Μέρες τώρα, με το χριστουγεννιάτικο τεύχος μας προ των πυλών, προσπαθώ να βρω λίγο χρόνο για να γράψω αυτό εδώ το editorial. Βλέπετε, με το τέλος της δεκαετίας να πλησιάζει, μου γεννήθηκε η σκέψη να κάνω έναν απολογισμό και να μοιραστώ στη συνέχεια μαζί σας τα όσα ανακάλυψα.
Ο απολογισμός -ακόμη κι αυτός που αφορά τη δεκαετία- δεν θέλει πολύ ώρα. Απαιτεί όμως ησυχία και μια μίνιμουμ αυτοσυγκέντρωση. Ξέρω μάλιστα ότι τα λεπτά αυτά, αν τα αφιερώσω στον εαυτό μου, θα μου ανταποδώσουν την “επένδυση” με πολλαπλούς τρόπους. Και όμως, μάταια τις τελευταίες εβδομάδες ψάχνω τη μια ώρα που μου χρειάζεται για να κάνω αυτή την άσκηση.
Όχι ότι όλα όσα κάνω είναι τόσο τεράστια και σημαντικά που να μη μου αφήνουν κανένα περιθώριο. Κάθε άλλο. Χθες το βράδυ, έκανα bingewatch δυόμισι επεισόδια της σειράς “Mars” του National Geographic και ένα του guilty pleasure “Riverdale”. Πέρασα στις αρχές της εβδομάδας τουλάχιστον μισή ώρα να φροντίζω τα στολίδια του δέντρου μας να είναι σε ισορροπία, ενώ όταν μια φίλη που είχα να ακούσω καιρό με πήρε τηλέφωνο, καταλήξαμε να μιλάμε μια ώρα, παρά το γεγονός ότι εκκρεμούσε μια σειρά από δουλειές.
Όπερ σημαίνει ότι ακόμα και τις φορές που σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο νιώθουμε ότι πνιγόμαστε -κι αν με πετύχετε κάπου θα καταλάβετε ότι έχω γίνει ένας απ’ τους ανυπόφορους αυτούς ανθρώπους που λένε κάθε φορά πόσο εξουθενωμένοι είναι- χρόνο πάντα μπορούμε να βρούμε. Γιατί όμως επιμένουμε να μην τον αφιερώνουμε σε πράγματα που μακροπρόθεσμα θα μας κάνουν καλό;
Κάπου εδώ θυμήθηκα το καταπληκτικό, χιουμοριστικό, ακριβέστατο αφιέρωμα του Tim Urban, Why Procrastinators Procrastinate. Θυμήθηκα επίσης ότι κάπου, κάποτε είχα διαβάσει ότι για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο πιο μακροπρόθεσμα, βοηθάει να έχουμε στο μυαλό μας όχι μόνο τον τωρινό εαυτό μας, αλλά τον μελλοντικό επίσης.
Γιατί υπάρχουν δύο Μαριάννες. Η Μαριάννα που γράφει στο πληκτρολόγιο τώρα και η Μαριάννα η μελλοντική (ή για να είμαστε ακριβείς, οι μελλοντικές). Kαι η Μαριάννα του τώρα τείνει να σαμποτάρει τη μελλοντική. Για κάποιο λόγο δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι στο τέλος της ημέρας μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο. Αν όμως μάθει να σκέφτεται λίγο παραπάνω το μελλοντικό εαυτό της, να τον οπτικοποιεί, να τον φροντίζει και να τον προφυλάσσει, τότε θα πρέπει να καταφέρει να βρει τη μια ώρα που χρειάζεται και που τόσο θα τη βοηθήσει αργότερα.
Η συνταγή για την ευτυχία είναι να βάζει κανείς μικρούς και επιτεύξιμους στόχους, λέει ένα απόφθεγμα που μου είχε αρέσει πολύ όταν το είχα ακούσει. Ε, λοιπόν, να ο μικρός και επιτεύξιμος δικός μου στόχος μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Μαζί λοιπόν με όλα τα όμορφα που σας προτείνουμε μέσα σε αυτή την εορταστική έκδοση, εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα να βρείτε λίγο χρόνο με τον εαυτό σας. Να τον αξιοποιήσετε όπως εσείς έχετε ανάγκη. Ο μελλοντικός σας εαυτός θα σας είναι ευγνώμων.
Καλές γιορτές!
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο δεύτερο τεύχος του 12 Days of Christmas, του εποχικού e-book της αθηΝΕΑς για τις γιορτές, το οποίο μπορείτε να απολαύσετε εδώ. Πρόκειται για ένα e-book 150 σελίδων με προτάσεις πάσης φύσεως για την περίοδο που ξεκινά. Οι φετινοί οδηγοί δώρων μας, παραστάσεις και ταινίες που αξίζει να παρακολουθήσετε, εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσετε, δραστηριότητες για όλη την οικογένεια, βιβλία για να ανοίξουμε το μυαλό μας, γιορτινές συνταγές και ένας οδηγός με εκλεκτά κρασιά από ολόκληρο τον κόσμο. Αυτά και άλλα πολλά στο φετινό μας εορταστικό e-book που ετοιμάσαμε με πολλή αγάπη για εσάς.
