Δύο έργα της φετινής χρονιάς που ολοκλήρωσαν τις παραστάσεις τους, αλλά παρέμειναν στη σκέψη και στους προβληματισμούς μας: «On Ego» στο Από Μηχανής Θέατρο και «Οι Λουόμενες» στο Skrow. Το πρώτο σε σκηνοθεσία του Γιάννη Νταλιάνη και το δεύτερο της Κατερίνας Μαυρογεώργη, που υπογράφει και το κείμενο.
Το «On Ego» του διακεκριμένου συγγραφέα και σκηνοθέτη Mick Gordon, που βασίζεται στο βραβευμένο βιβλίο «Η Σιωπηλή Χώρα» του νευροεπιστήμονα Paul Broks, είναι ένα σύγχρονο έργο που έκανε μεγάλη αίσθηση στο Λονδίνο.
Οι «Λουόμενες» είναι μια γιορτή εξαγνισμού τριών γυναικών, που στήνουν έναν χορό εκστατικό σε ιαματικά νερά. Γιατί οι ιστορίες ξεπλένουν σαν τα λουτρά. Γιατί πάντα θα έχουμε ανάγκη από ιστορίες.
Αποκωδικοποιώντας το «Ego»
Θεωρία της Δέσμης vs Εγωιστική Θεωρία: όταν έχεις να επιλέξεις ανάμεσα στις δύο θεωρίες δεν υπάρχει λάθος, αλλά ένα φιλοσοφικό ερώτημα για τα υπέρ και τα κατά των δύο θεωριών και για το ποια υπερισχύει. Το «On Ego» αποτελεί μια μελέτη της σύζευξης επιστήμης, νευρολογίας και θεατρικού κώδικα, διευρευνώντας, μέσα από ένα εξωφρενικό επιστημονικό πείραμα με αναπάντεχες συνέπειες και ερωτήματα, την ανθρώπινη φύση, το πνεύμα, τα συναισθήματα και έννοιες άυλες που διέπουν τη ζωή μας.
Ο Νταλιάνης σκηνοθετεί το «On Ego» χρησιμοποιώντας έξυπνους θεατρικούς και τεχνολογικούς κώδικες (σε αυτό συμβάλλει και η video art επιμέλεια του Παντελή Μάκκα), πλαισιώνει το επιστημονικό background της ιστορίας, για να ενισχύσει την επιστημονικότητα των ερωτημάτων που τίθενται, ισορροπώντας τη με τη θεατρικότητα. Συνεπώς, επιστημονική φαντασία, φιλοσοφικές επιστημονικές θεωρίες και δράμα εμπλέκονται σε ένα ενιαίο αδιάσπαστο σώμα, στο οποίο ο αφηγητής γίνεται αφήγημα και το αφήγημα δίνει υπόσταση στον αφηγητή.
Η έννοια του εαυτού απασχολεί το ερευνητικό εργαστήριο, με την αγάπη, τον έρωτα, την πίστη, τον χρόνο, τη μνήμη και την απώλεια και τις διαπροσωπικές σχέσεις να μελετώνται από εξωτερικό και εσωτερικό παρατηρητή. Στο πείραμα που περιλαμβάνει ως ερευνητικό εργαλείο την τηλεμεταφορά, συμμετέχουν ο Γιώργος Κορομπίλης και ο Γιάννης Καπελέρης, που μοιράζονται τον ρόλο του Άλεξ κατά το εγχείρημα της τηλεμεταφοράς, ενώ η Αλεξάνδρα Αϊδίνη αφήνει το στίγμα της ως ιδανική επιλογή για τον ευαίσθητο ρόλο της Άλις. Ο Θανάσης Βλαβιανός και η Χρύσα Νταή συμπληρώνουν μια παράσταση που έχει πετύχει να διεγείρει το πνεύμα των θεατών, προκαλώντας ενδιαφέρον και αφήνοντας ανοιχτή τη διαμάχη των δύο θεωριών και το ερώτημα για το πώς δημιουργείται η συνείδηση του εαυτού, η ψυχή και η προσωπικότητα όντας ο άνθρωπος βιολογικά προσδιορισμένος.
«Οι Λουόμενες»: Υδροθεραπευτικές αποκαλύψεις στην αλλαγή του χρόνου
Το υδροθεραπευτήριο «Ο Ασκληπιός» μετατρέπεται σε εξομολογητήριο για τρεις γυναίκες που αναζητούν την κάθαρση για μια ζωή που έζησαν στα άκρα και τώρα, μπαίνοντας στο κέντρο της σκηνής, μιλούν για όσα πέρασαν και τις βαραίνουν. Μέσα στον καπνό του θερμού ιαματικού λουτρού εξαγνίζονται, προσπαθώντας να επουλώσουν τις ανοιχτές, εσώτερες πληγές τους.
Οι «Λουόμενες» της Κατερίνας Μαυρογεώργη σπάνε στερεότυπα και δηλώνουν σύμπνοια στον αγώνα για την έμφυλη ισότητα. Τρεις άγνωστες μεταξύ τους γυναίκες με βαθιά πάθη και αδυναμίες μοιράζονται ένα χαμάμ, αλλά και τα εσώψυχά τους, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αφήνοντας πίσω την παλιά ζωή, τον παλιό χρόνο, προχωρώντας με το νέο έτος σε νέα ζωή, διορθώντας λάθη και παίρνοντας τη ζωή στα χέρια τους.
Στο έργο της Μαυρογεώργη, με τους συμβολισμούς από τον τίτλο μέχρι το όνομα του υδροθεραπευτηρίου, ισορροπεί το δραματικό στοιχείο με το λεπτό χιούμορ, σε μια παράσταση που, αν και είναι χρονικά προσδιορισμένη, έχεις την αίσθηση ότι ο δραματικός χρόνος είναι εκτεταμένος και ότι οι λουόμενες διαμένουν καιρό στο υδροθεραπευτήριο, καθώς σκηνικά αργεί το δέσιμο των τριών ηρωίδων και η μετάβαση στην ολοκλήρωση της κάθαρσης. Το βραχώδες σκηνικό στο background και οι σκάφες με το νερό αποδίδουν εύστοχα τον χώρο δράσης και δημιουργούν σε συνδυασμό με τον φωτισμό μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα.
Η Μαρία Πετεβή, η Κατερίνα Λάττα και η Νικολίτσα Ντρίζη, στον ρόλο της Μαρίας, της Κάτιας και της Λύντιας αντίστοιχα, ακολουθούν τις δραματουργικές επιταγές που στοιχειοθετούν το προσωπικό τους αφήγημα, καθεμία με το δικό της ερμηνευτικό στιλ που, συνδυαστικά με την πορεία του έργου, επισκιάζει εν μέρει το σκηνικό τους δέσιμο.
Οι «Λουόμενες» στο Skrow κουβαλούν τα προσωπικά τους ναυάγια σαν οπερατικές ηρωίδες, έχοντας δικαίωμα στην παραδοχή των κακών κειμένων της ζωής τους, συνιστώντας ένα έργο με κοινωνικό βάθος και προεκτάσεις και ιδιαίτερο χιούμορ, που σου αφήνει γλυκόπικρη επίγευση.
Διαβάστε επισης στην αθηΝΕΑ:
«Ερωτευμένα Άλογα»: Μια παράσταση για τον Έρωτα και την «Αναπηρία»
«Αστροναύτες World & Jazz Music Festival» στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ
