Σε ένα απρόσιτο και άγριο τοπίο, που είναι σε παρακμή εδώ και χρόνια, υπάρχει ένα διαμαντάκι που με μικρή προσπάθεια μπορει να λάμψει ξανά. Τα Μέθανα είναι όπως ένας ανέγγιχτος από τις κοινωνικές συμβάσεις άνθρωπος. Δεν τρελαίνεσαι να τον γνωρίσεις, αλλά όταν αφιερώσεις χρόνο και ενέργεια, ανακαλύπτεις τις κρυμμένες –αρχικά– ομορφιές και ιδιαιτερότητές του.
Θέλουν χρόνο τα Μέθανα. Και να τους προσφέρεις και μπόλικη ενέργεια. Να περπατήσεις στα μονοπάτια, να ιδρώσεις, να προσπαθήσεις. Να αφεθείς στην αύρα της ιστορίας, να δώσεις ευκαιρίες για όσα δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Η εικόνα της εγκατάλειψης, της παλιάς λάμψης που έχει φορτωθεί με μπόλικη σκόνη και φθορά από τον χρόνο, είναι ορατή με την πρώτη ματιά σε κτίρια που κάποτε, στο μακρινό παρελθόν, πρωταγωνιστούσαν.
Κάτι σιγοβράζει από χαμηλά, μέσα στα έγκατα της Γης. Μπορεί να είναι και μια νέα εποχή για τα Μέθανα.
Τα κοντινά χωριά προσπαθούν με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους να διατηρήσουν τη ζωή στον τόπο, ενώ το ηφαίστειο στο χωριό Καμένη Χώρα είναι συνώνυμο με την ιστορία της περιοχής και σε προκαλεί να ανατρέξεις σε γεωλογικά μονοπάτια που απέχουν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια από το σήμερα. Κάτι σιγοβράζει από χαμηλά, μέσα στα έγκατα της Γης. Μπορεί να είναι και μια νέα εποχή για τα Μέθανα.
Δεν χρειάζονται πολλά για να γίνει μια μικρή αισθητική επανάσταση και να πιάσει ο τόπος το νήμα από την αρχή, πατώντας σε όσα ήδη υπάρχουν. Όπως το εμβληματικό κτίριο των ιαματικών λουτρών της περιοχής, που περιμένει νέο ιδιοκτήτη να του δώσει πάλι ζωή. Είναι εντυπωσιακή η εικόνα του, κίνητρο για κάποιον με μεράκι και αισθητική ώστε να του προσφέρει μια νέα διαδρομή.
Με πολλά προϊόντα από την ευρύτερη περιοχή, με σεβασμό στον πελάτη και με μια δόση παλαιική, η γαστρονομία του τόπου είναι καλή, επιμένοντας στην τοπική κουζίνα και στα σπιτικά φαγητά. Τα καταλύματα είναι μέτρια, πρέπει να ψάξεις για να βρεις κάτι στιλάτο και όμορφο, κάτι που θα ταίριαζε στην περιοχή. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποια μικρά τύπου ξενοδοχεία που προσφέρουν λίγα δωμάτια με ωραία διακόσμηση και άνεση.
Το βουνό πάνω από τα Μέθανα είναι εξίσου εντυπωσιακό με τη θάλασσα που τα συνδέει με όλα τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τον Πειραιά. Με άφθονα μονοπάτια, κάθε του γωνιά είναι μια ευχάριστη έκπληξη.
Τα Μέθανα είναι χερσόνησος, μοιάζουν σαν νησί, όμως συνδέονται με τη στεριά ώστε η πρόσβαση να μην εξαρτάται από τον καιρό. Ωστόσο, η θαλάσσια συγκοινωνία μοιάζει ο καλύτερος τρόπος για να φτάσεις στην περιοχή. Και είναι. Μόλις δύο ώρες από τον Πειραιά, ενώ από την άσφαλτο θέλεις ένα τρίωρο και σε απαιτητικό δρόμο, ειδικά στο κομμάτι που στρίβεις από την Εθνική και οδεύεις προς Επίδαυρο. Είναι χρόνια που ο όγκος των αυτοκινήτων έχει ξεπεράσει τις δυνατότητες αυτού του δρόμου.
Το βουνό πάνω από τα Μέθανα είναι εξίσου εντυπωσιακό με τη θάλασσα που τα συνδέει με όλα τα νησιά του Αργοσαρωνικού και τον Πειραιά. Με άφθονα μονοπάτια, κάθε του γωνιά είναι μια ευχάριστη έκπληξη. Ένας που το γνωρίζει καλά γιατί το περπάτησε πολύ είναι ο Ηλίας Ρίζος. Συνεργάστηκε με ντόπιους και μαζί πήραν την απόφαση να δημιουργήσουν έναν αγώνα που θα έβαζε τα Μέθανα στον χάρτη του αθλητικού τουρισμού. Ο αγώνας θα γινόταν ένα εξαιρετικό όχημα για την προβολή της περιοχής.
Πρόκειται για αγώνα ορεινού τρεξίματος με τίτλο «Το Γίδι των Μεθάνων», ο οποίος επεκτείνεται και στην άσφαλτο, με λίγο μικρότερες διαδρομές αλλά και παιδικές, ώστε να μυήσουν και τη νέα γενιά στον αθλητισμό.
Τα Μέθανα δεν είναι στη μόδα εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν είναι προορισμός που συζητιέται. Δεν είναι πολύ κοντά στην Αθήνα. Δεν έχει κάτι που να τα κάνει δημοφιλή. Αλλά είναι εκεί και είναι εκεί για όσους ψάχνονται έξω από την πεπατημένη για να ανακαλύψουν δυσεύρετους προορισμούς. Αυτό είναι το κοινό στο οποίο πρέπει να απευθυνθούν. Το «Γίδι των Μεθάνων» μπορεί να γίνει το εφαλτήριο και να ενώσει δυνάμεις ώστε η περιοχή να αποκτήσει μια νέα ταυτότητα, να γίνουν πράγματα προς μια κατεύθυνση που θα την αναζωογονήσει.
Πάντα οι ειρηνικές και ανεπαίσθητες –τουλάχιστον στην αρχή– επαναστάσεις γίνονται από λίγους «τρελούς». Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Ηλίας Ρίζος, ο οποίος ήρθε εδώ πριν από λίγα χρόνια και εγκαταστάθηκε στο χωριό Παλιά Λουτρά. Εκεί, αποκατέστησε ένα παλιό σπίτι με μεγάλη ιστορία, καθώς ανήκε στον ρεμπέτη Γιώργο Μπάτη.
Με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι τύποι σαν τον Ηλία Ρίζο, που έχουν πάθος για εκείνο με το οποίο αποφασίζουν να ασχοληθούν, έχουν μια δική τους «τρέλα», γόνιμη για τον τόπο όπου επιλέγουν να εγκατασταθούν, κι ας τον βγάζουν από τη ραστώνη του, κι ας τον «αναστατώνουν» ενίοτε.
Έχει φτιάξει και άλλα σπίτια, μικρά, για να μπορεί να φιλοξενεί κόσμο, να δίνει την ευκαιρία και σε άλλους να ανακαλύψουν τη ζωή σε ένα χωριό και σε έναν τόπο που έχει πολλά να προσφέρει. Ο ίδιος καλλιεργεί μποστάνι, έχει κότες, βγάζει λίγο λάδι, φτιάχνει τα ξύλινα έπιπλα μόνος του και κάνει όσες δουλειές μπορεί, όπως και οι πρόγονοί του. Δεν πρόκειται για επιστροφή σε μια άλλη εποχή. Είναι δρόμος προς το μέλλον, που πατάει σε όσα έχουν γίνει, που χρησιμοποιεί την αποθησαυρισμένη γνώση αλλά και ό,τι σύγχρονο μας προσφέρει η επιστήμη, αξιοποιώντας τη φύση και το περιβάλλον προς όφελος του.
Με τα χρόνια έχω καταλάβει ότι τύποι σαν τον Ηλία Ρίζο, που έχουν πάθος για εκείνο με το οποίο αποφασίζουν να ασχοληθούν, έχουν μια δική τους «τρέλα», γόνιμη για τον τόπο όπου επιλέγουν να εγκατασταθούν, κι ας τον βγάζουν από τη ραστώνη του, κι ας τον «αναστατώνουν» ενίοτε. Στα Μέθανα τον θεωρούν πια δικό τους – εκείνοι κυρίως που βλέπουν στο πρόσωπό του κάποιον που έχει τον τρόπο να αναδείξει, με σεβασμό στο παρελθόν και στο παρόν, το μέλλον της περιοχής. Ένα μέλλον βιώσιμο, με πολιτισμό και ταυτότητα, που θα του προσδώσουν μια νέα αίγλη.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Ελατοχώρι | Η Ζωή δεν Τελειώνει Χωρίς Χιόνι
