Πορτοκάλια, παέγια, Calatrava: τρεις φαινομενικά ασύνδετες λέξεις, που περιγράφουν από κοινού την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας. Και ενώ η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη έχουν κορεστεί από τον υπερτουρισμό, η Βαλένθια διατηρεί τον έλεγχο, κρατώντας μια εξωστρέφεια που, όμως, δεν είναι προσανατολισμένη στον μαζικό τουρισμό. Το 2022 απρόσμενα αναδείχθηκε νούμερο ένα πόλη στον κόσμο για απόδημους. Ίσως όμως όχι και τόσο απρόσμενα.
Κάτω από τις Πορτοκαλιές…
Αν ρωτούσες κάποιον ντόπιο πριν από 20 χρόνια να σου υποδείξει ένα διάσημο αξιοθέατο της πόλης, θα δυσκολευόταν να προτείνει κάποιο χαρακτηριστικό ως διακριτό γνώρισμα της Βαλένθια έναντι των άλλων ισπανικών πόλεων. Μια παραλία, μια γραφική παλιά πόλη, κάποιες παρατημένες γειτονιές, ένα αμφιθέατρο ταυρομαχιών.
…οι δρόμοι, καθαροί και με ποδηλατόδρομους, όπως αυτοί της βορειοδυτικής Ευρώπης, αλλά ζεστοί και πολύχρωμοι, είναι γεμάτοι πορτοκαλιές.
Αυτό το κενό σκέφτηκαν μάλλον οι υπεύθυνοι της πόλης όταν ανέθεσαν στον συμπατριώτη τους Santiago Calatrava να κάνει κάτι εντυπωσιακό στην κοίτη όπου κάποτε περνούσε ένας ποταμός. Το αποτέλεσμα, έπειτα από πολλές καθυστερήσεις, τροποποιήσεις και αυξανόμενους προϋπολογισμούς, ήταν ένα επικό σύμπλεγμα από αψίδες και καμπύλες, η αποκαλούμενη «Πόλη των Τεχνών και των Επιστημών».
Σε αυτόν τον χώρο συνυπάρχουν ένα πλανητάριο, ένα μουσείο επιστημών, μια όπερα, ένας ανοιχτός χώρος για εκδηλώσεις και ένα ενυδρείο. Περνώντας κάτω από έναν υπερυψωμένο κήπο με τις αψίδες από πάνω μου, για κάποια στιγμή νόμιζα ότι ήμουν σε ένα περιποιημένο Μαρούσι, μια και οι ομοιότητες ανάμεσα σε αυτά τα έργα και στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς – ελπίζουμε μόνο εδώ να είναι πιο καλοσυντηρημένα και ασφαλή.
Το ενυδρείο, πέρα από τις εντυπωσιακές υποθαλάσσιες διαβάσεις και τον άπειρο αριθμό θαλάσσιων ειδών, διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα δελφινάρια στον κόσμο. Οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν πως παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στα θέματα αιχμαλωσίας ζώων και κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν την αγάπη και τη φροντίδα τους προς τα συμπαθή θηλαστικά.
Περπατώντας στο κέντρο της Βαλένθιας αισθάνεσαι ότι είσαι σε μια αυθεντική ισπανική πόλη. Όχι κάποια τουριστική μεγαλούπολη, ούτε ένα αδιάφορο χωριό. Όλα τα στενά είναι σαν βγαλμένα από πίνακες, ενώ οι δρόμοι, καθαροί και με ποδηλατόδρομους, όπως αυτοί της βορειοδυτικής Ευρώπης, αλλά ζεστοί και πολύχρωμοι, είναι γεμάτοι πορτοκαλιές. Οι καρποί, αν και πολλές φορές πέφτουν… θύματα πλιάτσικου από τους περαστικούς, ανήκουν στην πραγματικότητα στον δήμο, ο οποίος πουλώντας τα έχει ένα παραπάνω έσοδα στα ταμεία του.
Στις Γειτονιές της Πόλης
Βγαίνοντας λίγο πιο έξω συναντάς την El Carmen. Όπως πολλές αντίστοιχες γειτονιές της Ευρώπης, ήταν μια παλιά μαραζωμένη γειτονιά που πλέον έχει πάρει τα πάνω της. Γεμάτη εναλλακτικά καφέ και μικρά μαγαζιά, ξεχωρίζει από τα ιδιαίτερα γκραφίτι της, πολλά σουρεαλιστικά και με κάποιο βαθύτερο νόημα.
Αυτή η γειτονιά όμως που ήταν και παραμένει, προς το παρόν παραμελημένη, είναι εκείνη κοντά στην παραλία της πόλης, τη Malvarossa. Το μετρό σταματάει αρκετά μακριά από το θαλάσσιο μέτωπο, αναγκάζοντας τον επισκέπτη να περπατήσει ή να ποδηλατίσει ανάμεσα από παλιά κτίρια που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ωραιοποιημένη εκδοχή των φαβελών του Μεξικού. Κόσμος στοιβαγμένος σε παλιές πολυκατοικίες, βρόμικοι δρόμοι, σκοτάδια το βράδυ.
Είναι αυτός ο κόσμος και η φτώχεια άλλων εποχών που οδήγησε στη δημιουργία της παέγιας, ενός είδους ριζότου πεταμένου στη τηγάνι μαζί με λίπος ή βούτυρο και ό,τι λαχανικά, κρεατικά ή ψαρικά υπήρχαν διαθέσιμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η αυθεντική εκδοχή της παέγιας από τη Βαλένθια περιλαμβάνει σαλιγκάρια.
Φτάνοντας στην παραλία, η κατάσταση βελτιώνεται κατά πολύ, αλλά και πάλι μπορεί να απογοητεύσει κάποιους: η θάλασσα συχνά είναι κυματώδης και βαλτώδης, τα ξενοδοχεία και τα λοιπά καταλύματα λίγα, ενώ οι υποδομές (εστιατόρια, καφέ) δημιουργούν σκέψεις στους περαστικούς ότι μάλλον θα ήταν προτιμότερο να βρίσκονται στην απέναντι μεριά, στις Βαλεαρίδες νήσους.
Ένας περίπατος βέβαια πάντα αξίζει, ειδικά τα καλοκαιρινά απογεύματα που ο κόσμος κατακλύζει την περιοχή, είτε λίγο πιο αργά, όταν κάποιοι παραμένουν στην άμμο να κοιτάνε το φεγγαρόφωτο.
Μια πόλη 4 εποχών, προσφέρει ποιότητα ζωής στους ψηφιακούς νομάδες αλλά και σε άλλους επισκέπτες του χειμώνα.
Μια Φιλόξενη Πόλη
Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με τραβάει στη Βαλένθια και με κάνει να αισθάνομαι ότι είναι φωτεινό παράδειγμα για πολλές ελληνικές πόλεις. Μια πόλη 4 εποχών, προσφέρει ποιότητα ζωής στους ψηφιακούς νομάδες αλλά και σε άλλους επισκέπτες του χειμώνα. Αντίθετα με τα ελληνικά νησιά ή άλλες παραθαλάσσιες τουριστικές πόλεις, η Βαλένθια προσφέρει προσβασιμότητα (λιγότερο απο 2 ώρες με το τρένο από τη Μαδρίτη), υψηλό επίπεδο υποδομών, καλό καιρό, θάλασσα και ελάχιστους τουρίστες εκτός σεζόν. Εντέλει, τι άλλο να ζητήσει κάποιος από μια πόλη;
Για brunch, ένα εντυπωσιακό μενού θα βρείτε στο Βrunch Corner. Για μια τυπική παέγια, δοκιμάστε το Navarro, ενώ εξαιρετικό παγωτό θα βρείτε στη La Romana. Για όσους βρεθούν στην παραλία, συστήνεται το Boa Beach για all day food and drinks, και το Tallat για specialty coffee. Όσοι, τέλος, θέλουν κάτι ιδιαίτερο, μπορούν να πάνε στο υπερτιμημένο μεν αλλά πολύ ξεχωριστό Μarina Beach Club, που δίνει άλλον αέρα στην παραλιακή.
Διαβάστε επίσης στην αθηΝΕΑ:
Νίκαια: Αβίαστη Ομορφιά με Γαλλική Φινέτσα
Αλγκάρβε | Ταξίδι στον Νότο της Πορτογαλίας
Από το Τράπανι στο Παλέρμο με Ιστορίες του Χθες και του Σήμερα
