Στάθηκα στην υποδοχή και κοίταξα γύρω μου όσο περίμενα τη σειρά μου για το check-in. Το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο απο κόσμο αλλά σε καμία στιγμή δεν αισθανόσουν άσχημα λόγω πολυκοσμίας. Το προσωπικό, άριστο στους τρόπους του, εξυπηρετούσε τους ενοίκους με απροσποίητο χαμόγελο. Η όλη διακόσμηση είχε στοιχεία κλασικά και μοντέρνα με έντονη την παρουσία του ξύλου και με ένα touch art deco, χωρίς όμως αυτό να αποτελεί το απόλυτο χαρακτηριστικό. Στο lobby και στο εστιατόριο κυκλοφορούσαν καλοντυμένοι κυρίες και κύριοι, επισκέπτες για επαγγελματικούς λόγους ή και περιηγητές που απολάμβαναν τις ανέσεις του χώρου. Κάποιοι διαβάζοντας ένα βιβλίο ή μια εφημερίδα συνοδεία ενός γλυκίσματος και καφέ και άλλοι συνομιλώντας μεταξύ τους διακριτικά ενόσω δροσίζονταν με κάποιο αναψυκτικό.
Αφού τελείωσα με τα διαδικαστικά, προχώρησα στα ενδότερα για να εξερευνήσω μέχρις ότου να είναι διαθέσιμο το δωμάτιό μου. Βρέθηκα έτσι στην είσοδο ενός reception room και στάθηκα να αποκωδικοποιήσω την εικόνα που είχα μπροστά μου. Ένας ιδανικός συνδυασμός αισθητικής και ευρωπαικής αύρας! Μια σύζευξή παρόντος και παρελθόντος που έδεναν αρμονικά κάνοντας με να αναλογιστώ πόσες δεξιώσεις έιχαν λάβει χώρα εκεί μέσα. Πόσες προσωπικότητες πέρασαν απο αυτό το δωμάτιο τα τελευταία 100 χρόνια και ανέλυσαν την πολιτική κατάσταση ή διασκέδασαν υπό τους ήχους του πιάνου ή ακόμη φλέρταραν καθήμενοι στους άνετους λευκούς καναπέδες με ένα calvados στο χέρι μιλώντας ένα μείγμα αγγλικών, γερμανικών, γαλλικών και ιταλικών και ενσαρκώνοντας το Ευρωπαϊκό ιδεώδες της κουλτούρας, της ιστορίας και του ευ ζην;
Έκλεισα τα μάτια και έφερα μια μελωδία στο μυαλό μου που καλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί την ιδανική μουσική επένδυση!
