Είναι δύσκολη πίστα. Από αυτό που φαντάζεσαι είναι πολλές φορές δυσκολότερο. Αυτό που οι Αμερικανοί αποκαλούν single mom by choice, δηλαδή μονογονιός κατ’ επιλογήν, δεν χωράει πολλές ερμηνείες: είναι η απόφαση μιας γυναίκας, για κάποιους γενναία για άλλους απολύτως εγωιστική, να αποκτήσει μόνη της παιδί.
Αυτό και μόνο τη διαχωρίζει αυτόματα από μια γυναίκα διαζευγμένη ή μια γυναίκα χήρα. Γιατί στις περιπτώσεις αυτές, είτε το θέλουμε είτε όχι, υπάρχει ή υπήρξε ένας πατέρας: καλός, κακός, παρών, απών…
Μπορεί όμως να είναι ένα πρόσωπο που πιθανόν περνάει κάποιες ημέρες τον χρόνο με το παιδί, ή που συνεισφέρει οικονομικά στις ανάγκες του, ή μπορεί να είναι ένας πατέρας που έφυγε από τη ζωή αλλά άφησε στη χήρα του μια σύνταξη, μια κληρονομιά, ένα κάτι.
Και στο παιδί ένα «όνομα πατρός» να το συνοδεύει. Να γράφουν τα προσωπικά του έγγραφα «της» και «του» και όχι κενό, αυτό που μέχρι πρόσφατα ήταν γνωστό ως «αγνώστου πατρός». Στην άλλη περίπτωση, είναι μια μητέρα με ένα παιδί. Τελεία, παράγραφος.
Δική σου η Απόφαση
Ο αντίλογος είναι: «αυτό το ήξερες εξαρχής όταν πήρες την απόφαση». Πράγματι. Αυτή είναι μια απόφαση που, για να τη φέρεις εις πέρας, πρέπει να σκέφτεσαι: «θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό». Διαφορετικά, το μυαλό σου πάντα θα επικεντρώνεται στις δυσκολίες.
Χρειάζεται, όταν πάρεις αυτή την απόφαση, να τη στηρίζεις κάθε μέρα. Ακόμη και όταν μια νταντά θα σε «κρεμάσει» την ώρα που εσύ είσαι έτοιμη και την περιμένεις στην πόρτα. Γιατί η προσωπική σου ζωή θα εξαρτάται σίγουρα από μια νταντά.
Προσωπική Ζωή, Κομμένη!
Προσωπική ζωή είπες; Όχι, κουκλίτσα μου. Εσύ αποφάσισες να το κάνεις μόνη σου. Αν ήθελες προσωπική ζωή, ας ακολουθούσες την πεπατημένη κι ας παντρευόσουν. Ε! Και μετά ας χώριζες! Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία θα ήσουν. Το παιδί όμως θα είχε έναν πατέρα. Γιατί θα το ακούσεις κι αυτό. Ή θα το διαβάσεις σε κάποια βλέμματα.
Κι αν ερωτευτείς; Πότε θα τον βλέπεις; Η εσωτερική σου φωνή θα σου πει και πάλι: «το ’ξερες, προέχει το παιδί σου». Και καλά εγώ, ξέρω να τη βάζω στο mute αυτή τη φωνούλα. Αλλά τόσες άλλες μπορεί και όχι. Αποκτώ μόνη μου παιδί δεν σημαίνει θυσιάζω τη ζωή μου. Γιατί, αν η μαμά δεν είναι χαρούμενη, δεν θα είναι και το παιδί. Και η μαμά είναι άνθρωπος που μπορεί να μοιράζει την αγάπη της και σε άλλους, εκτός από το παιδί.
«Προνόμια»: Άγνωστη Λέξη
Κι ερχόμαστε τώρα στη χώρα όπου θα μεγαλώσεις αυτό το παιδί ως μονογονιός. Στην Ελλάδα ο νομοθέτης δεν κάνει διάκριση. Όλες οι μητέρες με απόντα πατέρα χαρακτηρίζονται μονογονείς και έχουν σχεδόν τα ίδια δικαιώματα. Το μόνο προνόμιο που προσωπικώς απολαμβάνω είναι 6 περισσότερες ημέρες άδειας τον χρόνο. Κι αυτό γιατί τυχαίνει να εργάζομαι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Τα όποια προνόμια προβλέπονται εξαρτώνται απόλυτα από το εισόδημα που δηλώνεις. Γιατί, αν είσαι νομοταγής, το δηλώνεις. Ναι, το παιδί σου πιθανόν να μπορέσει να πάει σε παιδικό σταθμό μέχρι τα 4 χρόνια του με ΕΣΠΑ, παρότι και αυτό εξαρτάται από εισοδηματικά κριτήρια. Όμως, μέχρι εκεί.
Γιατί, αν είσαι από αυτές που δουλεύουν και που πιθανόν έχουν και άλλα εισοδήματα, ε, τότε ναι, δεν δικαιούσαι επίδομα από πουθενά, γιατί μπορείς να στηρίξεις μόνη σου ένα παιδί.
Κι αν δεν έχεις μαμά για να σε βοηθήσει; Μα θα πάρεις κάποια γυναίκα για εσωτερική. Κι αν δεν σου φτάνουν; Ε, τότε να στείλεις το παιδί σου σε δημόσιο σχολείο, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου θα σου πουν. Δεν έχουμε, δυστυχώς, την τύχη (ως προς το συγκεκριμένο θέμα) να ζούμε σε σκανδιναβική χώρα.
Όμως κανένας δεν μπορεί να σου στερήσει το δικαίωμα να αποκτήσεις ένα παιδί μόνη σου. Και ναι, θα τρέμεις στη σκέψη ότι κάτι κακό μπορεί να σου συμβεί και τότε τι θα απογίνει το παιδί σου;
Να ξέρεις ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Θα πέσεις, αλλά θα σηκωθείς. Θα πας κι ας σου βγει και σε κακό. (Τώρα που γράφω βλέπω τον Πάρι, τον γιο μου, να κοιμάται γαλήνιος κι εγώ μπορώ να πω: σε κακό δεν μου βγήκε!)
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ και στο μηνιαίο newsletter No Man’s Land – στο οποίο μπορείτε να κάνετε την εγγραφή σας εδώ:
Ιστορίες Φαντασμάτων και Γυναικείας Ερωτικής Επιθυμίας από την Αρχαιότητα
Lexicon: Το Γλωσσάρι της Έμφυλης Ισότητας
