Κάθε γουλιά από το κρασί μας είναι και ένα ταξίδι στον κόσμο της γεύσης και της αρμονίας. Η εμπειρία αυτή κρύβει μια ομάδα αφοσιωμένων επαγγελματιών, οι οποίοι εργάζονται παθιασμένα για να δημιουργήσουν το «τέλειο» κρασί που θα συντροφεύσει τις στιγμές μας.
Όταν σκεφτόμαστε την τέχνη της οινοποιίας, συχνά επικεντρωνόμαστε στη διαδικασία παραγωγής του κρασιού. Ωστόσο, πίσω από αυτή την επιστημονική διαδικασία κρύβεται μια πολύπλευρη πραγματικότητα. Η παραγωγή κρασιού ξεκινάει στον αμπελώνα πολύ πριν τα πρώτα σταφύλια φτάσουν στο οινοποιείο. Με βαθιά γνώση των ποικιλιών, των εδαφών, του κλίματος αλλά και της αμπελουργικής παράδοσης, ο αμπελουργός εφαρμόζει τις καλύτερες πρακτικές καλλιέργειας που θα του δώσουν το αρτιότερο και ποιοτικότερο αποτέλεσμα.
Παράλληλα, μεγάλο μέρος της τέχνης κρύβεται στο οινοποιείο, όπου η επιθυμία είναι να δημιουργηθεί ένα κρασί με σεβασμό στον καρπό που έδωσε το αμπέλι. Εδώ, ο οινολόγος επεξεργάζεται τα σταφύλια με προσοχή και αγάπη, χρησιμοποιώντας τεχνικές ζύμωσης και επεξεργασίας που αναδεικνύουν το terroir κάθε περιοχής και σέβονται τους κόπους των αμπελουργών. Από παραδοσιακές πρακτικές μέχρι υπερσύγχρονα πρωτόκολλα οινοποίησης, ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα απολαυστικό κρασί.
Από την οπτική γωνία του συμβούλου οινολόγου, συχνά συζητάμε με τους παραγωγούς «για ποιον ακριβώς φτιάχνουμε κρασί». Για ποιον δημιουργούμε μια ετικέτα;
Η απάντηση φαίνεται να εξαρτάται από τον ποιον ρωτάμε. Για τον παραγωγό, το κρασί είναι η εκπλήρωση μιας επιθυμίας ή η συνέχεια μιας παράδοσης. Για τον οινολόγο, είναι η ευκαιρία να εκφράσει την τέχνη και την επιστήμη του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, και οι δύο επιθυμούν να εκφράσουν την προσωπικότητα και τη φιλοσοφία τους, αναδεικνύοντας παράλληλα τον τόπο τους και την ιστορία του.
Όμως το κρασί δεν απευθύνεται μόνο σε παραγωγούς και οινολόγους. Απευθύνεται στον καταναλωτή, που αναζητά την εμπειρία της γεύσης και της απόλαυσης. Στους διαγωνισμούς και στους κριτές, που αναζητούν την τελειότητα και την καινοτομία. Στην αγορά, που αντανακλά τις τάσεις και τις προτιμήσεις του κοινού. Στον δημοσιογράφο που στοχεύει στην ανακάλυψη ενός νέου προϊόντος και στην ενημέρωση των καταναλωτών.
Έτσι, τελικά, η παραγωγή κρασιού είναι πολύ περισσότερο από μια μονοδιάστατη διαδικασία – είναι ένα ομαδικό παιχνίδι συνεργασίας, μια αλυσίδα δημιουργίας και εκφραστικότητας. Είναι μια περιπέτεια γεμάτη ανακαλύψεις. Και ενώ η επιστημονική ακρίβεια και η τεχνολογική πρόοδος μπορούν να καθοδηγήσουν σε αυτή τη διαδρομή, είναι το πάθος και το όραμα που κάνουν τη διαφορά στο τέλος.
Άρα, στο ερώτημα «Για ποιον φτιάχνουμε το κρασί: για τον παραγωγό, τον οινολόγο, τον δημοσιογράφο, τον καταναλωτή, τον κριτή;», η απάντηση είναι για όλους και για τον καθένα ξεχωριστά.
Εις υγείαν!
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Η Επανάσταση του Ελληνικού Αμπελώνα
