Δεν θα μπορούσα να συναντήσω κάπου αλλού τη Νεφέλη Φασούλη παρά στο Παγκράτι, τη βάση της, που αδυνατεί να αφήσει. Ζεστή και φιλική από την πρώτη στιγμή, ανεπιτήδευτη και με μεγάλη αγάπη γι’ αυτό που κάνει.
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του πρώτου της δίσκου, ετοιμάζεται για μια σειρά από ζωντανές εμφανίσεις, με πρώτες αυτές στο Gazarte, στις 3 και στις 10 Ιουνίου. Ας τη γνωρίσουμε…
Έχει τελειώσει τη Νομική, έχει την άδεια εξάσκησης επαγγέλματος, αλλά το θυμάται μόνο όταν εκνευριστεί με κάποιον ή κάποια που την αδικεί. Αυτό που μέρα με τη μέρα την κερδίζει είναι το τραγούδι. «Είναι η ζωή μου ολόκληρη», θα μου πει.
Η Μικρή Νεφέλη
«Έκανα κάποιες σπουδές ως μαθήτρια, τις βασικές για όσους παίζουν κάποιο όργανο, στο ωδείο της γειτονιάς. Έκανα κλασικό βιολί, μάλλον γιατί έπαιζε ο παππούς μου, που ήταν αυτοδίδακτος. Ο αυτοδίδακτος μουσικός δεν το κάνει από εξαναγκασμό, έχει μια μαγεία. Τον έβλεπα στο σπίτι να παίζει και στα 6 μου που ρωτήθηκα τι μουσικό όργανο θέλω να μάθω, η απάντηση ήταν προφανής, αν και θα ήθελα να έχω επιλέξει κάτι άλλο».
«Το βιολί προσφέρει μελωδίες όπως και η φωνή, ενώ η κιθάρα παίζει αρμονίες και το πιάνο συνοδεύει· το βιολί μοιάζει να τραγουδάει κάτι και ήταν αυτό που μου «εκπαίδευσε» το αυτί. Άκουγα, όμως, πάντα πάρα πολλή μουσική, τα πάντα και σε υπερθετικό βαθμό».
Τα Πρώιμα Βήματα
«Ως μαθήτρια έκανα μια ωραία δουλειά με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, ήταν η πρώτη μου δισκογραφική δουλειά, με στοιχεία jazz και swing. Είχε επενδύσει πολλά ο Παναγιώτης στο group εκείνο και είχα πολλή τριβή, πολλές ώρες σε στούντιο, μου έκανε καλό αυτή η προσπάθεια».
Το Ξεκίνημα
Μιλήσαμε για εκείνη την πρώτη ακρόαση στα 15 της με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, για τα μετέπειτα, όταν την «ανακάλυψε» ο Βασίλης Καζούλης, αλλά και για τη συνεργασία που τελικά είχε με τον Παναγιώτη, λίγα χρόνια αργότερα. Ο «σίφουνας επιρροής» Φοίβος Δεληβοριάς, όπως τον χαρακτηρίσαμε, δεν θα αργήσει να μπει στη ζωή της ως συνεργάτης τα επόμενα χρόνια της καλλιτεχνικής ζωής της.
Οι Επιρροές της
«Όπως το τραγούδι μου, και οι επιρροές μου είναι σφαιρικές. Η πρώτη μου αγάπη ήταν η jazz μουσική, ήρθε σαν κατραπακιά, σαν έρωτας. Στα 18-19 συνειδητά πήγα να σπουδάσω jazz τραγούδι και εκεί κατάλαβα πόσο το αγαπώ. Ενθουσιάστηκα πολύ, περπατούσα και πετούσα πηγαίνοντας στο ωδείο. Εκεί άρχισα να ακούω εμμονικά μουσική. Λίγο αργότερα ανακάλυψα μιαν άλλη μεγάλη αγάπη, το λαϊκό τραγούδι, το ρεμπέτικο. [Κάτι που φαίνεται και σε κομμάτια του δίσκου της, που κλείνει ένα χρόνο κυκλοφορίας.] Για την ώρα, επιρροές μου θεωρώ οτιδήποτε είναι καλό, εύηχο, έχει τέχνη».
Την «τσιγκλάω» λίγο για το αν και στα 13-14 ακουγε jazz! Παραδέχεται, γελώντας, ότι πέρασε «από το ροκ νωρίς στην εφηβεία, Guns n Roses, Iron Maiden, Offspring, ό,τι να ’ναι άκουγα».
«Κάποια στιγμή έγινε ένα κλικ στο μυαλό μου. Σαν να άρχισα να ακούω αλλιώς τη μουσική. Ως έφηβη, είχα αγάπη για τον Φοίβο και ήταν ο πρώτος που με έκανε να καταλάβω πόσο σημαντικός είναι ο στίχος. Έτυχε να ακούω ένα κομμάτι και, επειδή διάβαζα τους στίχους στο χαρτί, έπαθα σοκ για το πόσο πιο ωραίοι και σημαντικοί φαίνονταν. Δεν γράφω στίχο και δεν έχω ασχοληθεί. Δεν είμαστε όλοι για όλα, γράφω μουσική και είναι αυτό που μου αρέσει. Δίνω, όμως, βάση στον στίχο και με τον στίχο στο μυαλό επιλέγω τα τραγούδια που θα πω».
«Φυσικά, έχω επιρροές από τον Μίκη Θεδωράκη, τις τραγουδίστριες Πόλυ Πάνου και Γιώτα Λύδια, τον συνθέτη Αντώνη Απέργη, αλλά και τόσους άλλους. Οι επιρροές μου είναι κυρίως ελληνικές, ακόμα και στη σκηνή της jazz. Την έχω μελετήσει καλά και εκπλήσσομαι όταν ακούω κάτι που δεν ήξερα».
Η Γνωριμία με τον Φοίβο Δεληβοριά και η Συνεργασία τους
«Τον γνώρισα στα παρασκήνια μιας παράστασης και κολλήσαμε. Συνεργαζόμαστε πάνω από 4 χρόνια, από την πρώτη «Ταράτσα του Φοίβου».
«Η πρώτη μέρα στην Ταράτσα ήταν αγχωτική. Επειδή, όμως, υπήρχε επαναληψιμότητα, δυο φορές την εβδομάδα, χαλάρωσα γρήγορα. Ήταν σημαντικό ότι υπήρχε ένα concept. Έμπαινες σε έναν ρόλο. Αυτό δεν με αγχώνει. Αν μου πεις «κάνε την κολυμβήτρια, θα σ’ την κάνω τέλεια». Όταν έρχεται η στιγμή να «παρουσιάσω» εμένα, να δείξω ποια είμαι, να βγάλω αυτό που έχω μέσα μου, ζορίζει το πράγμα περισσότερο».
Οι Συναυλίες στο Gazarte
«Οι συναυλίες στο Gazarte είναι για μένα πρόκληση. Έπαιξα και πέρσι στο Gazarte, για την παρουσίαση του δίσκου μου, και έτσι φέτος είμαι πιο σίγουρη γι’ αυτό που κάνω. Ξέρεις ποια είναι η διαφορά; Όσοι έρχονται στα πρώτα live συγχωρούν τα λάθη. Τώρα αναμένουν από εμένα κάποια πράγματα, υπάρχει μια προσδοκία. Είναι βασική επιδίωξη να βρω τελικά τι θέλω να πω στους άλλους, στο κοινό. Σε αυτά τα live, στην προετοιμασία και στη σκέψη σχετικά με αυτά, προσπαθώ να βρω ποια είμαι και τι έχω να πω στον κόσμο».
«Στο live στο Gazarte θα ακούσουμε όλο τον δίσκο, μαζί με άλλα τραγούδια που αγαπώ. Ο βασικός λόγος είναι επετειακός, καθώς ο δίσκος έχει τα πρώτα του γενέθλια».
«Γενικά προσπαθώ στις ζωντανές εμφανίσεις να είμαι εγώ. Να είμαι το ίδιο, όπως με βλέπεις τώρα, και στη σκηνή. Δεν μ’ αρεσει και δεν το θεωρώ σωστό ένας τραγουδιστής, μια τραγουδίστρια, να υποδύεται κάτι που δεν είναι πάνω στη σκηνή. Θέλω να αγαπήσουν εμένα, όπως είμαι, να καταλάβουν ότι βγάζω την ψυχή μου».
Στο Gazarte θα τη συνοδεύουν οι εξαίσιοι μουσικοί Κωστής Χριστοδούλου (πιάνο-πλήκτρα), Γιοέλ Σότο (μπάσο), Σωτήρης Ντούβας (τύμπανα), αλλά και προσκεκλημένοι-έκπληξη. «Οι πρόβες πάντα είναι μια πληγή», θα μου πει γελώντας. «Με το συγκεκριμένο σχήμα γνωριζόμαστε, οπότε είναι όλα σχετικά πιο εύκολα. Σκέψου ότι τώρα που κάνω εγώ ένα live, ουσιαστικά πρέπει να απασχολήσω ανθρώπους για να κανουμε πρόβα και δεν είναι πάντα εύκολο, αν και δεν μου αρνούνται τίποτα, είναι φανταστικοί συνεργάτες. Η πρόβα είναι μια ωραία διαδικασία, γίνεσαι καλύτερη».
Τα Παιδικά Τραγούδια
Κάναμε μια «βόλτα» και στον κόσμο της με τα παιδικά τραγούδια. Προσωπικά, λατρεύω το «Κίτρινο Σκουφί» στον δίσκο της Τατιάνας Ζωγράφου και η Νεφέλη μου ξεδίπλωσε την αγάπη της για το συγκεκριμένο είδος. Δούλεψε δυό χρόνια στο «Πες μου το Όνομά Σου» και πρόσφατα με τον Άγγελο Αγγέλου και την ομάδα «Κοπέρνικος» στο «Μουσικά και Ανάποδα».
Όπως θα μου πει αυθόρμητα… «Ξέρεις, στα παιδικά ένιωθα τόσο αμήχανα στην αρχή, καθώς δεν είχε τύχει να έχω εμπειρία από μικρά παιδιά. Συνειδητοποίησα γρήγορα ότι τα παιδιά είναι ένας μικρός καμβάς, γεμάτος ανιδιοτέλεια και αφέλεια. Αυτό με συγκίνησε πολύ και από τότε λατρεύω να δουλεύω σε παιδικά. Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι, αν τους αρέσει, θα το πουν».
Συναυλιακό Καλοκαίρι
Στις 4 Ιουνίου θα είναι στη Μονή Λαζαριστών μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Δημήτρη Μεντζέλο. Στο υπόλοιπο του καλοκαιριού θα βρεθεί σε όλη την Ελλάδα, μόνη της, αλλά και με ένα jazz σχήμα. «Η περιοδεία, αν και είναι δύσκολο πράγμα, έχει μια ομορφιά δική της και, να σου πω την αλήθεια, εξαιτίας της πανδημίας μου έλειψε πολύ».
«Αυτά τα live είναι σαν αφετηρία. Όχι τόσο για το συναυλιακό που έρχεται, όσο για την επιστροφή σε αυτό που ξέραμε ως live. Και φρόντισα να τα βάλω γρήγορα γρήγορα επειδή έρχεται τεράστιο συναυλιακό καλοκαίρι και σκέφτηκα ότι θέλω να πάω κι εγώ σε συναυλίες, όπως σε αυτή του Ibrahim Maalouf, αλλά και του Nick Cave».
Μελλοντικά Σχέδια και Συνεργασίες
Μιλώντας για τα μελλοντικά της σχέδια, πέρα από μικρές συμμετοχές σε δίσκους, μπαίνει σιγά σιγά στις ράγες κι ένας δεύτερος δικός της δίσκος. Και όσον αφορά την πρόσφατη δουλειά του Φοίβου Δεληβοριά, νιώθει περήφανη που συμμετείχε, καθώς συμφωνήσαμε ότι είναι ένας ξεχωριστός δίσκος.
Αλλάζοντας συζήτηση, μιλήσαμε για το Πανελλήνιο Σώμα Ελλήνων Τραγουδιστών, στο οποίο και η ίδια συμμετέχει, στηρίζοντας αυτή τη συλλογική προσπάθεια που φροντίζει τα εργασιακά δικαιώματα του κλάδου. Σημείωσε ότι σε έναν κλάδο που «καθένας είναι μόνος του», είναι χρήσιμο να υπάρχει ένα συλλογικό όργανο. Αναφέρθηκε, ακόμα, στις συμμετοχές της σε συναυλίες αλληλεγγύης, καθώς είναι ο τρόπος της για να ενισχύσει ανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Περάσαμε σε μιαν άλλη συνεργασία της, με τον ηθοποιό, κατά βάση, Πάνο Βλάχο. Τα «Συμπτώματα» θεωρεί ότι «έπιασαν» ακριβώς όσα έζησε και βίωσε αυτά τα δύο χρόνια, τα οποία τη ζόρισαν αρκετά, όπως άλλωστε όλους και όλες. «Νιώθω ότι, τραγουδώντας το, ξόρκισα όλους αυτούς τους φόβους στους οποίους μας οδήγησε το άγνωστο της πανδημίας».
Η συζήτηση πήγε στο «διαμάντι» της ΕΡΤ, την εκπομπή «Μουσικό Κουτί». Η ίδια βρέθηκε σε ένα γύρισμα στην εκπομπή για την Ουκρανία, αλλά μου εκμυστηρεύτηκε ότι είναι «άτυχη» καθώς, όποτε λένε με τους συντελεστές να κάνουν μια εκπομπή, έχει πάντα κάποια υποχρέωση.
Ο Πρώτος της Δίσκος
Μπήκαμε σε λεπτομέρειες για τον πρώτο της δίσκο «Ο Κόσμος σου» που κυκλοφορει απο την United We Fly. To βιντεοκλίπ του πλέον αγαπημένου τραγουδιού, «Ο Κόσμος Σου», γυρίστηκε σε ένα σπίτι στα Εξάρχεια και το βιβλίο που βλέπουμε ήταν της art director. Δεν μπορούσα να μη ρωτήσω ποιο είναι το δικό της αγαπημένο τραγούδι από τον δίσκο της και δεν δυσκολεύτηκε να μου πει ότι αυτό που τη χαρακτηρίζει περισσότερο είναι το «Όταν θα Πέσεις». «Και μουσικά αλλά και στιχουργικά, θεωρώ ότι έχει πετύχει διάνα, έχει γράψει αριστουργηματικά το πώς μπορείς λιγάκι να ξεφύγεις και το πόσο σημαντικό είναι να έχεις κάποιον άνθρωπο να σε κρατάει».
Τη ρωτάω και άλλες μικρές λεπτομέρειες για το ωραίο βιντεοκλίπ στο εξίσου όμορφο «Για ένα Καλοκαίρι». Τα γυρίσματα έγιναν σε όλη την ακτογραμμή της Αττικής, στο Ζούμπερι, στη Νέα Μάρκη, στο Μάτι, στο Καβούρι, στη Βουλιαγμένη.
Συζητάμε για τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τη φωνή της στη «Βόλτα», στο «Όταν θα Πέσεις» και στο «Ο Κόσμος Σου». Ψήγματα λαϊκά και πιο jazz τόνοι οδήγησαν σε μια μίξη που διαφοροποιεί τον δίσκο και του δίνει ταυτότητα «Νεφέλη Φασούλη». Της εξηγώ πόσο ευχαριστήθηκα το βιντεοκλίπ με τον Δημήτρη Μεντζέλο, τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Πρύτανη στο «Θα σου Πω Εγώ».
Για την Ελένη
«Το τραγούδι για την Ελένη Τοπαλούδη; Ναι, είναι σοκαριστικό. Είναι σοκαριστική όλη η ιστορία. Το τραγούδι από μόνο του έρχεται να συμπληρώσει και να λυτρώσει μάλλον από ένα δράμα που όμοιό του δεν έχω αντικρίσει από άποψη βαρβαρότητας και σκληρότητας. Ήταν χυδαίο αυτό που έκαναν. Μιλάμε για τον απόλυτο πάτο. Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Με έναν τρόπο, το δίκιο της Ελένης έδωσε το έναυσμα σε πολλούς να μιλήσουν, να αντισταθούν, να παλέψουν, κι αισθάνομαι πως ζούμε την αλλαγή. Τη βιώνουμε την αλλαγή… σαν κουράγιο. Με το ότι οι γυναίκες βρίσκουν το κουράγιο να μιλήσουν. Ενδυναμώνονται. Αυτό απουσίαζε».
«Αισθάνομαι πως τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο είναι πολύ χρήσιμο το ότι το ζήτημα της έμφυλης βίας απασχολεί την κοινή γνώμη, καθώς και το ότι είναι πλέον κατακριτέο. Το ότι βγαίνουν όλοι και μιλάνε δίνει βήμα και σε άλλους να μιλήσουν. Θεωρώ πως ζούμε την αλλαγή, τη βιώνουμε. Δεν αρέσει σε όλους, αλλά δεν πειράζει. Ξιδάκι».
«Και θα έρθουμε σε μια κανονικότητα στην οποία το κουράγιο για να μιλήσεις για κάτι που σε απασχολεί θα είναι αυτονόητο, δεν θα καταπίνεις αμάσητο αυτό που σου συμβαίνει. Αυτό που έπαθε η Ελένη, ο άδικος τρόπος με τον οποίο της αφαίρεσαν τη ζωή, μοιάζει να λυτρώνει μια ολόκληρη κοινωνία, που έχει πάρει μπρος από τότε».
«Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η έμφυλη ανισότητα θεωρούνταν «φυσιολογική» κατάσταση. Και τώρα βρισκόμαστε σε μια συλλογική κατάσταση σοκ, αναρωτιόμαστε πώς συνέβαινε αυτό τόσο καιρό και δεν μπορούσαμε ούτε καν να το ξεστομίσουμε. Δεν αμφιβάλλω πως η πανδημία και ο εγκλεισμός έφερε στην επιφάνεια πολλά προβλήματα, πιθανώς και αυτοπεποίθησης για όλους μας. Έφερε στην επιφάνεια ανασφάλεια, ανεργία, ψυχολογικά… πολλά ζόρια με τον εαυτό μας, και με τον εγκλεισμό αρκετοί άντρες στράφηκαν εναντίον της συντρόφου τους, θεωρώντας την αντικείμενο ή κτήμα».
Αντί Επιλόγου
Η συζήτησή μας βάρυνε και θελήσαμε να μη χωριστούμε έτσι. Με ένα πικρό χαμόγελο αναφερθήκαμε στον «Κύρη του Σπιτιού» των Ημισκούμπριων, με το οποίο σχεδόν 20 χρόνια πριν στηλίτευαν με χιούμορ όλους τους κύρηδες των σπιτιών. «Είδες ο Μεντζέλος τι έγραφε τότε;», θα μου πει.
Ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Gazarte! Όπως προανέφερα, οι συναυλίες είναι στις 3 και στις 10 Ιουνίου, στις 21:00, αλλα και στις 4 Ιουνίου στη Μονή Λαζαριστών, στη Θεσσαλονίκη.
Θυμίζουμε ότι ο δισκος «Ο Κόσμος Σου» κυκλοφορει απο την United We Fly.
Εισιτήρια για τις συναυλίες της Νεφέλης μπορείτε να βρείτε εδώ.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
«Αστροναύτες World & Jazz Music Festival» στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ
H Μουσική των Ελληνοεβραίων Γυναικών στις Αρχές του 20ού Αιώνα
