Όνομα: Μυρτώ Σαμουηλίδη
Επάγγελμα: Εικαστικός με εξειδίκευση στη θεραπεία μέσα από την τέχνη
Τόπος Κατοικίας: Βρυξέλλες
Ηλικία: 40 Ετών
Η Μυρτώ γεννήθηκε στην Αθήνα και μετακόμισε με την οικογένειά της στις Βρυξέλλες σε ηλικία 7 ετών. Σπούδασε Fine Arts Painting στην Αγγλία, στο University for the Creative Arts, στο Canterbury του Κεντ και στη συνέχεια, στη Σχολή Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες (Licence en Peinture Agregation – Arts Teaching Diploma). Ως εικαστικός έχει συμμετάσχει σε σημαντικές εκθέσεις σε Ισπανία, Ελλάδα, Αγγλία και Βέλγιο. Ξεχωρίζει τη συμμετοχή της στο Art Athina, όπου δημιούργησε μια σειρά έργων για εργασιακούς χώρους με θέμα τη θάλασσα και το νερό. Εδώ και 6 χρόνια δραστηριοποιείται στο χώρο της ψυχικής υγείας, διοργανώνοντας καλλιτεχνικά εργαστήρια σε κέντρα απεξάρτησης, σε συνεργασία με ψυχιάτρους και κοινωνικούς λειτουργούς. Άλλωστε, οι εναλλακτικές μορφές θεραπείας μέσα από την τέχνη κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος τα τελευταία χρόνια, καθώς μέσω της δημιουργικής διαδικασίας, οι ασθενείς μπορούν να διοχετεύσουν καλύτερα να συναισθήματά τους και να προβάλουν τις ανησυχίες τους με σύμβολα.
Η Μυρτώ έχει ένα ρομαντισμό “παλιάς εποχής”, που ίσως είναι το μυστικό της επιτυχίας της. Διαισθαντική και με πάθος για τη δουλειά της, της αρέσει να ανακαλύπτει τι κρύβεται πίσω από την ανθρώπινη εικόνα και να μπαίνει στην ψυχή του κάθε ασθενή που συναντά. Λατρεύει την Ελλάδα και το ότι οι Έλληνες είναι “έξω καρδιά”, τη γοητεύει ο “σουρεαλισμός” των Βέλγων και αν θα άλλαζε κάτι στη χώρα μας, αυτό θα ήταν το εκπαιδευτικό σύστημα.
3 πράγματα που σου αρέσουν περισσότερο στις Βρυξέλλες;
Ο “σουρεαλισμός” των Βέλγων [σ.σ. Το Βέλγιο θεωρείται η γενέτειρα του σουρεαλισμού, κάτι που αποτυπώνεται στην πολύ ιδιαίτερη κουλτούρα των σύγχρονων Βέλγων], η πολυπολιτισμικότητα και το ότι είναι μια πόλη ανοιχτή και ανθρώπινη, όπου μπορείς πολύ εύκολα να κάνεις ενδιαφέρουσες γνωριμίες: κόσμος έρχεται και φεύγει, καθώς η πόλη είναι ένα παγκόσμιο “λιμάνι”.
Η δουλειά σου: πάθος ή τρόπος για να εξασφαλίζεις τα προς το ζην;
Πάθος σίγουρα [σ.σ. γελάει δυνατά…]! Και παράλληλα, προσπαθώ να εξασφαλίζω και τα προς το ζην.
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι από το κρεβάτι κάθε πρωί;
Νομίζω η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τη δουλειά μου, το ότι σαν εικαστικός έχω την ευκαιρία να ανακαλύπτω συνεχώς νέα πράγματα και κυρίως ανθρώπους. Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι με τη θεραπεία, με γοητεύει αφάνταστα η ευκαιρία που μου δίνεται να προσπαθώ να ανακαλύψω τι κρύβεται πίσω από μια ανθρώπινη εικόνα και να καταλάβω την ψυχή του κάθε ανθρώπου.
Πού θες να βρίσκεσαι σε 10 χρόνια;
Δύσκολη ερώτηση… Να είμαι καλά, να μπορώ να είμαι ακόμη δημιουργική, και βήμα-βήμα να έχω χτίσει κάτι ουσιαστικό στο χώρο της θεραπείας της τέχνης.
Ποιο θα ήταν (αν υπήρχε) αυτό που θα έπαιρνες πίσω στην Ελλάδα μαζί σου από τις Βρυξέλλες και γιατί;
Η πολυπολιτισμικότητα των Βρυξελλών. Το γεγονός ότι εδώ κάποιος μπορεί να έχει επαφή με τόσες διαφορετικές κουλτούρες και γλώσσες κάθε μέρα. Νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ να το ζω αυτό και να έχω ερεθίσματα από τόσους πολλούς πολιτισμούς. Άλλωστε, μεγάλωσα έτσι. Θυμάμαι σαν παιδί στο σχολείο μου είχα φίλους από τόσες πολλές χώρες και αυτό μου άρεσε τόσο πολύ!
Αν ήσουν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας για έναν μήνα, ποιο νόμο θα προσπαθούσες να περάσεις από τη Βουλή;
Θα έδινα έμφαση στο εκπαιδευτικό σύστημα, να εξελιχθεί με γνώμονα πιο καινοτόμα πρότυπα, ώστε να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη της δημιουργικότητας των μαθητών.
Αν μπορούσες να εξάγεις κάτι από την Ελλάδα στο μέρος που ζεις ποιο θα ήταν αυτό;
Σίγουρα τη θάλασσα και τον ήλιο, αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τα εξάγεις αυτά… Ίσως το ότι ο Έλληνας, ακόμη και στα δύσκολα, είναι έξω καρδιά. Ακόμη και με την κρίση έκανε ότι μπορεί για να συνεχίσει να ζει και να απολαμβάνει τη ζωή στο βαθμό που ήταν δυνατό. Αντίθετα, εδώ στις Βρυξέλλες ο κόσμος είναι σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι. Δεν υπάρχει η έννοια του “απολαμβάνω τη ζωή”.
Beauty is in the eye of the beholder λένε – κάτι πολύ αληθινό για τους Έλληνες όταν αναφέρονται στη χώρα τους. Είναι όντως η Ελλάδα το ομορφότερο μέρος του κόσμου;
Είναι μια πολύ όμορφη χώρα, η Ελλάδα μας, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Τώρα, αν είναι και η ομορφότερη του κόσμου, αυτό δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Πρώτον, γιατί δεν έχω ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο και δεύτερον, γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι όντως είναι. Αλήθεια όμως, γιατί έχουμε τόσο ανάγκη οι Έλληνες να λέμε ότι η Ελλάδα είναι η ομορφότερη χώρα;
Τελικά, οι Έλληνες θέλουμε να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα;
Δεν πιστεύω ότι αυτή η έκφραση χαρακτηρίζει τους ανθρώπους της γενιάς μου και τα πιο νέα παιδιά. Και ακόμα, πιστεύω πως η παιδεία, από την οικογένεια πρώτα και από το σχολείο στη συνέχεια, μπορεί να εξαλείψει το ανόητο και επικίνδυνο “μικρόβιο” της ζηλοφθονίας.
Οι άνθρωποι έχουν την τάση να αλλάζουν συμπεριφορά όταν βρίσκονται σε ένα νέο περιβάλλον. Πες μας, υπάρχει ένας τομέας στον οποίο έχεις δει τη δική σου συμπεριφορά να αλλάζει όταν είσαι στην Ελλάδα και όταν είσαι στο Βέλγιο;
Ναι! Στην Ελλάδα πάντα είμαι πιο κουμπωμένη και είναι πιο δύσκολο να είμαι ο εαυτός μου. Από μικρή με ενοχλούσε λίγο το ότι ένιωθα ότι στην Ελλάδα δεν ήμουν αποδεκτή, επειδή δεν έμενα μόνιμα εκεί, επειδή ίσως το ντύσιμό μου ήταν διαφορετικό ή η συμπεριφορά μου. Δυστυχώς, μέχρι σήμερα νιώθω πιο πολύ ξένη στην Ελλάδα απ’ ό,τι στο Βέλγιο και αυτό με στενοχωρεί. Ήταν δύσκολο στην Ελλάδα να είμαι ο εαυτός μου, πάντα οι Έλληνες με ρωτούσαν από πού είμαι, γιατί έκριναν ότι έχω μια περίεργη προφορά όταν μιλάω ελληνικά [σ.σ. τα ελληνικά της είναι άπταιστα, χωρίς ίχνος προφοράς…]. Στην Ελλάδα, όμως, υπάρχει πάντα η χαλαρότητα του ήλιου και η ζεστασιά που με γαληνεύουν.
Στην Ελλάδα γίνεται πολύς λόγος για το λεγόμενο brain drain και για το πώς μπορούμε να κρατήσουμε τα νέα παιδιά στη χώρα μας. Εσένα τι θα σε έκανε να γυρίσεις πίσω;
Και εδώ στις Βρυξέλλες είναι πολύ έντονο αυτό, ακούς πλέον πάρα πολλά Ελληνικά στους δρόμους. Είναι δίκοπο μαχαίρι θα έλεγα. Από τη μια είναι καλό το ότι έφυγε τόσος κόσμος, γιατί θα έχουν σημαντικές εμπειρίες. Από την άλλη, η χώρα χάνει καλό ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο όμως θα μπορέσει πιθανά να βοηθήσει στην εξέλιξη της χώρας κι από το εξωτερικό.
