόγηση ίσως χρειάζεται τελικά. Το σχολείο δημιουργεί τις συνθήκες να εξελισσόμαστε δημιουργικά και όσο υψηλότερα είναι τα κίνητρα για τους μαθητές, τόσο αξιότεροι αισθάνονται με την επιτυχία ή ακόμη και την αποτυχία τους. Τουλάχιστον έτσι, ανακαλύπτουν ποιες είναι οι δεξιότητες που απαιτείται να κατέχουν σήμερα και το κόστος που χρειάζεται για να το πετύχουν.
Παρά το γεγονός ότι βιώσαμε μια πολύ δύσκολη περίοδο, νιώθω πως τέτοιου είδους αλλαγές μας χαρίζουν αισιοδοξία για το μέλλον. Eίναι ευχή και ελπίδα όλων μας να εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο η παιδεία στη χώρα μας ώστε να δίνει ίσες ευκαιρίες για την ανάπτυξη και εξέλιξη των δυνατοτήτων κάθε παιδιού!
