Η θεατρική ατζέντα για τη νέα σεζόν γεμίζει από παραστάσεις που γνώρισαν την επιτυχία την προηγούμενη σεζόν ή μέλλεται να γνωρίσουν στη σεζόν που ξεκινάει, συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε για συρρίκνωση στη θεατρική αγορά του 2019-2020. Μεγάλοι και μικροί θίασοι, ερασιτεχνικοί και επαγγελματικοί, του ποιοτικού και του εμπορικού θεάτρου, σηκώνουν αυλαία. Πολλοί θεατρόφιλοι, χαμένοι στο θεατρικό χάρτη της Αθήνας, νιώθετε αποπροσανατολισμένοι, και όχι άδικα, αφού οι παραστάσεις ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, και θέλετε να ενημερωθείτε για παραστάσεις που δραματουργικά θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον σας από Οκτώβρη.
Ας αναφερθούμε ενδεικτικά, σε κάποιες από τις παραστάσεις που πρόκειται να ξεκινήσουν άμεσα:
Η Αρχή του Αρχιμήδη του Josep Maria Miró, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μαυρογεωργίου, είναι μια παράσταση που ξεχώρισε από την προηγούμενη σεζόν για τρεις λόγους: για την επιλογή του έργου, για τη σκηνοθεσία και για τις ερμηνείες των ηθοποιών (Άγγελος Μπούρας, Σεραφείμ Ράδης, Μιχάλης Συριόπουλος και Μαρία Φιλίνη). Ο Μαυρογεωργίου επικεντρώνεται στο να φωτίσει δημοσιογραφικά το τρίγωνο που σχηματίζεται μεταξύ προπονητή, υπεύθυνης και συναδέλφου και πατέρα παιδιού και να εξεταστούν όλες οι οπτικές γωνίες του ζητήματος, χωρίς να εξάγονται ξεκάθαρα συμπεράσματα που καταδικάζουν ή αθωώνουν τον προπονητή. Αποτελεί μια από τις must θεατρικές επιλογές, που φέρνει αριστοτεχνικά το κοινό αντιμέτωπο με ένα απλό δίλημμα και ξεκινάει από τον Οκτώβρη (3/10) στο Skrow (εδώ θα διαβάσετε την περσινή κριτική μας για την παράσταση).
***
Στο Θέατρο Πορεία επαναλαμβάνονται έργα με εισπρακτική επιτυχία, επιμελημένα σκηνοθετικά από τον Δημήτρη Τάρλοου, όπως Το Ευχαριστημένο της Μαρίνας Καραγάτση και ο Γιούγκερμαν του Καραγάτση, ενώ συνεχίζει και το επιτυχημένο Ύψωμα 731 του Άρη Μπινιάρη.
Το Ευχαριστημένο, ως μια αμιγώς οικογενειακή υπόθεση, δραματοποιείται από τον Τάρλοου, απευθύνεται στους λάτρεις, και όχι μόνο, των αυτοβιογραφικών στοιχείων, επιτρέποντάς τους να αποκτήσουν προσωπική άποψη για τα εν οίκω του συγγραφέα. Συνεχίζει δυναμικά (20/9-6/10) για ένα συγκεκριμένο κύκλο παραστάσεων (εδώ η κριτική της αθηΝΕΑς).
Ο βίος και η πολιτεία του γοητευτικού, δυναμικού και τολμηρού επιχειρηματία-οραματιστή Γιούγκερμαν, κατόπιν μερικών αντικαταστάσεων στο καστ, ανεβαίνει ξανά από τον Οκτώβριο στο θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και διασκευή Στρατή Πασχάλη. Η εναγώνια αναζήτηση της ταυτότητας κάτω από τον ελληνικό ήλιο είναι η βασική ιδέα που αναδύεται από τα έργα του Καραγάτση και ειδικά στον Γιούγκερμαν, όπου ο ήρωας δεν καταφέρνει να ενσωματωθεί πλήρως στην κοινωνία υποδοχής, στο βάθος του εαυτού του παραμένει ξένος και εν τέλει η εξομοίωση επανέρχεται με τον θάνατο, την κοινή μοίρα όλων. Η θεατρική μεταφορά του Γιούγκερμαν, από τον Τάρλοου αν και δεν αναλογεί στον λογοτεχνικό ογκόλιθο του Καραγάτση “ποντάρει” στην ανάδειξη της προσωπικότητας του ομώνυμου ήρωα μέσα από την καθαρή και στιβαρή ερμηνεία του Γιάννη Στάνκογλου (εδώ η περσινή κριτική μας).
Με όχημα την αφήγηση των γεγονότων, η μάχη στο Ύψωμα 731 του Μπινιάρη ανάγεται στο υπαρξιακό και ψυχικό πεδίο των ανθρώπων, εκεί όπου όπου το 1941 ο ολιγάριθμος ελληνικός στρατός νίκησε τα στρατεύματα του Benito Mussolini, εκεί όπου νικάει ο παράδοξος τρόπος σκέψης, αυτός που αντιβαίνει στην κοινή αντίληψη, εκεί όπου η θεατρική τέχνη συναντά την Ιστορία και τη μετασχηματίζει σε μουσική, κίνηση και λόγο. Στο Ύψωμα 731, το θεατρικό κοινό θα μεταβεί από Νοέμβρη.
***
Στον Τεχνοχώρο Cartel, θα παιχτεί για δεύτερη χρονιά το διαχρονικό έργο του John Steinbeck Άνθρωποι και Ποντίκια, που εστιάζει στην εναγώνια προσπάθεια του ανθρώπου να επιβιώσει σε δυσμενείς συνθήκες, με την σκηνοθεσία να υπογράφεται από τον Βασίλη Μπισμπίκη, που διατηρεί και ρόλο στην παράσταση. Μια μάντρα ανακύκλωσης, στην περιοχή του Βοτανικού, γίνεται ο χώρος μέσα στον οποίο οι ήρωες εργάζονται σκληρά, συγκρούονται, απογοητεύονται αλλά ταυτόχρονα ονειρεύονται και ζουν με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, επιβεβαιώνοντας τη Σταινμπεκική παραδοξότητα ότι “ο ίδιος ο άνθρωπος έχει γίνει η μεγαλύτερη μας απειλή και η μοναδική μας ελπίδα” (εδώ η περσινή κριτική της αθηΝΕΑς για την παράσταση).
***
Επιτυχημένες επαναλήψεις και νέες παραστάσεις ανεβαίνουν στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, στο θέατρο Άνεσις, στο Bios, στο θέατρο Τζένη Καρέζη, στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν και στο Τempus Verum.
Από 5 Οκτωβρίου, Η Τραγική Ιστορία του Άμλετ, Ενός Πρίγκιπα της Δανίας του William Shakespeare, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, σε διασκευή και σκηνοθεσία Έκτορα Λυγίζου – η τρίτη συνεργασία του ιδίου και της ομάδας Grasshopper με το θέατρο. Στην ίδια σκηνή, από 7 Οκτωβρίου επιστρέφει και το Ξύπνημα της Άνοιξης που φέρει σκηνοθετικά την σφραγίδα του Δημήτρη Καραντζά, φέρνοντας τον εφηβικό κόσμο σε σύγκρουση με τον συντηρητικό, καταπιεστικό περίγυρο. Από 17 Οκτωβρίου, στην ίδια σκηνή, θα δούμε υλοποιημένη την performance Mute του Γιώργου Χρυσοστόμου.
Στο θέατρο Τζένη Καρέζη, πέρα από την επαναληπτική εμφάνιση του Ποιος Σκότωσε το Σκύλο τα Μεσάνυχτα; με τον Νιάρρο να δίνει ερμηνευτικά τον καλύτερο του εαυτό (εδώ η κριτική μας), θα ανέβει από 7 Οκτωβρίου το έργο Himmelweg (Ο Δρόμος για τον Ουρανό) του Juan Mayorga, σε σκηνοθεσία της Έλενας Καρακούλη. To Bios, μας συστήνει τον Θείο Βάνια του Anton Chekhov (από 2/10), σε σκηνοθεσία της Μαρίας Μαγκανάρη. Μέσω του θιάσου ευελπιστούμε πως θα μεταφερθεί η υπαρξιακή αγωνία του Βάνια και η βαρύτητα του έργου και των νοημάτων του. Chekhov θα δούμε επίσης και στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν-Φρυνίχου, με τον Γλάρο του να σκηνοθετείται από τον Γιάννη Παρασκευόπουλο (από 16/10). Στο Άνεσις, θα ξαναδούμε τον Αρίστο από 21 Οκτωβρίου, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παπαγεωργίου.
***
Στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, τα έργα που θα παιχτούν προσεχώς ανήκουν στην κατηγορία του κοινωνικού. Ξεχωρίζουμε την Νανά του Émile Zola που γράφτηκε το 1880 και το D’ EON του Renny Krupinski που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και πιστεύω πως θα έχει ενδιαφέρον, σε μετάφραση της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου και σκηνοθετική επιμέλεια της Ανδρονίκης Αβδελιώτη.
Πρώτη εμφάνιση κάνει και το δικαστικό θρίλερ Terror του Ferdinand von Schirach, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου, ανεβαίνοντας για μια παράσταση στη Νομική Αθηνών (10/10, 7 μ.μ.) , πριν την έναρξη των παραστάσεων στο Θέατρο Αθηνών (14/10).
Ο επί τέσσερα χρόνια επιτυχημένος και βραβευμένος Άγριος Σπόρος του Γιάννη Τσίρου συνεχίζει σταθερά στην Κεντρική Σκηνή του Επί Κολωνώ, φέροντας την υπογραφή της Ελένης Σκότη, ενώ λίγο νωρίτερα θα ξεκινήσει το έργο Ο Τζόνι Πήρε το Όπλο του σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα.
Τις Δευτέρες και τις Τρίτες, από 7 Οκτωβρίου, στο Από Μηχανής θα παίζεται για δεύτερη χρονιά το Φινιστρίνι του Βασίλη Ρίσβα, σκηνοθετημένο από τον Πέτρο Φιλιππίδη και ερμηνευμένο από τον Αντίνοο Αλμπάνη, ενώ από 18 Οκτωβρίου το θεατρικό έργο The River του Jez Butterworth, που έχει παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία σε Λονδίνο και Broadway, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία του Χρήστου Θάνου.
Last but not least, για το πρώτο μέρος των θεατρικών προσεχώς, ο Ρινόκερος του Eugène Ionesco, μέσα από το καλλιτεχνικό σκηνοθετικό βλέμμα του Γιάννη Κακλέα, μεταφέρεται στο θέατρο Κιβωτός, με τον Άρη Σερβετάλη, προεξάρχοντα των ποιοτικών θεατρικών παραγωγών, να πρωταγωνιστεί αντιστεκόμενος στην τυραννία και στη μαζοποίηση. Πρόκειται για ένα αντιναζιστικό έργο που αντιτίθεται σε κάθε μαζική μεταμόρφωση-μεταβολή. Αντιτίθεται σε όλες τις μαζικές υστερίες και επιδημίες, στη ρινοκερίτιδα, που καλύπτεται κάτω από τον μανδύα των ιδεολογιών και της λογικής που παρατίθεται.
