Ως κόρη μεταναστών στη Νέα Υόρκη, χρειάστηκε συχνά να παλέψω με προσωπικές πεποιθήσεις που λειτουργούσαν περιοριστικά σχετικά με τις ευκαιρίες στη ζωή, την αντίληψη που είχα για τον εαυτό μου, αλλά και για τον κόσμο γύρω μου.
Μεγαλώνοντας, πάλευα να κατακτήσω «μια θέση στο τραπέζι». Αυτές οι πρώτες αντιλήψεις αλλά και εμπειρίες προγραμμάτισαν το υποσυνείδητό μου έτσι ώστε να νιώθω ότι οι άλλοι δεν με επιλέγουν, δεν με εκτιμούν, ακόμη και ότι δεν με αποδέχονται.
Άραγε, πόσο εύκολο είναι να καταφέρει ο άνθρωπος να κυριαρχήσει στα συναισθήματα που γεννά η σκληρή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής και να τροφοδοτήσει τη συνείδησή του μόνο με θετικά ερεθίσματα; Σε αυτό επενεργούν τόσο το συνειδητό όσο και το υποσυνείδητο, με το δεύτερο να ασκεί πολύ μεγάλη επιρροή στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται κάθε άνθρωπος τον κόσμο.
Έλεγχος της Σκέψης: η Απόλυτη Ελευθερία
Οι άνθρωποι μεγαλώνουμε σε καθεστώς απόλυτης υποκρισίας, έχοντας να διαχειριστούμε μια μεγάλη αντίφαση. Λέμε στα παιδιά μας να κάνουν όνειρα, όμως στη συνέχεια περιορίζουμε τη διεύρυνση και την έκφραση των επιθυμιών τους στην εφηβεία, θυσιάζοντας τη μελλοντική τους αυτοπραγμάτωση.
Άραγε γιατί εκπαιδευτήκαμε να αποδεχόμαστε οτιδήποτε λιγότερο από την ευτυχία; Γιατί μας συμβούλευσαν να σβήσουμε τις φωτιές που κάποτε έκαιγαν μέσα μας; Γιατί επιτρέπουμε στις συνθήκες να μας εμποδίζουν από το να εκπληρώνουμε τις φιλοδοξίες μας;
Οικογένεια, φίλοι, συνθήκες ζωής «φυτεύουν» τους σπόρους που ριζώνουν ως συστήματα πεποιθήσεων, επηρεάζοντας την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.
Πολλοί δεχτήκαμε να πιστέψουμε ότι «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον». Δεχτήκαμε ως απόλυτα ορθή την άποψη ότι αυτά που μέλλει να συμβούν είναι προδιαγεγραμμένα. Τι θα κάναμε όμως αν μας έλεγαν ότι εμείς οι ίδιοι μπορούμε να καθορίσουμε το πεπρωμένο μας; Ότι, χειραγωγώντας το μυαλό μας, μπορούμε να απελευθερωθούμε;
Πώς θα ζούσαμε τη ζωή μας τότε; Τι θα επιτρέπαμε στον εαυτό μας να λαχταρήσει ή, ακόμα καλύτερα, να επιλέξει;
Συνειδητή Σκέψη
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στη σημασία της προοπτικής. Ως παιδιά, η σκέψη μας διαμορφώνεται από τον περίγυρό μας. Οικογένεια, φίλοι, συνθήκες ζωής «φυτεύουν» τους σπόρους που ριζώνουν ως συστήματα πεποιθήσεων, επηρεάζοντας την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.
Η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι, στη συνέχεια, η φυσική προέκταση αυτού του συστήματος πεποιθήσεων. Ωστόσο, υιοθετώντας μια διαφορετική νοοτροπία, μπορούμε και να την επηρεάσουμε. Αφού πρώτα καταλάβουμε πώς αλληλεπιδρά το συνειδητό με το υποσυνείδητό μας.
Η συνειδητή σκέψη είναι η πραγματικότητα που αναγνωρίζουμε, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεων τον κόσμο γύρω μας. Αν επικεντρωθούμε στο εχθρικό περιβάλλον ή στις δυσάρεστες εμπειρίες, η καθημερινότητά μας κατακλύζεται από αρνητισμό και απαισιοδοξία. Αντίθετα, όταν εστιάζουμε στις θετικές προοπτικές, αποδεχόμαστε και προσελκύουμε θετικές εμπειρίες, σχέσεις και ευκαιρίες.
Χρειάζεται, λοιπόν, να εκπαιδεύσουμε τη συνειδητή σκέψη ώστε να κάνει τις επιθυμητές σκέψεις. Μαθαίνοντας να ελέγχουμε τις συνειδητές σκέψεις, μετατρέπουμε τη θετική σκέψη σε πραγματικότητα.
Ελέγχοντας το «Software»
Δεν μπορούμε, όμως, το ίδιο εύκολα να ελέγξουμε και την υποσυνείδητη σκέψη. Σκεφτείτε τη ως ένα λογισμικό που έχει προγραμματιστεί σύμφωνα με τις υποθέσεις, τις πεποιθήσεις και τις σκέψεις που συλλέχθηκαν και διαμορφώθηκαν από τον συνειδητό μας εαυτό.
Ο έλεγχος των σκέψεων και των συναισθημάτων μας είναι το εργαλείο με το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε την ελευθερία.
Η υποσυνείδητη σκέψη αποδέχεται ως σωστό αυτό που πιστεύει η συνείδησή μας. Όταν επί χρόνια υιοθετούμε μια συγκεκριμένη στάση απέναντι σε ένα ζήτημα που προκύπτει στην καθημερινότητά μας, το υποσυνείδητό μας είναι προγραμματισμένο να δέχεται και να περιμένει τις σκέψεις που πλαισιώνουν συνήθως αυτή τη στάση.
Όλα πηγάζουν από τη συνείδηση και την αντίληψή μας, όμως είναι το υποσυνείδητο που τελικά κρύβει το «μυστικό» της δημιουργίας. Οι σκέψεις δημιουργούν τις πεποιθήσεις μας. Οι πεποιθήσεις γεννούν συναισθήματα, επηρεάζοντας το υποσυνείδητό μας. Πρέπει να μάθουμε πώς να ζούμε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας, σε απόλυτη σύνδεση δηλαδή με τις επιθυμίες μας. Ο έλεγχος της πραγματικότητας ξεκινάει, λοιπόν, με τον έλεγχο των σκέψεών μας.
Εκπαιδεύοντας τον συνειδητό νου, μπορούμε να «επαναπρογραμματίσουμε» το υποσυνείδητό μας. Η δύναμη των ιδεών, η δύναμη της φαντασίας και η δύναμη του συναισθήματος είναι αυτά που εμείς, οι άνθρωποι, μπορούμε να ελέγξουμε. Και ο έλεγχος των σκέψεων και των συναισθημάτων μας είναι το εργαλείο με το οποίο μπορούμε να προσεγγίσουμε την ελευθερία.
Νέα Συστήματα Πεποιθήσεων
Για να αντιληφθούμε και να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες δυνατότητες που ανοίγονται μπροστά μας από την «επιστήμη των θαυμάτων» που είναι ο έλεγχος της σκέψης μας, πρέπει να «επαναπρογραμματίσουμε» το υποσυνείδητό μας, εγκαθιστώντας νέα συστήματα πεποιθήσεων.
Όμως, πώς γίνεται αυτό; Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση στο υποσυνείδητό μας το οποίο, σε αντίθεση με το συνειδητό, δεν μπορεί να «δεχτεί οδηγίες» με άμεσο τρόπο; Αντίθετα, είναι οι συνειδητές σκέψεις εκείνες που διεισδύουν στις υποσυνείδητες πεποιθήσεις μας, διαμορφώνοντας την καθημερινή προοπτική μας.
Όσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αναλωθεί στις αρνητικές σκέψεις, που συχνά προκαλούν κρίσεις άγχους ή απελπισίας, άλλο τόσο μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να «αγκαλιάσει» τη θετική έκβαση των πραγμάτων.
Μέθοδοι και Πρακτικές
Μπορούμε να αποκτήσουμε «πρόσβαση» στο υποσυνείδητό μας μέσω κατάλληλων μεθόδων και πρακτικών. Στη διάρκεια του ύπνου, για παράδειγμα, το υποσυνείδητο συλλέγει και αναθεωρεί τις συνειδητές εμπειρίες μας, δημιουργώντας εντυπώσεις και λαμβάνοντας οδηγίες σαν πρόθυμος μαθητής.
Είναι λοιπόν ζωτικής σημασίας να καθορίζουμε την επιθυμητή συναισθηματική και ψυχική μας κατάσταση και να οραματιζόμαστε τις φιλοδοξίες μας προτού κοιμηθούμε. Να πηγαίνουμε για ύπνο νιώθοντας ικανοποιημένοι και πλήρεις, ενδυόμενοι τη μορφή του επιθυμητού εαυτού μας.
Όταν πιστέψουμε ότι είμαστε και μπορούμε να πετύχουμε ό,τι θέλουμε, αυτό, η νέα νοοτροπία που υιοθετούμε, μπορεί να μας οδηγήσει σε μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού μας, ικανού να διαμορφώσει δυνατότητες διεξόδου και ευημερίας στη ζωή μας. Άλλοι τρόποι για να εισέλθουμε στην υποσυνείδητη σφαίρα είναι μέσω προσευχής ή διαλογισμού.
Τέλος, είναι σημαντικό να εξασκούμε την αποστασιοποίηση. Όχι από την επιθυμητή μας ύπαρξη, αλλά από τους φόβους και τα εμπόδια που συχνά οφείλονται στους περιορισμούς που θέτει η σκέψη μας. Είναι σημαντικό να έχουμε πίστη στον εαυτό μας και στις ικανότητές του, οι οποίες είναι απεριόριστες και ανάλογες με τη δουλειά που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε σε ό,τι αφορά τις νοοτροπίες και την αυτοπεποίθηση που με προσπάθεια χτίζουμε.
Η Επίγνωση Είναι το Παν
Μιλώντας μέσα από τη δική μου εμπειρία, όσο περισσότερο εξασκούμαι στο να κάνω «rewire» στον δικό μου προγραμματισμό τόσο πιο σίγουρη νιώθω με τον εαυτό μου. Συνειδητοποίησα ότι κανείς και τίποτα δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω ουσιαστική επιβεβαίωση πέρα από τον εαυτό μου.
Με τη σειρά τους, οι άνθρωποι γύρω μου άρχισαν να μου φέρονται επίσης διαφορετικά – καλύτερα, με καλοσύνη, αγάπη και σεβασμό, τη μεταχείριση που άξιζε πια να λαμβάνω.
Όταν αλλάζουμε τη σκέψη, υποσυνείδητα αλλάζουμε και την οπτική, την αντίληψη και τις ασυνείδητες συμπεριφορές μας, οι οποίες σταδιακά γίνονται ορατές και στους γύρω μας. Κάποιος που ξέρει ότι είναι άξιος της αγάπης, επειδή την προσφέρει στον εαυτό του και στους άλλους, λαμβάνει και ο ίδιος άνευ όρων αγάπη, γιατί είναι το μόνο που επιτρέπει στον εαυτό του να δεχτεί.
Πρώτα ανακάλυψα τις υποσυνείδητες διαδρομές μου, με βάση τις εμπειρίες μου, και άρχισα να αναπλάθω το αντίθετό τους στο μυαλό μου.
Αυτός ο τρόπος θέασης των πραγμάτων μπορεί να επηρεάσει ακόμα και παγιωμένες σχέσεις. Δοκιμάστε να αλλάξετε την οπτική σας απέναντι σε άτομα με τα οποία έχετε συγκρουσιακή σχέση. Χάρη στις νέες, επιθυμητές, συνειδητές σκέψεις σας, θα αντιδράσετε διαφορετικά.
Το άτομο στο οποίο απευθύνεστε αφενός θα αγκαλιάσει τη νέα αίσθηση του μέτρου και την εσωτερική αυτοπεποίθησή σας και αφετέρου θα εκτιμήσει –υποσυνείδητα– τη συνειδητή, επιθυμητή προσέγγισή σας απέναντί του.
Όταν αποδέχτηκα την έννοια «επιθυμητή κατάσταση ύπαρξης», ένιωσα να απελευθερώνομαι από πολλαπλά κοινωνικά δεσμά. Πρώτα ανακάλυψα τις υποσυνείδητες διαδρομές μου, με βάση τις εμπειρίες μου, και άρχισα να αναπλάθω το αντίθετό τους στο μυαλό μου. Για παράδειγμα, αντί να νιώθω αποκλεισμένη από κάτι, φρόντιζα να συμπεριληφθώ και να αισθανθώ πολύτιμη.
Κάτι άλλο που συνειδητοποίησα ήταν ότι ζητούσα «συγγνώμη» για περιττά πράγματα σε βαθμό υπερβολικό. Είτε το αναγνώριζα είτε όχι, με τη συγκεκριμένη συμπεριφορά μετατόπιζα τον εαυτό μου αυτομάτως στην κατάσταση του θύματος και ταυτόχρονα έδινα δύναμη στους άλλους.
Στην πορεία, έμαθα ότι η υποστήριξη, η εκτίμηση, η ευγνωμοσύνη ή η κατανόηση είναι όψεις μιας πιο ουσιαστικής και παραδεδεγμένης προσέγγισης – που λαμβάνει ευρεία ανταπόκριση χωρίς να χρειάζεται να τοποθετούμε, έστω υποσυνείδητα, τους ανθρώπους γύρω μας σε βάθρο.
***
Ελευθερία είναι η ικανότητα να επιλέγουμε τις σκέψεις που θέλουμε να κάνουμε, τα όνειρα που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε και τα συναισθήματα που θέλουμε να αγκαλιάσουμε. Όλοι έχουμε την ικανότητα να στρέψουμε τις συνθήκες και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε προς όφελός μας.
Έχουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε το πεπρωμένο μας. Η ζωή μας θα αποκτήσει θετική προοπτική όταν εμείς, επενδύοντας στη θετική σκέψη, στην αισιόδοξη οπτική και στην αρμονία με τις επιθυμίες μας, κάνουμε κοινωνό αυτής της νέας εσωτερικής πραγματικότητας και τον έξω κόσμο. Μόλις ανακαλύψουμε την αξία μας και ξαναγράψουμε την ιστορία μας, κανείς και τίποτα δεν μπορεί να κλονίσει αυτό που είμαστε και να ακυρώσει αυτό που μπορούμε να πετύχουμε.
Δείτε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
Ανδρέας Μπούσιος: Στο Βασίλειο της Ακακίας Όλοι Μπορούν να Είναι Διαφορετικοί
