Η ιστορική μνήμη αναβιώνει μέσα από καταγεγραμμένες προφορικές μαρτυρίες της Έλλης Παπαδημητρίου, που κουβαλούν πόνο, κακουχίες, μαζικές εκτελέσεις και μυρίζουν καμένη ζωή από τους πολέμους που σφράγισαν την ελληνική ιστορία. Ο Κοινός Λόγος αποτελεί την κοινή φωνή γυναικών που ξεριζώθηκαν από την πατρογονική εστία τους, γυναικών που βίωσαν την απώλεια σε όλες τις μορφές της.
Η θεατρική εξιστόρηση δραματικών προσωπικών ιστοριών απαιτεί ειδική διαχείριση, καθώς πρωταγωνιστεί ο λόγος. Ο Μπάμπης Κλαλιώτης, έχοντας ως σημαντικό δραματουργικό εφόδιο τον αφηγηματικό λόγο των γυναικών που επέζησαν από τον Ποντιακό Ξεριζωμό-Γενοκτονία, τη Μικρασιατική Καταστροφή, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, σκηνοθετεί τέσσερις γυναίκες (Ειρήνη Γραμματικοπούλου, Βαρβάρα Καρά, Ευασία Κουτουλάκη, Μαργαρίτα Σάββα) που δραματοποιούν αυτές τις βιωματικές εμπειρίες, στέλνοντας δυνατές δονήσεις προς τους θεατές.
Χωρίς να δημιουργούνται δυνατές εντάσεις και κραδασμοί, ο γυναικείος ιστορικός Λόγος, πιο Κοινός από ποτέ, βαθιά ανθρώπινος και τραγικός, εκφράζει αλήθειες μέσα από τα τσακίσματα της φωνής, προκαλώντας αναστοχασμό και συναισθήματα.
Στεκόμενες απέναντι στο κοινό, με σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα, ξετυλίγουν το κουβάρι της οδύσσειας των ηρωίδων τους, διατρέχοντας την ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα. Η σκηνική παρουσία των γυναικών ακολουθεί τη δυναμική της αφήγησης, χωρίς υπερβολές στην ερμηνεία, στα σκηνικά και στα κοστούμια, τα οποία επιμελείται η Μάγδα Καλέμη, αλλά και στην κινησιολογία που έχει αναλάβει η Βαρβάρα Καρά.
Στους ρυθμούς των γλυκόπικρων τραγουδιών ως κληρονομιά των χαμένων πατρίδων, τα οποία επιμελήθηκε η Ευασία Κουτουλάκη, κινείται ο Κοινός-Άμεμπτος-Λόγος, αναδεικνύοντας το αυθεντικό προσωπικό βίωμα, ως μέρος του συλλογικού δράματος. Χωρίς να δημιουργούνται δυνατές εντάσεις και κραδασμοί, ο γυναικείος ιστορικός Λόγος, πιο Κοινός από ποτέ, βαθιά ανθρώπινος και τραγικός, εκφράζει αλήθειες μέσα από τα τσακίσματα της φωνής, προκαλώντας αναστοχασμό και συναισθήματα. Ο Κοινός Λόγος ακούγεται στο Θέατρο Παραμυθίας κάθε Πέμπτη στις 21:00, ζωντανεύοντας σε μιαν αξιοπρεπή παράσταση εβδομήντα πέντε λεπτών τις ατομικές και συλλογικές μνήμες.
