Την Πέμπτη 15 Ιουλίου είχα την τύχη να βρεθώ στο μοναδικό θέατρο της Επιδαύρου για να παρακολουθήσω τη γενική πρόβα της παράστασης “Ορέστης” του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και σε μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά.
Ο χώρος της Επιδαύρου δεν είναι υποβλητικός, δεν τρομάζει, αλλά βάζει τον άνθρωπο στο κέντρο, τον δένει με το τοπίο και του χαρίζει τελικά μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Το έργο παίζεται ήδη μέχρι τις 18 Ιουλίου στο αρχαίο θέατρο και στη συνέχεια θα συνεχίσει σε όλη την Ελλάδα για να κλείσει τον κύκλο του στο Ηρώδειο. Στο τέλος του άρθρου θα βρείτε τις ημερομηνίες και τα θέατρα.
Ο Ορέστης είναι ένα βαθιά πολιτικό, αλλά και ψυχοθεραπευτικό έργο. Οι σχέσεις των ανθρώπων, αυτό το μέγα ζήτημα, περνάνε από το κόσκινο του Ευριπίδη, όπως και το φύλο, η κοινότητα και η σύγκρουση εντός της, οι νόμοι και η ερμηνεία τους. Ακόμα, η συγγένεια και οι δεσμοί που ενώνουν ή χωρίζουν τους ανθρώπους.
Ως Ορέστης, ο Άρης Σερβετάλης παραδίνεται στο ρόλο του. Δεν ξέρεις αν πατάει στη Γη όταν ερμηνεύει. Πλαστικός, κραδαίνει συνεχώς ένα αόρατο ξίφος, το ξίφος που αποτέλειωσε την Κλυταιμνήστρα. Διαλύεται και αναγεννάται μπροστά μας και αυτή είναι η αρχαία αξία του ηθοποιού.
“- Ποιά είναι η αρρώστια που σε τρώει;
– Η συνείδηση”
Από την ασθενική μορφή στο ξεκίνημα, θα μεταμορφωθεί σε αιμοβόρο νέο που αντιστέκεται στην πιο σκληρή απόφαση της κοινότητας. Κάποιες κινήσεις μου θύμισαν το “Ριχάρδο Β'”, κάτι που είχε λογική, καθώς ο ίδιος είχε αναλάβει την κίνηση στην παράσταση.
Η Μαίρη Μηνά είναι όσο δραματική πρέπει. Μια Ηλέκτρα που ακροβατεί ανάμεσα στην άρνηση, τον φόβο του θανάτου. Παίζει ανθρώπινα σαν θρήνος και με την ερμηνεία της δεν στέκεται απλά δίπλα στον “αδερφό” της, αλλά εξυψώνει και την δική του ερμηνεία. Εξαιρετική η σκηνή πάνω στο τραπέζι με το χορό πίσω της!
Ο Πάνος Βλάχος ως Μενέλαος “λερώνει” στα χώματα της σκηνής την δήθεν καθαρή ψυχή του πολιτικού. Κόλακας, τρυφερός στα αυτιά όλων. Ο Γιώργος Ψυχογιός ως Τυνδάρεως είναι επιβλητικός, ίσως και με τη βοήθεια της βαθιάς φωνής του. Σκληρός απέναντι σε όσα έζησε από τις κόρες του, Ελένη και Κλυταιμνήστρα. Η κόντρα του επί σκηνής με τον Ορέστη είναι μια μοναδική σκηνή ανταλλαγής επιχειρημάτων και λόγου.
Ο Αιμιλιανός Σταματάκης ως Πυλάδης και η Νικολέτα Κοτσαηλίδου ως Ωραία Ελένη γεμίζουν τη σκηνή όταν εμφανίζονται και, για άλλη μια φορά, οι κινήσεις βοηθάνε το έργο να κυλήσει.
Η έκπληξη για μένα ήταν ο Ζερόμ Καλουτά ως Φρύγας. Δεν κρύβω ότι συγκινήθηκα στην κορυφαία ατάκα του “Τι δούλος και άρχοντας μου λες; Είμαι άνθρωπος, αυτό δεν φτάνει για να ζήσω; Έτσι μονάχα για το φως. Να βλέπω κάθε μέρα να χαράζει”.
Στον χορό συμμετέχουν οι: Κατερίνα Ζαφειροπούλου, Άλκηστις Ζιρώ, Νίκη Λάμη, Ιωάννα Λέκκα, Δανάη Μουτσοπούλου, Ματίνα Περγιουδάκη, ΕλίζαΣκολίδη, Αναστασία Στυλιανίδη και Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη.
Ο χορός, ντυμένος με μοντέρνα αισθητική, αποδίδει στον ρόλο που έχει. Τα έξυπνα σκηνοθετικά και σκηνικά ευρήματα βοηθούν τον θεατή να μπει στο έργο.
“- Άλλο κανένα όφελος είχες γι’ αυτό που έγινε;
– Κανένα. Αγαπάω. Δεν έχει όφελος όταν αγαπάς. Χρωστάς.”
Μου άρεσε ιδιαίτερα και η παρέμβαση του Απόλλωνα ως “από μηχανής θεός”. Είχα ξεχάσει αυτή τη μαγική, απλόχερα προσφερόμενη κάθαρση σε ηθοποιούς και θεατές.
Η σκηνή από χώμα και το παλάτι στο βάθος κάνουν ωραία αντίθεση. Επίσης, το χώμα λειτουργεί με πολλαπλούς συμβολισμούς, κάτι που μου άρεσε. Λερώνει, θάβει, εξαγνίζει!
Δεν έχω ειδικότητα στο θέατρο. Είναι, όμως, μια παράσταση που ευχαριστήθηκα. Που τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα χάρη στη σκηνοθεσία και στην ηθοποιία. Αυτό τελικά δεν μετράει;
Λίγα Λόγια για το Έργο
Βρισκόμαστε στο Άργος. Ο Ορέστης και η Ηλέκτρα, έχοντας δολοφονήσει τη μητέρα τους Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο, είναι πληγωμένοι, εύθραυστοι, απροστάτευτοι και ευάλωτοι. Ασφυκτιώντας μέσα στον μύθο τους, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Αποδιωγμένοι μετά την πράξη τους γίνονται, από παιδιά βασιλέων, μιάσματα στην ίδια τους την οικογένεια και ανεπιθύμητοι στην ίδια τους την πατρίδα.
O Μενέλαος και η Ελένη φτάνουν από την Τροία. Τα δύο αδέλφια ελπίζουν στην παρέμβαση του Μενέλαου, αλλά ούτε αυτός, ούτε ο Τυνδάρεως σκοπεύουν να τους βοηθήσουν. Ο Ορέστης στρέφεται τότε στον Πυλάδη. Οι δυο τους, με τη βοήθεια της Ηλέκτρας, σχεδιάζουν ένα πλάνο εκδίκησης με θύματα την Ελένη και την κόρη της, Ερμιόνη. Την τελική λύση έρχεται να δώσει η παρέμβαση του από μηχανής θεού, Απόλλωνα.
Στον Ορέστη ο Ευριπίδης πιάνει το νήμα του μύθου των δύο αδερφών, του Ορέστη και της Ηλέκτρας, αμέσως μετά τη δολοφονία της Κλυταιμνήστρας, για να τον φέρει πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα και να μιλήσει για την επιβίωση των νέων, σ’ έναν κόσμο που καθορίζεται από συνθήκες που τους ξεπερνούν. Βυθίζει τους ήρωες του στο σκοτάδι της θλίψης, της απελπισίας και της απόγνωσης αναζητώντας το Φως. Την Αλήθεια. Την Αυτογνωσία.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
16 ΙΟΥΛΙΟΥ – 18 ΙΟΥΛΙΟΥ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
20 ΙΟΥΛΙΟΥ | ΡΕΘΥΜΝΟ-ΘΕΑΤΡΟ ΕΡΩΦΥΛΛΗ (ΦΟΡΤΕΤΖΑ)
21 – 22 ΙΟΥΛΙΟΥ | ΧΑΝΙΑ- ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΤΑΦΡΟΥ
23 – 24 ΙΟΥΛΙΟΥ | ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
26 – 27 ΙΟΥΛΙΟΥ | ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ-ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ- ΧΟΛΑΡΓΟΥ
28 -29 ΙΟΥΛΙΟΥ | ΒΕΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
31 ΙΟΥΛΙΟΥ – 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΦΙΛΙΠΠΩΝ
2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΙΟΥ(ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΟΛΥΜΠΟΥ)
4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΔΡΟΥ
7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΗΛΙΔΑΣ (31ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΗΛΙΔΑΣ)
23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΛΑΡΙΣΑ-ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΑΖΑΡ
24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΒΟΛΟΣ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ
25 -27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΘΕΑΤΡΟ ΔΑΣΟΥΣ
29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΕΛΕΥΣΙΝΑ-ΠΑΛΑΙΟ ΕΛΑΙΟΥΡΓΕΙΟ
30 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ | ΑΧΑΡΝΕΣ-ΘΕΑΤΡΟ Μ.ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
1 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΑΙΓΑΛΕΩ – ΘΕΑΤΡΟ ”ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ”
2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ-ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ
3 -4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΘΕΑΤΡΟ ΒΡΑΧΩΝ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ-ΔΗΜΟΥ ΠΑΠΑΓΟΥ- ΧΟΛΑΡΓΟΥ
6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΒΡΙΛΛΗΣΙΑ-ΘΕΑΤΡΟ ”ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ”
8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΝΙΚΑΙΑ-ΚΑΤΡΑΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ
10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΔΗΜΟΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ
13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Δ. ΚΙΝΤΗΣ
14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ-ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Δ. ΚΙΝΤΗΣ
15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ | ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ-ΘΕΑΤΡΟ ”ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ”
4 – 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ | ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ
Δείτε επίσης στην αθηΝΕΑ:
“Kaspar Machine”: Ένα Πολυθέαμα για τον Εγκλεισμό στη Δραπετσώνα
