Μπάρμπαρα, άκου Μπάρμπαρα. Ποτέ δεν κατάλαβα τα ονόματα των καταστροφών. Είτε ανδρικά είτε γυναικεία. Η καταστροφή είναι καταστροφή. Δεν χρειάζεται συνεχώς να πληθαίνουν το παν μπας και γίνει άπαν. Βαρέθηκα την ανόητη πρόσθεση. Για αυτό αποφάσισα να δώσω χώρο στον εαυτό μου και να ζητήσω συνέντευξη από τον πρώτο μου –και τελευταίο– αρχισυντάκτη στην «τηλεοπτική μου καριέρα», τον Πέτρο Γκάτζια.
Η πρώτη εικόνα είναι αυτή ενός ευγενούς ανθρώπου, πολιτισμένου, που λειαίνει τις γωνίες με τη γνώση και την πάγια πεποίθησή του ότι είμαστε ομάδα. Πάντα ήταν ομάδα, ακόμα και όταν πάσχιζε μόνος του με ανταγωνισμούς που δεν τον αφορούσαν. Πολλά χρόνια, αν και νεότατος, αρχισυντάκτης Διεθνών στον Alpha, με επιτυχίες και δάφνες που ποτέ δεν ρευστοποίησε. Πολλά χρόνια επίσης σιωπηλός εργάτης της λογοτεχνίας και συγγραφέας με ήρωες που στο μυαλό του σίγουρα σχηματίζουν μια κοινωνία μη κανονικών που συνολικά επιφέρουν κανονικότητα. Και σήμερα απαντά αν τελικά είναι περισσότερο δημοσιογράφος ή λιγότερο συγγραφέας.
Δημοσιογράφος ή συγγραφέας;
Δεν νομίζω πλέον, ύστερα από τόσα χρόνια, ότι μπορώ να τα ξεχωρίσω. Θα προτιμούσα να δηλώνω γραφιάς, γιατί καλύπτει και τα δύο. Βέβαια, έγινα δημοσιογράφος αρχικά επειδή μου άρεσε και μου αρέσει να γράφω και ήξερα από πολύ νωρίς ότι ο μόνος τρόπος για να βιοποριστώ από το γράψιμο είναι η δημοσιογραφία. Ευτυχώς σύντομα προέκυψε και ο έρωτας για τα Διεθνή και βρήκα –θέλω να πιστεύω– τον δρόμο μου.
Ενδιαφέρεται ο κόσμος για τα Διεθνή;
Ο κόσμος ενδιαφέρεται για τα πάντα, φτάνει να καταφέρεις να του τραβήξεις το ενδιαφέρον. Είναι αλήθεια πως για πολλά χρόνια τα Διεθνή δεν ήταν παρά ένα «γέμισμα» για τις σελίδες των εφημερίδων και βίντεο για το τέλος του δελτίου στην τηλεόραση. Ωστόσο, το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους τα άλλαξε όλα. Η νέα τάξη πραγμάτων που δημιουργήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου απέδειξε ότι τα διεθνή θέματα είναι πλέον σημαντικό κομμάτι και της ελληνικής πραγματικότητας και, όποιος δεν παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις, δεν μπορεί να κατανοήσει τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Ποια ήταν η σημαντικότερη είδηση του 2022;
Το προφανές. Ο πόλεμος στην Ουκρανία, που δυστυχώς συνεχίζεται και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε θα τελειώσει. Από την άλλη, ο θάνατος της Ελισάβετ, γιατί μαζί της τέλειωσε μια εποχή. Όμως, ειλικρινά, οι ειδήσεις είναι κάπως σαν τα παιδιά. Δεν θα ήθελα να τις ξεχωρίζω. Ο τρόπος που θα τις μεταδώσεις τις κάνει ακόμη πιο σημαντικές ή και πιο αδιάφορες. Είναι αλήθεια πως παραμένω ένας παλιομοδίτης «εξωτερικατζής». Μου αρέσουν οι ειδήσεις, η ενημέρωση, πέρα απο το περιτύλιγμα και τις προσπάθειες εντυπωσιασμού.
Τι σε κινητροδοτεί να γράφεις βιβλία;
Το πάθος μου για να αφηγηθώ μια ιστορία. Να βγει απο μέσα μου. Συχνά με βασανίζει μια εικόνα, μια σκέψη, ένα πρόσωπο. Άλλωστε, οι ήρωες που χρησιμοποιώ είναι πολλές φορές υπαρκτά πρόσωπα. Εκεί τους βασίζω και συνεχίζω μετά να τους βλέπω. Χαμογελώ τότε με ικανοποίηση. Εγώ τους αναγνωρίζω. Εκείνοι δεν γνωρίζουν ότι έχουν γίνει οι ήρωες μιας ιστορίας. Εδώ που τα λέμε, πόσοι μπορούν να δουν έναν ήρωά τους, με σάρκα και οστά, και να μην κινδυνεύουν να βρεθούν στο ψυχιατρείο;
Τέσσερα βιβλία, ποιο είναι το πιο αγαπημένο και γιατί;
Στην πραγματικότητα είναι πέντε με το τελευταίο που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο, το μια «Τυχαία Ημέρα» από τις εκδόσεις Οδός Πανός. Ο ποιητής και εκδότης Γιώργος Χρονάς μού έδωσε για άλλη μια φορά την ευκαιρία, μετά το «Ο “Άγιος” Λάρυ και οι 12 Καλοί Σαμαρείτες». Ωστόσο, οφείλω και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ανδρέα Σιδέρη, των εκδόσεων Ι. Σιδέρης, που με εμπιστεύτηκε στις πρώτες μου προσπάθειες. Δύσκολο να πω ποιο είναι το αγαπημένο μου. Όλα τα δούλεψα με αγάπη και κόπο. Προτιμώ τη λογοτεχνία, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα.
Αν ήσουν λογοτεχνικός ήρωας, ποιος θα ήσουν;
Ο Ροβινσώνας Κρούσος. Από παιδί τον θαύμαζα. Μη ρωτήσετε γιατί…
Τι είναι πιο δύσκολο, να είσαι σύζυγος ή πατέρας;
Και στις δύο περιπτώσεις έχω να κάνω με γυναίκες… οπότε καταλαβαίνετε… Πέρα απο την πλάκα, τις λατρεύω και τις δύο… Ο Θεός μου χάρισε μια υπέροχη οικογένεια. Προσπαθώ να αφιερώνω όσο τον δυνατόν περισσότερο χρόνο και στις δύο.
Δημοσιογράφος που θαυμάζεις στο εξωτερικό;
Δεν θαυμάζω δημοσιογράφους γιατί κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Αυτή είναι η αποστολή τους. Αντιθέτως θαυμάζω τους συγγραφείς, γιατί μέσα σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούν να μας βάλουν σε έναν διαφορετικό κόσμο. Θέλει τέχνη για να κάνεις κάτι τέτοιο.
Το επόμενό σου βιβλίο θα έχει ως θέμα το…;
Ερωτικό θα είναι το επόμενο βιβλίο μου, που θα πατάει και στην πραγματικότητα. Απομένει να το τελειώσω… Να δούμε πότε… Δεν σταματώ ποτέ να γράφω. Είναι ο τρόπος μου για να αφήνω πίσω την πραγματικότητα. Και όπως είπα νωρίτερα, είναι οι ήρωες που πιέζουν για να βγουν απο μέσα μου.
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, θα έκανες το ίδιο;
Αν γύριζα τον χρόνο πίσω… Το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Γραφιάς είμαι και γραφιάς θα παραμείνω. Το ίδιο θα έκανα. Απλώς δεν ξέρω, με τη σημερινή πείρα, αν θα ήμουν τόσο ρομαντικός. Δύσκολο επάγγελμα, χρειάζεται γερό στομάχι. Αλλά είπαμε, πάνω απ’ όλα οι ιστορίες… συγγνώμη, η είδηση…
***
Τον αγαπώ τον Γκάτζια. Ακόμα και αν θυμάμαι την κρουστή φωνή του όταν, ως ανταποκριτής στο Λονδίνο, δεν ήμουν κολλήμενος στην tv για τον γάμο του Καρόλου. Ακόμα και αν, εγώ που βρισκόμουν στο κέντρο του κόσμου, το Λονδίνο, εκείνος αγαπούσε τη Ρώμη, το ατημέλητο με εφημερίδες στη μασχάλη στιλ. Ακόμα και αν η θρυλική παρέα μας των τριών ακόμα περιμένει απάντηση του –εδώ και χρόνια– για το πότε θα συναντηθούμε. Αγαπώ πόσο αντισυμβατικός οικογενειάρχης είναι. Πόσο καλός σύζυγος και πατέρας. Μα πάνω από όλα αγαπώ την καθαρότητά του. Ότι είναι περήφανος που οδηγεί Peugeot. Ότι ο βούρκος των ΜΜΕ δεν τον αλλοίωσε. Ότι έμεινε ένας βράχος ανθρωπιάς και ποιότητας στη θύελλα ενός επαγγελματικού χώρου που είτε σε κάνει σάπιο είτε σε σαπίζει.
Μικρό Πορτρέτο
Ο Πέτρος Γκάτζιας δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη εάν είναι δημοσιογράφος ή συγγραφέας. Μάλλον όμως είναι δημοσιογράφος καθώς βιοπορίζεται απ’ αυτό εδώ και περισσότερα απο 30 χρόνια. Είναι προϊστάμενος εξωτερικού δελτίου στην τηλεόραση του Alpha, αλλά και συνεργάτης του Νίκου Μάνεση το Σαββατοκύριακο τους τελευταίους μήνες.
Συνεργάτης εφημερίδων, περιοδικών αλλά και ραδιοφώνων, όλα αυτά τα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά νοσταλγεί ακόμη την εποχή του λογοτεχνικού περιοδικού «Προσωπείο» στην εκπνοή της δεκατίας του ’80 και στις παρυφές της δεκαετίας του ’90. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού, το οποίο είχε ως στόχο την προώθηση των νέων δημιουργών. Συγγραφέας 5 βιβλίων, μεταφραστής ενός («Το Μπάσταρδο» των εκδόσεων Οδυσσέας, η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Anjelica Huston). Συμμετείχε και σε μια συλλογή για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 («Μέσα από τη Ματιά Σύγχρονων Συγγραφέων, 1821, εκδόσεις 24 Γράμματα). Θεωρεί ότι οι γνώσεις και η πείρα «φτιάχνουν» τον άνθρωπο και τον επαγγελματία.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Χρίστος Δήμας: «Η Ελλάδα το 2040 θα είναι Πράσινη, High-Tech και Βιώσιμη»
Κώστας Ζαχαριάδης: «Το Πράσινο Μοντέλο Ανάπτυξης Αποτελεί Μονόδρομο»
Βασίλης Σιδερής: «Καλύτερα να Προλαμβάνουμε Παρά να Ψάχνουμε Θεραπείες»
