Με ένα μειδίαμα κατέβηκα τα σκαλιά για τη μικρή αίθουσα του Βios. Έχοντας παρακολουθήσει πριν από αρκετό καιρό το «Mojo Risin’» του Δημήτρη Τσιάμη, περίμενα κάτι αναλόγως εξαίσιο. Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός με τις συνεργάτιδές του μεταγράφουν τον μύθο του Ερυσίχθονα, τον πρώτο οικολογικό μύθο στην ιστορία της ανθρωπότητας, και μας καλούν σε μια τελετή παρά σε μια απλή περφόρμανς.
Ο πυρήνας του έργου έχει να κάνει με τις ολέθριες συνέπειες της ανθρώπινης αλαζονείας και της κατάχρησης και υποβάθμισης της ιερότητας της φύσης. Όπως σημειώνεται στο δελτίο Τύπου: «Από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι και σήμερα το δέντρο βρίσκεται στο κέντρο πολλών θρησκευτικών λατρειών. Το “Κοσμικό Δέντρο” ή αλλιώς το “Δέντρο της Ζωής” αποτελεί τον άξονα πάνω στον οποίο στηρίζεται ο κόσμος (Axis Mundi). Από τα αρχαία ιερά δέντρα όμως μέχρι τη μαζική καταστροφή των δασών και την κλιματική κρίση έχει μεσολαβήσει ένας πολιτισμός ολέθριος για το περιβάλλον. Η παράσταση πραγματεύεται τις προϋποθέσεις συνέχισης της ζωής πάνω στα συντρίμμια ενός πολιτισμού που απέρχεται, με βάση τη συνεργατική συμβίωση ανθρώπου και φύσης».
Η ιστορία έχει ως εξής: ο Ερυσίχθων, για να χτίσει το νέο του παλάτι, κόβει όλα τα δέντρα του άλσους της Δήμητρας, ακόμη και το αγαπημένο ιερό δέντρο της θεάς. Η Δήμητρα τον τιμωρεί με ακόρεστη πείνα. Ο Ερυσίχθων τρώει τα πάντα, όμως τίποτα δεν μπορεί να χορτάσει την πείνα του. Όταν πια δεν του έχει μείνει κάτι άλλο, εκπορνεύει την κόρη του και φτάνει να τρώει τις ίδιες του τις σάρκες.
Η ομάδα PER THEATER FORMANCE φτιάχνει σαμανικές καταστάσεις. Ο Τσιάμης κρατάει αυτό τον ρόλο. Μεταμορφώνεται σε έναν θεατρικό ιερέα, πιο πολύ ζει το έργο παρά «παίζει». Τελετουργεί. Για να παρακολουθήσεις την παράσταση και να νιώσεις την ενέργειά της οφείλεις να έχεις μελετήσει τον μύθο. Πρέπει να πας ανοιχτός.
Τελικά, αυτός δεν είναι και ο πυρήνας του θεάτρου; Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Από πάνω βουίζει η Πειραιώς, τα κινητά αναβοσβήνουν και εσύ πρέπει να «μπεις» σε έναν υπόγειο κόσμο, με λιτό σκηνικό, με ήχους πρωτόγονους, βαθιά μυσταγωγικούς. Αν το κάνεις, θα δεις τον μύθο του Ερυσίχθονα να ξετυλίγεται μπροστά σου.
Τα υλικά αγαθά, το παλάτι, οι έχοντες εξουσία, οι εργάτες, οι γυναίκες, το ιερό και το όσιο. Όλες οι έννοιες και οι χαρακτήρες πλέκονται και παρουσιάζονται χάρη στην ευφυή ματιά του Τσιάμη, αλλά και στις δύο εξαιρετικές, θεατρικά και κινησιολογικά, ηθοποιούς, την Αλίκη Στενού και τη Λυσάνδρα Αναστασοπούλου.
Οι δύο γυναίκες εξαντλούν τα όρια του σώματός τους. Το προσφέρουν, το ταλαιπωρούν, το παραδίδουν στο έργο. Οι προσφορές στους θεούς, η έκσταση, οι επικλήσεις, η εργασία, όλα γίνονται με όχημα το σώμα τους. Μπορώ να περιγράψω έως και εντυπωσιακό τον τρόπο με τον οποίο τα ίδια τα σώματά τους μετατρέπονται σε μέρος του σκηνικού.
Δεν είναι μια εύκολη και βολική παράσταση. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία να δούμε, μέσα από τους μαγικούς δρόμους του θεάτρου, την έκφραση της αγωνίας μας, των φόβων μας για έναν κόσμο που τρώει τα σωθικά του με εμάς συν-υπαίτιους.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία-Δραματουργία: Δημήτρης Τσιάμης | Σκηνικά-Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού | Φωτισμοί: Εβίνα Βασιλακοπούλου | Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Χατζημαρινάκη | Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Ερμηνεύουν: Λυσάνδρα Αναστασοπούλου, Αλίκη Στενού, Δημήτρης Τσιάμης
Πληροφορίες
Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00 | Διάρκεια 70′ | BIOS: Πειραιώς 84, τηλ. 210 3425335
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Είδαμε το «Photograph 51» στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Η Αρκούδα στον «ΧοροΧρόνο» Δαγκώνει Υπέροχα
Πήγαμε στο Σπίτι των Smiths για να δούμε τη «Φαλακρή Τραγουδίστρια» από τους Loxodox
