Κάπου ανάμεσα σε μυθοπλασία και αληθινή ιστορία, μάθημα ανατομίας και αστροφυσικής, γεωπονίας και ψυχολογίας κινείται η «Amalia Melancholia», που θα μπορούσε, εκτός από τίτλος θεατρικού έργου για μια θλιμμένη πριγκίπισσα –«Amalia Melancholia, η Βασίλισσα των Φοινίκων» ο πλήρης–, να είναι είδος φυτού, πάθησης, αστέρας.
Με φόντο την ιστορία κατά την εποχή της έλευσης του Όθωνα Α′, του πρώτου βασιλιά του ελληνικού κράτους, διαδραματίζεται μια προσωπική ιστορία που, αν και εκτυλίχθηκε κεκλεισμένων των θυρών, επηρέασε ένα ολόκληρο κράτος, αποτελώντας εν μέρει καταλύτη στις πολιτικές εξελίξεις της εποχής και στην εκθρόνιση του βασιλικού ζεύγους.
Η Βασίλισσα Αμαλία
Μέσα από τις ανέκδοτες επιστολές προς τον πατέρα της, η βασίλισσα Αμαλία μοιράζεται τις μύχιες σκέψεις της, τη λαχτάρα της για την απόκτηση απογόνου και την αγάπη της για την Ελλάδα που δεν της την ανταπέδωσε. Η Αμαλία φαίνεται να είναι πλάσμα επίγειο και παράλληλα υπερκόσμιο, ευαίσθητο με εσωτερική δύναμη που αντλείται από την πίστη στον Θεό και στη δική της θέληση.
Στις επιστολές της δείχνει την ενηλικίωσή της, το πέρασμα από την άγουρη, ενθουσιώδη και ρομαντική Αμαλία στην επίμονη, δυναμική και πολιτικοποιημένη γυναίκα τις περιόδους εκείνες της ζωής της που το πολυπόθητο τέκνο δεν έρχεται εξαιτίας της γενετήσιας ανατομικής απλασίας/δυσπλασίας του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματός της, το οποίο προσπαθούσε να θεραπεύσει μέσω των τότε επιστημονικών μεθόδων ή και με γιατροσόφια. Δείχνει ακόμα την πίστη στο όραμά της, τη δημιουργία του ολάνθιστου κήπου, ο οποίος αποτέλεσε εθνική κληρονομιά.
Ένα Προσεγμένο Ταξίδι στον Χρόνο
Η Ζωή Χατζηαντωνίου στήνει μια παράσταση που διακρίνεται για την ισορροπία του ιστορικού και μυθοπλαστικού στοιχείου, αναδεικνύοντας άγνωστες εν πολλοίς πτυχές του βίου της νεαρής βασίλισσας, που αφορούν την ψυχική, ηθική και σωματική ταλαιπωρία της λόγω της ατεκνίας, δημιουργώντας δραματουργικά ένα παρατηρητήριο της γυναικείας ψυχοσύνθεσης.
Στο λειτουργικό πολύσημο σκηνικό έπιπλο-εκθετήριο –που επιμελήθηκε η Εύα Μανιδάκη– μας εισάγει από την πρώτη στιγμή η επιμελήτρια, μετέπειτα σκιά της Αμαλίας/Ρίτα Λυτού, σκοπίμως στην αγγλική γλώσσα (ίσως να διευκόλυνε η χρήση ψηφιακών υπότιτλων για τους μη αγγλομαθείς), παρουσιάζοντας τη βασίλισσα ως εκθετήριο, ένα αξιοπερίεργο αφύσικο πλάσμα, πεδίο εξερεύνησης και πειραματισμού. Η Έμιλυ Κολιανδρή ζωντανεύει την εύθραυστη, λεπτεπίλεπτη και πορσελάνινη αλλά συνάμα και δυνατή Αμαλία της, πετυχαίνοντας να υποδυθεί ένα πλάσμα της πολιτικής ιστορίας μέσα σε ένα σομόν κρινολίνο (κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη), που αντικατοπτρίζει την αισθητική της εποχής.
Επί της ουσίας, η «Amalia Melancholia» δεν αποτελεί μια στεγνή βιογραφική αναφορά ή μια αναδρομή σε ένα ιστορικό γεγονός, αλλά ένα προσεγμένο ταξίδι σε ένα άχρονο παρόν με αφετηρία το ιστορικό παρελθόν.
Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Ζωή Χατζηαντωνίου | Ερμηνεύουν: Έμιλυ Κολιανδρή, Ρίτα Λυτού | Σκηνικό: Εύα Μανιδάκη | Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη | Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος σε συνεργασία με τον Γιώργο Μιζήθρα | Βίντεο: Παντελής Μάκκας | Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης | Σύμβουλος δραματουργίας: Λουίζα Αρκουμανέα | Βοηθός σκηνοθέτιδας: Στέλλα Ράπτη | Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Καλοφούτη | Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή | Φροντιστήριο: Υακίνθη Τσούρα | Περούκες: Κωνσταντίνος Σαββάκης.
Πληροφορίες
Έως τις 8 Ιανουαρίου | Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή στις 20:00, Πέμπτη και Παρασκευή στις 20:30 | Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Ηρώων Πολυτεχνείου 32, τηλ. 210 4143310
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Και Γελάσαμε και Παίξαμε στο «Elizadeth» στο Vault
Σταυρός Δάλκος – Γιώργος Αλεβυζάκης: Στην «Αρτζεντίνα» του Θέατρου 104
