Ας ευχηθούμε, με δάχτυλα σταυρωτά, να απομένουν για το τέλος της πανδημίας λίγοι μήνες, τόσοι, ας ελπίσουμε, όσα και τα σταυρωμένα δάχτυλα του ενός χεριού.
Πώς θα είναι άραγε τότε το στιλ και οι τάσεις που το διαμορφώνουν; Με ποιο καινούργιο look θα ξεχυθούμε, ελεύθεροι, ωραίοι και ανέμελοι, από αυτό τον αρχέγονο φόβο που μας κατατρύχει σαν αιμοβόρο αρπακτικό εδώ και δύο χρόνια;
Αστεία ερώτηση, με προφανή απάντηση θα μου πείτε, μια και τα απανταχού περιοδικά, sites και άλλα διαδικτυακά μέσα, στιλίστες και fashion editors, ήδη κάνουν ρεπορτάζ και δημοσιεύουν με κάθε λεπτομέρεια τις συλλογές μεγάλων οίκων και φημισμένων brands για την Άνοιξη-Καλοκαίρι 2022 (κωδικός SS22).
Όλα Μένουν Ίδια;
Με πρώτη ματιά –οποία έκπληξη– τίποτα δεν μοιάζει να αλλάζει ουσιαστικά: ίδιος κυκεώνας τάσεων, όπου όλα επιτρέπονται και όλα είναι trendy τελικά, ίδιες νοσταλγικές αναφορές σε περασμένες δεκαετίες, ίδιες ακραίες εκρήξεις εκκεντρικότητας, για να επιβεβαιώσουν τελικά τη σιγουριά του all time classic.
Πώς είναι δυνατόν να μην έχει αλλάξει τίποτα στο στιλ όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε τόσο αλλάξει;
Είναι όμως έτσι; Ή, αν κοιτάξουμε λίγο πιο βαθιά, θα δούμε κάτι διαφορετικό; Μα βέβαια.. Πώς είναι δυνατόν να μην έχει αλλάξει τίποτα στο στιλ όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε τόσο αλλάξει;
Η Σιωπηλή Αλλαγή Εντός μας
Το στιλ δεν είναι μόνο τα ρούχα με τα οποία επιλέγουμε να «ντύσουμε» την εικόνα μας (εκτός από το σώμα μας), αλλά και πολλά ακόμη εξίσου σημαντικά. Είναι ο τρόπος με τον οποίο «καταναλώνουμε» τη μόδα και τις τάσεις, οι πηγές ενημέρωσής μας, οι επιδράσεις που (αφήνουμε να) ασκούνται πάνω μας ώστε να διαμορφώσουμε τελικά το γούστο μας, να αποφασίσουμε για τις επιλογές μας και να κάνουμε με αυτές τις στιλιστικές μας «δηλώσεις».
Έτσι, οι φάσεις και οι εκφάνσεις της βιομηχανίας του στιλ έχουν αλλάξει ριζικά. Τα μεγάλα brands και οι απανταχού trend spotters, που έχουν αναγάγει το marketing και την επικοινωνία σε σοβαρή πλέον επιστήμη, προβλέπουν, αφουγκράζονται και πειραματίζονται, ώστε να ανταποκρίνονται με επιτυχία σε αυτές τις καταναλωτικές και συμπεριφορικές μας αλλαγές, ανάγκες και απαιτήσεις.
Την απομυθoποίηση του glamour. Την ανάγκη για λιγότερες μετακινήσεις και την αξιοποίηση της τεχνολογίας για on line shows. Την κοινωνική ευθύνη των mega brands, που στηρίζει την αποκατάσταση έργων πολιτιστικής κληρονομιάς.
Τα παραδείγματα είναι πολλά. Σταχυολογώ κάποια:
- Tα live fashion shows επανέρχονται – αν και πολλοί οίκοι επιφυλάσσονται ακόμα και παραμένουν στα διαδικτυακά. Όμως, και τα διά ζώσης δεν είναι όπως παλιά. Στα περισσότερα, η «προνομιούχος» front row έχει εξαλειφθεί, μια και δεν υπάρχει πασαρέλα με την κλασική έννοια. Η επίδειξη της κολεξιόν έχει μεταλλαχθεί σε ένα event και μάλιστα experiential για το κοινό. Όπως στο πρόσφατο show του Kenzo, όπου το κοινό διαπίστωσε κάποια στιγμή ότι ανάμεσά τους κινούνταν ως καλεσμένες τα μοντέλα/celebrities (όπως η Isabelle Huppert) που «έδειχναν» τη συλλογή.
- Αρκετοί οίκοι μόδας, όπως ο Giorgio Armani, αποφάσισαν να συνεχίσουν με τα ψηφιακά show σεβόμενοι τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να περιορίσουν τη μετάδοση της μετάλλαξης Όμικρον.
- Η Bottega Veneta υποδέχθηκε το κινεζικό Έτος της Σελήνης κάνοντας «κατάληψη» για την επίδειξη Άνοιξη-Καλοκαίρι ’22 στο Σινικό Τείχος! Με μια εντυπωσιακή εγκατάσταση στα χρώματα του brand, κόκκινο και πράσινο, που είναι ταυτόχρονα τα κινεζικά χρώματα για καλή τύχη, η μάρκα προβαίνει και σε μια μεγάλη οικονομική ενίσχυση για την αποκατάσταση του ανατολικού άκρου του τείχους Shanhai, γνωστού και ως το «Πρώτο Πέρασμα κάτω από τον Ουρανό»
- Η βρετανική Vogue τιμά τις νέες συλλογές SS22 με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο στο τεύχος Φεβρουαρίου, όπου φιγουράρουν εννέα ανερχόμενα μοντέλα από την Αφρική, επιλογή που αντικατοπτρίζει τη θεαματική κυριαρχία των έγχρωμων μοντέλων, όπως επισημαίνει με ενθουσιασμό ο αρχισυντάκτης του περιοδικού.
- H Stella McCartney, πασίγνωστη για τις εκστρατείες προστασίας του περιβάλλοντος και των ζώων, λανσάρει παπούτσια, τσάντες και ρούχα φτιαγμένα από «δέρμα» μανιταριού!
Λένε κάτι όλα αυτά για τις αλλαγές που βιώνουμε; Μάλλον λένε για την προσαρμογή στις νέες συνθήκες των καιρών. Την απομυθoποίηση του glamour. Την ανάγκη για λιγότερες μετακινήσεις και την αξιοποίηση της τεχνολογίας για on line shows. Την κοινωνική ευθύνη των mega brands, που στηρίζει την αποκατάσταση έργων πολιτιστικής κληρονομιάς. Τη συμπερίληψη.
Τις οποίες νέες συνθήκες αφομοιώνει και αναπαράγει το στιλ, για να μας στείλει ένα πιστό και πιο ταιριαστό με τη νέα μας εικόνα είδωλο. Εκτός από αυτό το ελπιδοφόρο φαινόμενο, χαίρομαι και για κάτι ακόμα. Γιατί το στιλ, πέρα από τις τάσεις μόδας και τα brands, αποθεώνει μια θεωρία του Δαρβίνου:
Σε ευλογημένη αντίθεση με τους δεινόσαυρους, ξέρει και μπορεί να προσαρμόζεται, με μεγάλη ταχύτητα μάλιστα, στις μεγάλες, οικουμενικές αλλαγές. Γι’ αυτό επιβιώνει, γι’ αυτό θα υπάρχει πάντα.
Διαβάστε ακόμη στην αθηΝΕΑ:
