Ως Έλληνες, ξέρουμε καλά πως η χώρα μας δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από παραθαλάσσιους προορισμούς στο εξωτερικό. Άλλωστε τα νησιά μας είναι τόσο πολλά και η ακτογραμμή τόσο πλούσια που μπορεί κανείς να βρίσκει κάθε καλοκαίρι και από έναν καινούριο παράδεισο. Σε κάθε περίπτωση όμως, και η γειτονική μας Ιταλία κρατά αρκετά ψηλά τον πήχη, και έχει να προσφέρει πανέμορφα παραθαλάσσια χωριά και νησιά, τα οποία επιλέγουν πολλοί διάσημοι και μη για τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
Πριν κάποιους μήνες, και με μια πολύ καλή αφορμή, με πήγαν οι φίλες μου στο Ποζιτάνο, ένα πανέμορφο χωριό χτισμένο πάνω στις απότομες πλαγιές της κεντρικής ακτής Αμάλφι. Η μαυριτανική αρχιτεκτονική του ξεχωρίζει, σχηματίζοντας ένα πανέμορφο τοπίο, το οποίο τρεις μέρες εκεί δεν καταφέραμε να χορτάσουμε. Η θέα από κάθε σημείο του χωριού ήταν επίσης μοναδική και άξια κάθε φωτογραφίας μας.
“Positano bites deep. It is a dream place that isn’t quite real when you are there and becomes beckoningly real after you have gone.”
John Steinbeck
Μείναμε σε ένα φανταστικό σπίτι με φοβερές παροχές και διακόσμηση υψηλής αισθητικής. Η Villa Eden, όπως ονομάζεται, χωρητικότητας περίπου 10 ατόμων, είναι ιδανική επιλογή για όσους θελήσουν να επισκεφτούν το Ποζιτάνο με μεγάλη παρέα. Για όσους θελήσουν να το ζήσουν πιο ρομαντικά, προτείνω ανεπιφύλακτα το ομώνυμο ξενοδοχείο Hotel Eden Roc Suites, καθώς και το Le Sirenuse, στο οποίο και απολαύσαμε ένα απογευματινό aperitif μία από τις μέρες που περιηγηθήκαμε στην πόλη.
Ένα από τα χαρακτηριστικά του Ποζιτάνο είναι τα αμέτρητα σκαλιά που πρέπει να κατέβει κανείς για να φτάσει στο εμπορικό του κέντρο και την παραλία. Πρόκειται για εξαντλητικότατη διαδικασία, ειδικά μετά από την πέμπτη φορά που το επαναλάβαμε, οπότε είναι ένας παράγοντας που πρέπει να σκεφτεί κανείς όταν επιλέξει την τοποθεσία διαμονής του! Σε κάθε περίπτωση όμως, υπάρχουν λεωφορεία που σε ανεβοκατεβάζουν, καθώς και ταξί, τα οποία όμως δεν χάνουν ευκαιρία να σου πάρουν κάτι παραπάνω!
Η βόλτα στο εμπορικό κέντρο είναι πάντως ιδιαιτέρως απολαυστική. Μικρά μαγαζάκια φτιαγμένα με πολύ καλό γούστο ξεπροβάλλουν ανάμεσα στις μπουτίκ γνωστών οίκων μόδας και δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρον θέαμα, ελκυστικό για κάθε γούστο. Κάθε σοκάκι που θα κατηφορίσει κανείς καταλήγει στην παραλία του Ποζιτάνο, όπου διάφορα εστιατόρια προσφέρουν ωραίο γεύμα δίπλα στη θάλασσα.
Εμείς δοκιμάσαμε to Chez Black και η εμπειρία ήταν όσο καλή περιμέναμε. Με φωτογραφίες διασήμων που έχουν δειπνήσει εκεί να κρέμονται στους τοίχους και το προσωπικό που σε έκανε να νιώθεις σαν στο σπίτι σου, σερβίροντάς σου πίτσα σε σχήμα καρδιάς, πώς να μη το λατρέψεις! Εξίσου ωραία φάγαμε και στο κάπως πιο επίσημο και σοβαρό Next 2, το οποίο βρίσκεται πιο ψηλά στο λόφο και στο οποίο προτείνω ανεπιφύλακτα την πάστα με ραγού και τυρί στρατσιατέλα!
Σε αυτό το ταξίδι όμως, το καλύτερο μας γεύμα δεν το κάναμε στο Ποζιτάνο, αλλά στο γειτονικό Κάπρι, το οποίο απέχει λιγότερο από μια ώρα με πλεούμενο. Για όσους δεν το γνωρίζουν, το Κάπρι είναι νησί της Ιταλίας το οποίο βρίσκεται στην Τυρρηνική θάλασσα, ανοιχτά της χερσονήσου του Σορέντο, στην περιφέρεια της Καμπανίας, στην Επαρχία της Νάπολης. Γνωστό και ως θέρετρο διασημοτήτων από τη δεκαετία του ’50, το Κάπρι σε ταξιδεύει στο χρόνο με άποψη και στιλ!
Αν και το ζήσαμε μόνο για λίγες ώρες, η κλασική αρχιτεκτονική και ο αέρας του νησιού μας συνεπήραν. Χαθήκαμε στα σοκάκια του και υποκύψαμε πάλι στις καλόγουστες μπουτίκ και στη φιλοξενία των κατοίκων του. Για σημείο συνάντησης είχαμε συμφωνήσει το εστιατόριο Aurora, όπου φάγαμε μεσημεριανό, το οποίο, όπως σας ανέφερα παραπάνω, ήταν και το καλύτερό μας γεύμα. Οι παπαρδέλες με τρούφα που δοκίμασα φλερτάρουν εύκολα με την πρώτη θέση στη λίστα των πιο γευστικών πιάτων που έχω δοκιμάσει ποτέ. Πέρα από το Κάπρι αυτό καθ’ αυτό, άξιζε και η διαδρομή που κάναμε από το Ποζιτάνο προς το νησί. Επισκεφτήκαμε διάφορες σπηλιές και απολαύσαμε πολλά ρομαντικά τοπία. Αν και ήταν Απρίλιος και δεν κολυμπήσαμε, ο φρέσκος αέρας της θάλασσας ήταν ό,τι έπρεπε.
Την τελευταία μέρα μας στο Ποζιτάνο, και με την πτήση της επιστροφής να κοντοζυγώνει, ζητήσαμε στον οδηγό που μας μετέφερε προς τη Νάπολη (από όπου και πετάξαμε προς την Αθήνα) να κάνει και μια στάση στο Σορέντο, μια εξίσου όμορφη κωμόπολη, την οποία και προτείνω ανεπιφύλακτα για όποιον βρεθεί στην περιοχή. Τα γραφικά δρομάκια και η όμορφη θέα στη θάλασσα αποτέλεσαν το τέλειο κλείσιμο για το ταξίδι μας… ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα, μέχρι να φτάσουμε στη Νάπολη.
Ομολογώ ότι η Νάπολη από μόνη της είναι μια εμπειρία! Καθώς μείναμε ένα βράδυ μόνο εκεί, δεν έχω πολλά να πω για τα τουριστικά σημεία της πόλης. Όμως θα μπορούσα να μιλήσω ατελείωτα για τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η χαοτική της ρυμοτομία, η χωρίς κανόνες οδήγηση των ντόπιων, οι γραφικές φιγούρες που στέκονταν έξω από κάθε μαγαζί ή εστιατόριο που σε κάνουν να νομίζεις ότι υποδύεσαι κάποιον ρόλο στο “Goodfellas”. Η εμπειρία αξίζει, όπως αξίζει και η ναπολιτάνικη πίτσα!
Με τις απευθείας δε πτήσεις της Aegean και της Easyjet, μπορείτε να βρεθείτε εκεί πανεύκολα, σε λιγότερο από δύο ώρες. Και από τη Νάπολη, μπορείτε να βρεθείτε σε πολλά όμορφα χωριά και θέρετρα, όπως το Ποζιτάνο, σε πολύ σύντομο χρόνο!
