Όνομα: Λίλια Ζιάμου
Επάγγελμα: Visual Artist
Τόπος Κατοικίας: Νέα Υόρκη
Η Λίλια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε κάπου μεταξύ Ζυρίχης, Παρισιού και Θεσσαλονίκης. Εδώ και 10 χρόνια διατηρεί το δικό της καλλιτεχνικό στούντιο στη Νέα Υόρκη, στο οποίο ονειρεύεται να μπορεί να παραμείνει για τα επόμενα “πολλά” χρόνια. Ως καλλιτέχνης έχει πειραματιστεί με αρκετά υλικά – από πέτρες και πηλό μέχρι σύγχρονα μέσα, όπως 3D modelling και scanning. Μιλήσαμε με αφορμή την έκθεσή της “body politic / bädē päl-tik“ που παρουσιάζεται αυτή την περίοδο στη γκαλερί NYU Kimmel Windows στη Νέα Υόρκη.
Ανήσυχο πνεύμα και συνάμα προσγειωμένη και ουσιαστική, κάτι που συνάδει απόλυτα με το βαρύ βιογραφικό της στο χώρο του επιχειρείν –πτυχίο Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο της Dijon και διδακτορικό στον ίδιο τομέα από το Rhode Island στις ΗΠΑ- η Λίλια αγάπησε την τέχνη όταν ξεκίνησε να εργάζεται σαν ακαδημαϊκός στο Zicklin School of Business του City University στη Νέα Υόρκη. Αφού απέκτησε έναν ακόμη μεταπτυχιακό τίτλο στην Τεχνη και τις Νέες Τεχνολογίες από το Πανεπιστήμιο NYU Tisch Arts, άρχισε να δημιουργεί τα δικά της έργα. Μεταξύ άλλων έχει εκθέσει στη Νέα Υόρκη στη Shiva Gallery και στο Museum of Arts and Design, ενώ έχει κάνει εκθέσεις και στην Ελλάδα και στη Νότιο Κορέα (Four Walls Gallery, Seoul).
3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στη Νέα Υόρκη;
Οι ρυθμοί, τα πολιτιστικά γεγονότα και η πολυ-πολυτισμικότητα.
Η δουλειά σου: πάθος ή τρόπος για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην;
Είναι η ζωή μου και η δουλειά μου.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι από το κρεβάτι κάθε πρωί;
Το στούντιο και τα προβλήματα που δεν έχω λύσει ακόμη. Στόχος μου ως καλλιτέχνης είναι να δείξω διαφορετικές πτυχές, να παροτρύνω τον κόσμο να δει τα πράγματα και τη ζωή από διαφορετικές σκοπιές.
Πού θες να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια;
Στο στούντιό μου.
Πες μας κάτι για τον εαυτό σου που δεν μπορούμε να καταλάβουμε εκ πρώτης όψεως…
Είμαι σαν τη δουλειά μου, έχω διαφορετικές πλευρές, για παράδειγμα, μπορώ από τη μια να είμαι πολύ οργανωτική και αναλυτική πριν αρχίσω να δουλεύω σε ένα έργο και από την άλλη όταν αρχίσω χάνομαι τελείως.
Ποιο θα ήταν (αν υπήρχε) αυτό που θα έπαιρνες πίσω στην Ελλάδα μαζί σου από τη Νέα Υόρκη και γιατί;
Δύσκολο να το απαντήσω αυτό. Ίσως τις δομές και την οργάνωση της Νέας Υόρκης.
Αν μπορούσες να εξάγεις κάτι από την Ελλάδα στη Νέα Υόρκη ποιο θα ήταν αυτό;
Τους γονείς μου, τους φίλους μου και το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Βeauty is in the eye of the beholder λένε – κάτι πολύ αληθινό για τους Έλληνες όταν αναφέρονται στη χώρα τους. Είναι όντως η Ελλάδα το ομορφότερο μέρος του κόσμου;
Είναι σίγουρα πανέμορφη χώρα, έχει τοπία, πολιτισμό, τέχνη.
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να αλλάζουν συμπεριφορά όταν βρίσκονται σε ένα νέο περιβάλλον. Πες μας, υπάρχει ένας τομέας στον οποίο είδες τη δική σου συμπεριφορά να αλλάζει όταν βρέθηκες να ζεις στο εξωτερικό;
Δεν νομίζω, είμαι πάντα η ίδια. Όταν είμαι στην Ελλάδα μου λένε ότι είμαι Αμερικανίδα, στη Νέα Υόρκη μου λένε ότι είμαι Ελληνίδα.
Στην Ελλάδα γίνεται πολύς λόγος για το λεγόμενο brain drain και για το πώς μπορούμε να κρατήσουμε τα νέα παιδιά στη χώρα μας. Εσένα τι θα σε έκανε να γυρίσεις πίσω;
Δεν νομίζω ότι θα ήθελα ποτέ να γυρίσω, δεν το σκέφτηκα ποτέ. Μου αρέσει εδώ, η καθημερινότητα, η πόλη, η ζωή μου. Πηγαίνω στην Ελλάδα και έχω κρατήσει επαφές, έχω διδάξει και στο ελληνικό πανεπιστήμιο σαν επισκέπτης καθηγητής, αλλά δεν νομίζω ότι θα γύρναγα ποτέ πίσω.
